Monarda 'Beauty of Cobham'
pysznogłówka 'Beauty of Cobham'
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża: roślina tolerancyjna
walory: roślina miododajna
nagrody: Award of Garden Merit 1993 - nagroda brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego (Royal Horticultural Society - RHS) przyznawana roślinom o wyjątkowych walorach
Bylina tworząca kępy dorastające do 100 cm wysokości w okresie kwitnienia i szerokości 45 cm. Kanciaste, jasnozielone łodygi są pokryte licznymi, zielonymi, pachnącymi miętowo liśćmi. Główkowate kwiatostany, które stanowią główną ozdobę rośliny (VI-VIII), wyróżniają się atrakcyjnym zabarwieniem. Lilaróżowe płatki korony poszczególnych kwiatów o długości 5 cm kontrastują z przykwiatkami (osadzonymi na dole „główki”), które mają kolor od szaro- do ciemnofioletowego. Wabią motyle, pszczoły i inne owady. Wskazane jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co przedłuża kwitnienie. Rośliny wymagają słonecznego lub półcienistego stanowiska i umiarkowanie wilgotnej gleby – dobrze, jeśli jest ona dość żyzna, próchniczna i przepuszczalna, gdyż sprzyja to żywotności pysznogłówki. Bylina ta nie lubi ani zbyt lekkich, piaszczystych, ani za ciężkich, mokrych gleb. Jest raczej krótkowieczna; powinno się ją dzielić i rozsadzać raz na 3 lata – należy to robić wczesną wiosną. Zaleca się ponadto ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Jeśli chodzi o typowe w pielęgnacji bylin przycinanie nadziemnych, zaschniętych części roślin po skończonej wegetacji, lepiej w przypadku pysznogłówki nie robić tego jesienią, lecz zostawić pędy na zimę, gdyż są oryginalną ozdobą ogrodu. Pysznogłówka może być porażana przez mączniak prawdziwy, który objawia się watowatymi plamami na liściach, a następnie ich żółknięciem i zamieraniem. Choroba ta częściej występuje na roślinach uprawianych w cieniu, źle odżywionych. Ogranicza ją ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Bylina ta najlepiej wygląda sadzona w grupach na rabatach. Dobrym sąsiedztwem są np. ozdobne trawy.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | lila |
pora kwitnienia | sierpień lipiec czerwiec |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
walory | roślina miododajna ozdobne z kwiatów pachnące kwiaty |
nagrody | Award of Garden Merit 1993 - nagroda brytyjskiego Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego (Royal Horticultural Society - RHS) przyznawana roślinom o wyjątkowych walorach |
strefa | 4 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |
- DĘBSCY Agnieszka i Piotr Gospodarstwo Ogrodniczo-Rolne
- DĘBSKI Krzysztof Gospodarstwo Ogrodniczo-Szkółkarskie
- HORTULUS Piotr Bigoński Gospodarstwo Rolne Szkółka Roślin Ozdobnych
- JURGIELEWICZ Gospodarstwo Szkółkarskie
- PIECH Szkółka
- ZIELONE WZGÓRZE Szkółka Roślin Ozdobnych Anna Wójcik-Kager
Wyświetl jako listę