Malus domestica

Synonim łaciński.: Malus sylvestris var.domestica

pokrój: drzewiasty rozłożysty

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

walory: roślina miododajna

Nieduże drzewo o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym. Osiąga wysokość od 5 do 12m. Gatunek ten skupia w sobie około 10000 odmian – sadowniczych i ozdobnych. W naszej strefie klimatycznej to jedna z najczęściej uprawianych roślin sadowniczych. Oprócz odmian typowo sadowniczych uprawianych dla jabłek, istnieje też wiele odmian typowo ozdobnych, z efektownymi kwiatami i owocami. Naturalnie prowadzona, nie cięta jabłoń posiada szeroką i gęstą koronę. Umiejętne cięcie wpływa korzystnie na regularność owocowania, wielkość owoców i ich wybarwienie. Jest to gatunek obcopylny, czyli wymaga zapylenia z innego drzewa tego samego gatunku. Jabłonie najlepiej owocują w nasłonecznionym miejscu na dość przepuszczalnym i lekko wilgotnym podłożu. Kształt, kolor oraz smak owocu zależy od odmiany. Owoce dojrzewają od czerwca do października (również zależnie od odmiany). Są niezwykle smaczne i zdrowe. Zawierają dużo witamin, soli mineralnych i błonnika. Drewno jabłoni bywa wykorzystywane w stolarstwie.

autorzy opisu tekstowego: Miłek Boguszewicz; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin owocowe
grupa użytkowa drzewa owocowe ziarnkowe
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów różowe
białe
pora kwitnienia maj
owoce kuliste
jadalne
zielone
pomarańczowe
żółte
czerwone
pora owocowania październik
wrzesień
sierpień
lipiec
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby gliniasta
piaszczysta
walory roślina miododajna
ozdobne z kwiatów
pachnące kwiaty
jadalne owoce
zastosowanie owoce na wino, nalewki
owoce na soki
owoce na przetwory
owoce deserowe
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Miłek Boguszewicz Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: bergenia \'Glockenturm\'

Bergenia 'Glockenturm'

bergenia 'Glockenturm'

Szczególnie ozdobna odmiana bergenii, o niezwykle efektownej, purpuroworóżowej barwie kwiatów. Rozrasta się za pomocą płożących się po ziemi grubych, mięsistych kłączy. Liście duże, skórzaste, błyszczące, gładkie, okrągławe w zarysie, z sercowatą lub zaokrągloną nasadą, osadzone na długich sztywnych ogonkach. Wiosną i latem ciemnozielone, jesienią i zimą, gdy nadchodzą chłody, przybierają stopniowo piękną kasztanowopurpurową barwę. Na intensywność barwy wpływają warunki uprawy. Kolor jest intensywniejszy, gdy rośliny rosną w słońcu i w niesprzyjających warunkach. Okazałe, łopatkowate liście tworzą zwartą przyziemną rozetę wysokości ok. 25 cm i średnicy ok. 30 cm. Z kępy, wiosną w kwietniu i maju, wyrastają długie do 35-40 cm, bezlistne pędy kwiatostanowe, przypominające pędy rabarbaru. W ich szczytowej części rozwijają się liczne, drobne kwiaty w kształcie dzwoneczków, zebrane w gęste wiechowate (wierzchotkowate) kwiatostany. Wnętrze kwiatu wypełniają 3 złączone dołem słupki i 10 pręcików, otoczone przez płatki korony w intensywnym, fioletoworóżowym kolorze i łuskowate, brunatnoczerwone działki kielicha. Ich barwa kontrastuje z błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi. Odmiana wytrzymała na mrozy, odporna na niesprzyjające warunki uprawy - susze, zasolenie i zanieczyszczenie powietrza, intensywne zacienienie. Optymalne warunki wzrostu zapewnią jej stanowiska półcieniste, o świetle rozproszonym, o glebie żyznej, średnio zwięzłej, wilgotnej, dobrze zdrenowanej, bogatej w materię organiczną. Roślina tolerancyjna w stosunku do kwasowości podłoża. Dobrze rośnie na glebach o pH od 5.5 do 8. Nie lubi stanowisk podmokłych i przenawożenia. W czasie letnich upałów wymaga podlewania. W głębokim cieniu rośliny są wyższe, luźniejsze i mają jaśniejsze liście; w słońcu obficiej kwitną, są bardziej zwarte i ładniej wybarwione. Po kwitnieniu należy usunąć przekwitłe kwiaty i rozsypać nawozy wokół roślin. Ściółkowanie korą pozytywnie wpływa na utrzymanie wilgoci w glebie i zimowanie. Starsze egzemplarze rosnące w silnym zagęszczeniu, w celu przywrócenia wigoru, rozmnaża się przez podział wczesną wiosną lub jesienią. W miarę potrzeby wiosną usuwa się zaschnięte liście. Odmiana efektownie wygląda posadzona w grupach, w brzegowych częściach rabat, w otoczeniu zbiorników wodnych, wzdłuż ogrodowych ścieżek i alejek spacerowych. Może być sadzona w półcienistych miejscach pod drzewami i krzewami, w sąsiedztwie budynków, altan i pergoli, a także w ogrodach skalnych, na murkach kwiatowych i skarpach. Tworzy efektowne zestawienia z kwitnącymi w tym samym czasie roślinami cebulowymi. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa. Gęstość sadzenia: 7-11 roślin na m2. Efektownie prezentuje się w pojemnikach. Liście można wykorzystywać w aranżacjach bukietowych. Jesienią kolorowe liście ożywiają rozmaite zakątki ogrodu.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
179
osób online