Althaea officinalis

prawoślaz lekarski

Synonim łaciński.: Althaea taurinensis

pokrój: kolumnowy

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże wilgotne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Bardzo okazała, jedwabiście i miękko owłosiona bylina znana już w starożytności. Cenna roślina lecznicza. Surowcem zielarskim są korzenie, liście i kwiaty. Pędy kwiatostanowe = do 2 m wysokości, słabo rozgałęzione, w dolnej części drewniejące. Ulistnienie skrętoległe. Liście w zarysie jajowatotrójkątne, zaostrzone, o brzegach nieregularnie karbowanych, gęsto, szaro owłosione. Ozdobne kwiaty mają wcięte, bladoróżowe płatki i purpurowoczerwone pylniki. Występują pojedynczo lub w pęczkach skupionych w kątach liści i na szczytach łodyg. Korona pięciopłatkowa, do 5 cm średnicy. Kwitnie długo, od lipca do października. Najlepiej rośnie na stanowiskach wilgotnych, słonecznych, na glebach lekkich, piaszczysto-gliniastych. Bylina w pełni mrozoodporna. Doskonale prezentuje się na rabatach bylinowych, zwłaszcza w założeniach naturalistycznych oraz w ogrodach wiejskich. Ładnie wygląda przy ogrodzeniu lub ścianie budynku. Najczęściej bywa sadzona po kilka w grupie.

autorzy opisu tekstowego: Małgorzata Kunka; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Europa środkowa i południowa, północna Afryka, Bliski Wschód do centralnej Azji
pochodzenie pierwsza publikacja: Karol Linneusz 1753 Species Plantarum
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kolumnowy
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
pojedyncze
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia październik
wrzesień
sierpień
lipiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże wilgotne
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby roślina tolerancyjna
walory ozdobne z kwiatów
ciekawy pokrój
zastosowanie w grupach
rabaty
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
ogrody przydomowe
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Małgorzata Kunka Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: magnolia \'Elizabeth\'

Magnolia 'Elizabeth'

magnolia 'Elizabeth'

Średniej wielkości drzewo o pokroju piramidalnym. Rośnie szybko osiągając do 8 m wys. i kilku metrów szer. Kwiaty okazałe, jasnożółte, z 6–9 tepali, dł. około 12,5 cm i szer. 5 cm, V-VI. Wydzielają przyjemny, delikatny zapach. Ich barwa, podobnie jak tepali innych odmian pochodzących z krzyżowania magnolii drzewiastej i nagiej, jest cytrynowo- lub kremowożółta. Żółta barwa jest najbardziej intensywna, dopóki pąki są zamknięte. Podczas gorących dni tepale zmieniają barwę na odcień kości słoniowej. Zakwita przed rozwojem liści. Kwiaty pojawiają się przez 3 tygodnie i szeroko się otwierają. Odmiana bardzo odporna na mróz. Stanowisko słoneczne lub lekko cieniste, osłonięte. Wymaga ziemi żyznej, dostatecznie wilgotnej, nie za ciężkiej, zasobnej w próchnicę, przepuszczalnej. Odczyn gleby lekko kwaśny (pH 5-6). Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Warto znaleźć dla niej wyeksponowane miejsce w ogrodzie. Polecana do każdego ogrodu. Odmiana wyhodowana w 1956 r. w Ogrodzie Botanicznym w Brooklynie w Nowym Jorku, ale nazwę otrzymała dopiero w 1978 roku na cześć Elizabeth Scholz, dyrektorki ogrodu.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
205
osób online