Miscanthus sinensis 'Silberspinne'

miskant chiński 'Silberspinne'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Bardzo wysoka, niezwykle ozdobna trawa. Dorasta w czasie kwitnienia do 200 cm wysokości. Rozrasta się w duże, zwarte kępy złożone z długich, wąskich, równomiernie zwężających się do samego końca liści. Blaszki liściowe ciemnozielone z białym nerwem przebiegającym przez środek, do 1 m długości, na końcach nitkowate, jesienią barwy jasnobrązowej. Liście są ładnie zaaranżowane, łukowato wyginają się od środka na zewnątrz, tworząc kępy w kształcie fontanny, wąskie u podstawy i szerokie na górze. Dodatkową ozdobę stanowią pojawiające się pod koniec lata, wiechowate kwiatostany. Kwiatostany są początkowo lekko różowe, później srebrzyste i puszyste. Kwitnienie trwa od sierpnia do października, a pozostawione jesienią, zaschnięte kwiatostany są dekoracyjne również zimą. Roślina polecana do uprawy na stanowiskach słonecznych, na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych i ciepłych. Mrozoodporność dobra, jednak w surowe i bezśnieżne zimy młodsze rośliny warto lekko okryć suchymi liśćmi lub stroiszem. Doskonale wygląda sadzona pojedynczo lub po 2-3 rośliny razem. Polecana do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach bylinowych oraz w parkach i zieleni miejskiej. Szczególnie efektownie prezentuje się sadzona w pobliżu zbiorników wodnych. Dekoracyjne kwiatostany są świetnym dodatkiem do świeżych i suchych bukietów.

autorzy opisu tekstowego: Małgorzata Kunka; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Ernst Pagels Niemcy
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
rodzaj kwiatów kwiatostan
pora kwitnienia sierpień
wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
rodzaj gleby próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
ogrody wrzosowiskowe
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
kwiaty cięte
suche bukiety
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 6
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Małgorzata Kunka Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża dzika

Rosa canina

róża dzika

Róża dzika jest jednym z najpowszechniej występujących gatunków na terenie Polski i niemal całej Europy. Ponadto można ją spotkać w północno-zachodniej Afryce i południowo-zachodniej oraz środkowej Azji, aż do wschodnich Himalajów, gdzie rośnie do wysokości 2900 m n.p.m.. W obrębie gatunku wyróżnia się liczne odmiany naturalnie oraz uprawne. Kilkanaście odmian stosowanych jest w szkółkarstwie, jako podstawowe podkładki dla licznych odmian szlachetnych ze wszystkich grup róż. Róża dzika miała niewielki wkład w hodowlę odmian ozdobnych róż, niemniej w uprawie znajduje się kilka interesujących np. ‘Kiese’. Gatunek ten był w dawnych czasach sadzony w pobliżu fortyfikacji, gdzie wraz z głogiem i tarniną stanowiły naturalne zasieki obronne. Róża dzika to gatunek o dużej zmienności. Kwiaty są pojedyncze, białe, bladoróżowe do jasnoróżowych, niezbyt duże, o średnicy 4-5 cm, płatkach w kształcie przypominającym serce z jaśniejszą podstawą. Kwiaty pojawiają się na krótkich pędach ubiegłorocznych, są osadzone pojedynczo lub zebrane w kwiatostanach do kilkunastu sztuk, pachną słabo. Owoce są pomarańczowe do szkarłatnych, jajowate do gruszkowatych, gładkie, rzadziej lekko ogruczolone. Hypancja, czyli owoce pozorne dzikiej róży, są bardzo pożywne, pełne witamin, zwłaszcza bogate w witaminę C (0,6-4 %), której zawartość jest kilkukrotnie wyższa niż np. w owocach cytryny lub czarnej porzeczki. Ponadto owoce zawierają wiele cennych substancji prozdrowotnych np. polifenole, elagotaniny. Owoce służą przede wszystkim jako składnik m.in. herbat, konfitur, syropów, a także wina. Ostatnio przedmiotem badań są orzeszki róż. Pędy kolczaste. Kolce młode jasne, zwykle dość duże, hakowate, mocne, z nielicznymi kolcami igiełkowatymi. Pędy są wygięte łukowato. Liście są gładkie lub owłosione, o 5-7 jajowatych listkach, średniej wielkości, matowe lub błyszczące, jasno do ciemnozielonych, piłkowane na brzegach. Krzewy osiągają do 3 m, ale w dobrych warunkach więcej. Krzewy łatwe w uprawie, rosnące prawie na każdej glebie, z wyjątkiem bardzo kwaśnych, mokrych lub ubogich. Gatunek odporny na mróz, nie wymaga okrywania. Cięcie może być wskazane tylko odmładzające - co kilka lat. Krzewy czasem porażane przez choroby i szkodniki, ale zazwyczaj wymagają opryskiwania tylko w przypadku większego zagrożenia. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje także miejsca lekko zacienione. Różę dziką sadzi się pojedynczo, w grupach, na żywopłoty nieformowane, w parkach i ogrodach naturalistycznych, w miejscach o niekorzystnych warunkach glebowych, w celu pełnienia funkcji ekologicznych np. w zadrzewieniach śródpolnych, na miedzach, przy ogrodzeniach celem stworzenia warunków dla bytowania owadów, drobnych zwierząt i ptaków. Odpowiednim towarzystwem są inne gatunki krzewów liściastych, a także – różnorodnych bylin, roślin iglastych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
219
osób online