Malus domestica

Hosta 'Guardian Angel'

funkia 'Guardian Angel'

Odmiana o ciekawej, zmiennej barwie liści, uzyskana w 1995 r. przez Criss i Rick Thompson, jest to sport odmiany ‘Blue Angel’. Duża kępiasta bylina osiągająca ponad 1 m szerokości i 60 cm wysokości. Blaszki liściowe duże, eliptyczne, wyraźnie unerwione, na wierzchołkach zaostrzone, u podstawy sercowate, mają do 33 cm długości i 23 cm szerokości, na brzegach faliste. Młode liście silniej pofalowane, białawe z szarozieloną obwódką, następnie białozielonkawe do jasnoniebieskozielonych, z niebieskawą obwódką oraz charakterystycznymi, jasnymi smugami przebiegającymi przez środek liści. U młodych liści liczne odcienie i barwy silniej kontrastują, u starszych stają się bardziej jednorodne, ale nadal zauważalne. Ogonki białawo-zielonkawe, kwiaty prawie białe. Roślina polecana do sadzenia na glebach żyznych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach cienistych. Wymaga częstego dzielenia i przesadzania, w przeciwnym razie zatraca wyraziste cechy odmianowe. Odmiana kolekcjonerska, polecana do uprawy w ogrodach przydomowych.

Chamaecyparis obtusa 'Fernspray Gold'

cyprysik tępołuskowy 'Fernspray Gold'

Krzew o dość silnym wzroście i szerokim stożkowatym pokroju, początkowo luźnym, podobnym do odmiany ‘Flilicoises’. Pędy dalszego rzędu charakterystycznie ułożone: płasko po dwóch stronach pędów głównych, w sposób przypominający liście leśnych paproci. Ulistnienie łuskowate - złocistożółte, najładniejsze na wiosennych przyrostach, później mniej intensywne. W uprawie wymaga gleb przeciętnych lub żyznych, umiarkowanie wilgotnych lub wilgotnych. Stanowisko słoneczne i osłonięte zimą przed mroźnymi wiatrami. Zastosowanie w ogrodach przydomowych, kolekcjach roślin iglastych, zieleni osiedlowej, ogrodach japońskich, alpinariach, wrzosowiskach, itp. Stara odmiana reintrodukowana przez szkółki Duncan & Davies z Nowej Zelandii.

Bergenia 'Glockenturm'

bergenia 'Glockenturm'

Szczególnie ozdobna odmiana bergenii, o niezwykle efektownej, purpuroworóżowej barwie kwiatów. Rozrasta się za pomocą płożących się po ziemi grubych, mięsistych kłączy. Liście duże, skórzaste, błyszczące, gładkie, okrągławe w zarysie, z sercowatą lub zaokrągloną nasadą, osadzone na długich sztywnych ogonkach. Wiosną i latem ciemnozielone, jesienią i zimą, gdy nadchodzą chłody, przybierają stopniowo piękną kasztanowopurpurową barwę. Na intensywność barwy wpływają warunki uprawy. Kolor jest intensywniejszy, gdy rośliny rosną w słońcu i w niesprzyjających warunkach. Okazałe, łopatkowate liście tworzą zwartą przyziemną rozetę wysokości ok. 25 cm i średnicy ok. 30 cm. Z kępy, wiosną w kwietniu i maju, wyrastają długie do 35-40 cm, bezlistne pędy kwiatostanowe, przypominające pędy rabarbaru. W ich szczytowej części rozwijają się liczne, drobne kwiaty w kształcie dzwoneczków, zebrane w gęste wiechowate (wierzchotkowate) kwiatostany. Wnętrze kwiatu wypełniają 3 złączone dołem słupki i 10 pręcików, otoczone przez płatki korony w intensywnym, fioletoworóżowym kolorze i łuskowate, brunatnoczerwone działki kielicha. Ich barwa kontrastuje z błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi. Odmiana wytrzymała na mrozy, odporna na niesprzyjające warunki uprawy - susze, zasolenie i zanieczyszczenie powietrza, intensywne zacienienie. Optymalne warunki wzrostu zapewnią jej stanowiska półcieniste, o świetle rozproszonym, o glebie żyznej, średnio zwięzłej, wilgotnej, dobrze zdrenowanej, bogatej w materię organiczną. Roślina tolerancyjna w stosunku do kwasowości podłoża. Dobrze rośnie na glebach o pH od 5.5 do 8. Nie lubi stanowisk podmokłych i przenawożenia. W czasie letnich upałów wymaga podlewania. W głębokim cieniu rośliny są wyższe, luźniejsze i mają jaśniejsze liście; w słońcu obficiej kwitną, są bardziej zwarte i ładniej wybarwione. Po kwitnieniu należy usunąć przekwitłe kwiaty i rozsypać nawozy wokół roślin. Ściółkowanie korą pozytywnie wpływa na utrzymanie wilgoci w glebie i zimowanie. Starsze egzemplarze rosnące w silnym zagęszczeniu, w celu przywrócenia wigoru, rozmnaża się przez podział wczesną wiosną lub jesienią. W miarę potrzeby wiosną usuwa się zaschnięte liście. Odmiana efektownie wygląda posadzona w grupach, w brzegowych częściach rabat, w otoczeniu zbiorników wodnych, wzdłuż ogrodowych ścieżek i alejek spacerowych. Może być sadzona w półcienistych miejscach pod drzewami i krzewami, w sąsiedztwie budynków, altan i pergoli, a także w ogrodach skalnych, na murkach kwiatowych i skarpach. Tworzy efektowne zestawienia z kwitnącymi w tym samym czasie roślinami cebulowymi. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa. Gęstość sadzenia: 7-11 roślin na m2. Efektownie prezentuje się w pojemnikach. Liście można wykorzystywać w aranżacjach bukietowych. Jesienią kolorowe liście ożywiają rozmaite zakątki ogrodu.

Clematis 'Halina Noll'

powojnik 'Halina Noll'

Pnącze o pięknych kwiatach, owijające się wokół podpór za pomocą ogonków liściowych. Odmiana polska hodowli Władysława Nolla. Rośnie średnio silnie. Dorasta do 2,4-4 m wysokości. Kwiaty duże, białe z jasno różowym cieniowaniem, na zeszłorocznych pędach pełne. Działki od owalnych do romboidalnych. Pręciki z żółtymi pylnikami na kremowych nitkach. Kwitnie V-VI, na zeszłorocznych pędach. Powtarza kwitnienie w końcu VII-VIII na pędach tegorocznych, ale wówczas kwiaty są pojedyncze. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Najlepiej kwitnie na stanowiskach dobrze oświetlonych, słonecznych. Wymaga delikatnego cięcia wczesną wiosną, polegającego na wycinaniu zamarłych lub uszkodzonych pędów. Pozostałe pędy należy w pierwszym roku po posadzeniu przyciąć 30 cm nad ziemią nad silnymi pąkami, w następnym roku 70 cm, a w kolejnych latach 150 cm. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Może rosnąć na siatkach, kratach, drabinkach i linkach oraz na naturalnych podporach np. krzewach liściastych i iglastych. Najładniej się prezentuje sadzona na ciamnym tle.