Malus domestica 'Lired'

Pseudotsuga menziesii var. glauca

daglezja zielona odm. sina

Duże drzewo o szerokim, stożkowatym pokroju przypominające świerk pospolity, ale o mniej regularnym ułożeniu pędów. W Polsce po 15 latach uprawy dorasta do 15 m wysokości. Długo utrzymuje dolne gałęzie. Tworzy ładne, srebrzyste i miękkie w dotyku igły (mają około 2 cm długości), nastroszone, pokryte niebieskim nalotem. Igły po roztarciu pachną jabłkami. Pojawiające się w maju jajowate szyszki przyciągają uwagę ciekawym zabarwieniem i niezwykłymi łuskami. Mają one około 8-10 cm długości, są zbudowane z szerokich, muszelkowatych i purpurowych łusek nasiennych oraz znacznie dłuższych, wąskich, trójdzielnych, jasnokremowych łusek wspierających. Efektowne szyszki tworzą się nie tylko w wierzchołkowej części korony, ale też na niżej położonych gałęziach. Daglezja ma przeciętne wymagania uprawowe, najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Ze względu na spore rozmiary drzewo poleca się sadzić w większych ogrodach lub parkach.

Juniperus horizontalis Glauca Group

jałowiec płożący Glauca Group

Nazwa zbiorowa dla grupy roślin selekcjonowanych z roślin rozmnażanych z siewu. Krzewy o pędach ścielących się po ziemi, tworzące po 10 latach uprawy zwarte kobierce średnicy 2-3 metrów. Pędy wiodące wyprostowane, przylegające do gruntu, dorastające maksymalnie do 0,3 m wysokości w środku krzewu. Gałązki liczne, zwykle krótkie, sznurowate lub nitkowate, ułożone równolegle do kierunku wzrostu pędów, lekko uniesione i skierowane do góry. Ulistnienie w postaci łusek, zwykle na najmłodszych, wałeczkowatych, peryferyjnych przyrostach, lub w postaci igieł, ściśle przylegających do gałązek, stalowoniebieskich, nie zmieniających barwy na okres zimy. Krzewy charakteryzują się dobrym wigorem, są łatwe w uprawie, mało wymagające w stosunku do gleby, tolerują suszę i dobrze zimują. Polecane do uprawy na stanowiskach słonecznych. W ogrodach przydomowych, doskonale spełniają rolę okrywową i zadarniającą.

Salvia nemorosa 'Blauhűgel'

szałwia omszona 'Blauhűgel'

Niska bylina rabatowa o półkulistym pokroju i drewniejących u podstawy pędach, dorastająca do 30 cm wysokości. Roślina rozrasta się wolno, ale tworzy ładne, gęste i zwarte kępy. Łodygi liczne, wzniesione, czterokanciaste, rozgałęziające się i zakończone smukłymi, kłosowatymi kwiatostanami. Liście krótkoogonkowe, osadzone naprzeciw i nakrzyżlegle. Blaszki liściowe szarozielone, jajowatopodługowate, brzegiem lekko karbowane, ostro zakończone, nieco pomarszczone, miłe w dotyku. Niebieskie kwiaty o symetrii grzbiecistej mają wyraźne wargi, są zebrane w nibyokółkach rozmieszczonych piętrowo na osi kwiatostanowej wieńczącej pędy. Oprócz kwiatów ważnym elementem ozdobnym kwiatostanu są barwne liście zwane podkwiatkami, przyjmującymi odcień zielonopurpurowofioletowy. Rośliny zakwitają w czerwcu. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje rośliny do rozkrzewiania i zawiązywania nowych pąków kwiatowych. Szałwia najlepiej rośnie i kwitnie na stanowiskach słonecznych. W miejscach cienistych rośliny tracą zwarty pokrój, pędy są wyciągnięte i słabiej kwitną. Rośliny należy sadzić na glebach żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych. Odmiana dobrze znosi chwilowe niedobory wody. Rośnie zdrowo, jest odporna na mróz. Wiosną wymaga obcięcia zeszłorocznych, zaschniętych pędów. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych. Wabi motyle i pszczoły. Nadaje się do tworzenia tzw. łąk kwietnych. Zalecana gęstość sadzenia 5-8 roślin na 1 m2.

Achillea 'Credo'

krwawnik 'Credo'

Efektowna odmiana krwawnika tworząca zwarte, wyprostowane kępy ze sztywnych, prostych, niezbyt silnie rozgałęzionych pędów oraz lancetowatych, pierzastodzielnych liści barwy szarozielonej. Zarówno liście, jak i pędy pokryte są drobnymi, szarymi włoskami. Rośliny osiągają wysokość 80-120 cm i średnicę 50-60 cm. Szczególnie atrakcyjnie prezentują się w okresie kwitnienia, od czerwca do sierpnia. Rozwijają wówczas na końcach pędów zbite, talerzowate kwiatostany typu baldachogrona, średnicy 7,5-10 cm. Kwiaty mają początkowo intensywną, żółtokremową barwę, w miarę kwitnienia stają się jaśniejsze, kremowe. Wszystkie części rośliny wydzielają charakterystyczny dla krwawników aromat. Odmiana łatwa w uprawie, światłolubna, charakteryzująca się skromnymi wymaganiami glebowymi. Lubi słoneczne, ciepłe stanowiska, rośliny rosnące w cieniu są mniej zwarte, mają wiotkie opadające pędy. Wymaga gleby średnio zwięzłej, przepuszczalnej, stale umiarkowanie wilgotnej, dobrze zdrenowanej. Dobrze znosi okresowe susze i kamieniste, wapienne podłoża, jednak w tych warunkach szybciej kończy kwitnienie. Nie lubi gleb ciężkich, gliniastych i podmokłych. Odmiana dostatecznie mrozoodporna. Systematyczne wycinanie przekwitających kwiatostanów wydłuża czas kwitnienia i zapobiega samosiewom. Bylina krótkowieczna. Już po 3-4 latach rośliny słabiej kwitną i są mniej żywotne. Wskazane jest wówczas ich odmłodzenie - dzielenie (najlepiej wiosną) i ponowne sadzenie na miejsce stałe. Odmiana efektowna, strukturalna, wspaniale prezentująca się zarówno w mniejszych (po 3-7 roślin), jak i większych grupach na słonecznych rabatach, zwłaszcza w ogrodach naturalistycznych i wiejskich, szczególnie w towarzystwie ostróżek, przymiotna, szałwii czy traw ozdobnych. Przydatna także do obsadzania skarp oraz łąk kwietnych. Trwałe płaskie kwiatostany nadają się także na kwiat cięty oraz suche, zimowe bukiety.