Malus 'Red Sentinel'

Chamaecyparis nootkatensis 'Gloria Polonica'

cyprysik nutkajski 'Gloria Polonica'

Polska odmiana wprowadzona do uprawy w 2003r. Tworzy ona rzadko ugałęzione drzewa o wąsko stożkowym pokroju i średnio szybkim wzroście, osiągając po 10 latach uprawy ok. 2 m wys. i 1.5 m szerokości. Stare drzewa w dobrych warunkach mogą dorastać nawet do 10 m wysokości. Pędy boczne odstają od pnia prawie pod kątem prostym a pędy II i III rzędu oraz wierzchołek - zwisają. Ulistnienie jest łuskowate, zielone z dużą ilością fragmentów białych i kremowych (chimera sektorialna). Rośliny mają przeciętne wymagania glebowe i wilgotnościowe i dosyć dobrze znoszą okresową suszę. Stanowisko do ich uprawy powinno być słoneczne. Odmiana ‘Gloria Polonica’ polecana jest do nasadzeń pojedynczych w wyeksponowanych miejscach i dużych kompozycji ogrodowych jako ich dominujący barwny element a także do nasadzeń szpalerowych. Rośliny mają dobrą mrozoodporność i mogą z powodzeniem rosnąć na terenie całego, chociaż po zimie większość białych fragmentów pędów jest martwa i w krótkim czasie opada.

Celtis occidentalis

wiązowiec zachodni

Duże drzewo o szerokiej, rozłożystej koronie pochodzące z Ameryki Północnej. Pokrój nieregularny. Cienkie młode gałęzie zwisające. W ojczyźnie dorasta do 35 m wys. W naszym klimacie rośnie powoli i osiąga do 25 m wys. Kora charakterystyczna, korkowata i chropawa. Liście jasnozielone, wydłużone, piłkowane, 5-12 cm dł, jesienią jasnożółte. Owoce kuliste, 7-10 mm śr., na szypułkach, mało ozdobne. Późny rozwój na wiosnę. W młodości nieco wrażliwe na mrozy, w surowsze zimy przemarzają młode pędy. Bardzo odporne na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Niewybredne, co do gleby. W krajach południowych powszechnie stosowane jako drzewo uliczne. U nas polecane do cieplejszych rejonów jako drzewo parkowe.

Symphytum grandiflorum 'Goldsmith'

żywokost wielkokwiatowy 'Goldsmith'

Bylina zadarniająca o żółto obrzeżonych liściach, nadająca się do zazieleniania miejsc półcienistych. Tworzy zwarty łan liści o wysokości do 30 cm. Rozrasta się silnie, chociaż rozłogi ma dość krótkie. Cała roślina pokryta jest krótkimi, ostrymi włoskami i w dotyku jest szorstka. Liście szeroko jajowate, mocno zaostrzone, zwężające się w oskrzydlony ogonek. Liście szarozielone z szerokim, żółto kremowym obrzeżeniem. Ulistnienie odporne na zmienne warunki atmosferyczne, pozostaje żywotne i dekoracyjne do nadejścia obfitych śniegów. Czasami pojawiają się pędy z liśćmi całkowicie zielonymi, które rosną bujniej i szybko mogą zdominować całą roślinę. Należy je usuwać. Jest to trudne, bowiem żywokost łatwo regeneruje z pozostawionych odcinków korzeni. Kwiaty dzwonkowate, zwisające, w pączkach różowawe, potem blado niebieskie, o prawie białych brzegach, zebrane w szczególne kwiatostany. Kwiatostany to gęste, wierzchołkowe, spiralnie skręcone wierzchotki, wyrastające wcześnie, w maju i czerwcu, niewiele ponad liście. Żywokost najlepiej rośnie w widnym cieniu, w miejscach bez bezpośredniego dostępu słońca. Zbyt duże zacienienie nie jest wskazane. Nie jest wymagający co do gleby, choć w miejscach z glebą zbyt suchą i piaszczystą wzrost będzie zahamowany, a brzegi liście będą zasychać. Jest rośliną w pełni zimotrwałą, ale lepiej jest wybierać miejsca osłonięte. Liście żywokostu wczesną wiosną są przysmakiem ślimaków. Jest to roślina dość tolerancyjna na miejskie zanieczyszczenie powietrza. Głównym zastosowaniem żywokostu jest zadarnianie miejsc cienistych, także w warunkach miejskich. Ilość roślin na 1 m2 – 5-7 sztuk.

Veronica gentianoides

przetacznik goryczkowaty

Kłączowa bylina o interesujących liściach odziomkowych oraz o wysokich, wyniosłych pędach kwiatostanowych z drobnymi kwiatami. Tworzy gęstą darń z rozet liści. Liście grube, jajowate lub podługowate, długości 3-15 cm, zwykle całobrzegie, zwężone w ogonek, nagie, błyszczące, przypominające liście niektórych gatunków goryczek, stąd nazwa tego przetacznika. Liście łodygowe podługowato-lancetowate, małe, zmniejszające się ku szczytowi łodygi. Pędy kwiatostanowe, wysokości zwykle 30-50 cm, czasami do 70 cm, gęsto ulistnione, wyrastające w maju. Kwiaty jasnoniebieskie, ciemno żyłkowane, zebrane w luźne grona długości do 30 cm. W czasie kwitnienia kwiatostan znacznie się wydłuża. Kwitnienie może trwać do lipca. Gatunek ten dobrze kwitnie w miejscach słonecznych, ale może być uprawiany w miejscach lekko ocienionych. Podłoże powinno być mineralne lub z niewielkim dodatkiem próchnicy. Wskazana jest stała, umiarkowana wilgotność gleby. Nadaje się na rabaty. Powinien być sadzony z przodu, bowiem kwiatostany ma bardzo wąskie, a liście długo pozostają dekoracyjne. Może być sadzony w ogrodzie skalnym pojedynczo lub małymi grupami, po kilka roślin obok siebie. Jest wystarczająco odporny na mróz. Nie zagrażają mu choroby i szkodniki roślin. Ilość roślin na 1 m 2 – 7 sztuk.