Abeliophyllum distichum

Prunus laurocerasus 'Novita'

Zimozielony, szybko rosnący krzew o wzniosłym pokroju. Osiąga wysokość do 2,5 m. Liście ciemnozielone, błyszczące, duże, do 12-15 cm długości. Kwiaty białe, drobne, pachnące, zebrane w stojące grona. Owoce małe, czarne i trujące. Dobrze rośnie na glebach lekko kwaśnych i przepuszczalnych. Potrzebuje stanowiska półcienistego i osłoniętego. Dobrze znosi cięcie. Wymaga okrycia na zimę. Dobra roślina ogrodowa do sadzenia pojedynczo lub w grupach. Dobrze wygląda w dużych pojemnikach, lecz wtedy na zimę należy pojemnik chować do pomieszczeń.

Calluna vulgaris 'Boskoop'

wrzos pospolity 'Boskoop'

Zimozielona, zwarta krzewinka o niskim wzroście i szerokim, poduszkowatym pokroju. Dorasta do 0,25 m wysokości i do 0,3 m szerokości. Liście małe, około 2 mm długości, łuskowate, ułożone nakrzyżlegle na gałązkach, początkowo żółte, jesienią zmieniające barwę na pomarańczowomiedzianą. Kwiaty różowoliliowe, pojedyncze, zebrane w dość krótkie, niezbyt gęste, kłosowate kwiatostany. Rozwijają się na przełomie sierpnia i września. Wymaga stanowisk słonecznych oraz gleb próchnicznych, kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Zdrowa, długowieczna i mrozoodporna odmiana. Polecana do sadzenia w ogródkach przydomowych, skalnych, wrzosowiskowych. Najlepiej wygląda w dużych grupach, po 10-15 sztuk, razem z innymi wrzosami i wrzoścami. Warunkiem obfitego kwitnienia jesienią jest coroczne, wiosenne przycinanie przekwitłych kwiatostanów. Odmiana dekoracyjna również zimą.

Artemisia dracunculus

bylica draganek

Bylica estragon, zwana też bylicą głupich, dragankiem i estragonem, to aromatyczna bylina wytwarzająca liczne zdrewniałe, pełzające kłącza, których kształty przypominają dziwne zwierzęce postacie – jaszczurki, węże lub smoki. To podobieństwo znalazło odzwierciedlenie w łacińskiej nazwie gatunku „dracunculus”. Pędy tej rośliny są częściowo zdrewniałe, wzniesione i silnie rozgałęzione w środkowej i wierzchołkowej części. Osiągają wysokość 60-120 cm. Liście siedzące, całobrzegie, niepodzielone, w zarysie lancetowate lub równowąskie, długości 2-6 cm i szerokości 2-8 mm. Od lipca do września wierzchołkowe części pędów pokrywają się bardzo drobnymi, kulistawymi koszyczkami kwiatowymi, złożonymi z zielonkawożółtych, rurkowatych kwiatów. Liczne, zwisające koszyczki zebrane są w luźne, wydłużone wiechy. Bylica estragon preferuje słoneczne stanowiska i lekkie lub średnio zwięzłe, próchniczne, dobrze zdrenowane, neutralne lub zasadowe gleby. Toleruje susze i lekkie ocienienie. W czasie surowych zim, w naszym klimacie estragon może przemarzać, dlatego zanim nadejdą mrozy należy ściąć pędy i okryć system korzeniowy. Rośliny rozmnażamy przez podział starszych egzemplarzy wczesną wiosną lub sadzonkowanie wierzchołkowej części pędów. Bylica estragon nadaje się do sadzenia w ogrodach naturalistycznych, zwłaszcza na rabatach ziołowych z innymi lubiącymi słoneczne stanowiska ziołami. Suszone i świeże ziele ma właściwości lecznicze, wchodzi w skład mieszanek ziołowych. Znalazło także zastosowanie w kuchni, jako dodatek do sałatek, zup, sosów i innych potraw. Olejek estragonowy jest cennym surowcem farmaceutycznym i kosmetycznym. Podejmuje się również próby wykorzystania związków zawartych w estragonie w walce ze szkodnikami warzyw i zbóż.

Magnolia stellata

magnolia gwiaździsta

Wolnorosnący, gęsty krzew o zaokrąglonej koronie, dorastający do 2-3 m wys. Kwiaty czysto białe, szeroko otwarte, z licznymi, bardzo wąskimi płatkami, pachnące, IV. Najwcześniej kwitnący gatunek magnolii. Stanowisko słoneczne, osłonięte i ciepłe. Wymaga świeżych, próchnicznych, przepuszczalnych gleb. Wytrzymały, cenny krzew do małych ogrodów.