Morus nigra

Rhus typhina TIGER EYES 'Bailtiger'

sumak octowiec TIGER EYES 'Bailtiger'

Małe, niskopienne drzewo liściaste o parasolowatej koronie lub szeroko rozłożysty krzew o atrakcyjnym ulistnieniu. Rośnie powoli. Dorasta do 2 m wysokości, przy takiej samej szerokości. Pędy grube, czerwonobrązowe, owłosione. Liście sezonowe, pierzaste, złożone z kilkunastu par lancetowatych listków. Poszczególne listki głęboko powcinane, delikatne, wiosną jasnozielone, następnie w trakcie sezonu wegetacyjnego stają się żółte, a jesienią przybierają bardzo intensywny szkarłatny odcień. Roślina dwupienna. Egzemplarze żeńskie wytwarzają w sierpniu owocostany w postaci amarantowych kolb utrzymujących się na drzewie przez całą zimę. Doskonała odmiana o ładnym pokroju i ciekawym kolorze oraz o małych wymaganiach. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, ciepłym, umiarkowanie wilgotnym lub suchym. Całkowicie mrozoodporny. Strefa mrozoodporności 5a. Nadaje się do małych ogrodów, w zestawieniach z bylinami i małymi krzewami oraz do obsadzania dużych pojemników. Jest mniej ekspansywna niż Rhus typhina ‘Dissecta’, od której pochodzi, daje znacznie mniej odrostów korzeniowych. opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2009; zgłaszający: Plantmar Mariusz Lewandowski

Paeonia 'Jadwiga'

piwonia 'Jadwiga'

Okazała i bardzo trwała odmiana uzyskana z polskiej hodowli. Bylina ta tworzy okazałe kępy dorastające do 80-90 cm wysokości. Główną jej ozdobą są pięknie wybarwione, różowe kwiaty osadzone na szczytach gęsto ulistnionych pędów. Ciemnozielone liście są podwójnie trójlistkowe złożone z wąskoeliptycznych lub lancetowatych, zaostrzonych oraz brzegiem słabo ząbkowanych listków. Roślina zakwita w czerwcu i jest zaliczana jest do grupy odmian o kwiatach pełnych. Charakterystyczną cechą ich budowy jest to, że oprócz płatków właściwych również pręciki i słupki przekształcone są w szerokie płatki całkowicie wypełniające wnętrze kwiatu. Płatki mają wyrazistą, różową barwę z perłowym połyskiem i są na brzegu powcinane. Piwonia jest byliną wyjątkowo dekoracyjną, a przy tym łatwą w uprawie. Wymaga stanowiska słonecznego, osłoniętego od wiatru oraz umiarkowanie wilgotnego podłoża. Może być sadzona w lekkim półcieniu, wówczas kwitnie trochę dłużej. Preferuje gleby głęboko uprawione, przepuszczalne, o dużej zawartości próchnicy, gliniasto-piaszczysta. Jest całkowicie odporna na mróz, nie wymaga okrywania na zimę. Piwonia to również bardzo odporna i długowieczna bylina. Na jednym miejscu może rosnąc nawet kilkanaście lat. Dopiero kiedy rośliny zaczynają mniej obficie kwitnąć i słabiej rozrastać się można je podzielić i rozsadzić. Zabieg ten wykonuje się w sierpniu. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w czasie uprawy odmian o dużych, pełnych kwiatach jest podpieranie roślin, mające na celu zabezpieczenie pędów przed wyleganiem. Rośliny sną narażone na wyleganie w czasie kwitnienia zwłaszcza po obfitych opadach deszczu. Piwonie są odporne na choroby grzybowe, jednak w latach wilgotnych i chłodnych mogą być porażana przez szarą pleśń, zwłaszcza gdy rośliny rosną zbyt gęsto, na mało przewiewnym stanowisku. Wówczas późną jesienią porażone pędy należy ścinać i palić. Piwonia jest byliną uniwersalną o szerokich możliwościach zastosowania. Kwiaty tej odmiany idealnie nadają się do cięcia. Trwałość kwiatów jest duża, zwłaszcza kiedy zostaną ścięte w fazie wybarwionego pąka. Piwonię z powodzeniem można polecać również do sadzenia w ogrodach wiejskich, orientalnych czy w miejskich parkach. Dzięki atrakcyjnemu kwitnieniu i trwałemu ulistnieniu doskonale sprawdza się sadzona na angielskich rabatach. Bardzo dobrze prezentuje się w grupach.

Liriope muscari

liriope szafirkowata

Pochodząca z wschodniej Azji kłączowa bylina, która często – choć nieprawidłowo – oferowana jest jako „trawa”. Ma bowiem wąsko lancetowate, ciemnozielone liście i tworzy kępy, które stanowią ozdobę przez cały sezon wegetacji (są zimozielone, choć w naszym klimacie roślina może przemarzać). Dodatkowo, późnym latem pojawiają się jasnofioletowe, gęste kwiatostany, które nieco przypominają grona szafirków, i wówczas liriope jest najatrakcyjniejsza. Kwitnienie jest bardzo długie – trwa od późnego lata do mrozów. Bylina ta ma wysokość 30-45 cm. Jest łatwa w uprawie, choć – zwłaszcza w chłodniejszych rejonach naszego kraju - może przemarzać i wymaga okrycia na zimę. Najlepsze dla niej są półcieniste stanowiska (w swojej ojczyźnie jest elementem runa leśnego) oraz wilgotne, próchniczne, żyzne, przepuszczalne podłoża. Polecana jako roślina okrywowa (w południowo-wschodnich stanach USA często ma takie zastosowanie na publicznych terenach zieleni), na obwódki rabat, do pojemników tarasowych, a nawet skrzynek balkonowych.

Clematis 'Henryi'

powojnik 'Henryi'

Pnącze o atrakcyjnych kwiatach, owijające się wokół podpór za pomocą ogonków liściowych. Jedna z najstarszych odmian wielkokwiatowych – wyhodowana w 1855 roku, przez cały czas popularna i ceniona. Osiąga wysokość 3-3,5 m. Kwiaty duże, jedwabistobiałe, ze środkiem wypełnionym pręcikami o kawowych pylnikach na białych nitkach. Rośliny cięte słabo - kwitną obficie w VI i kontynuują kwitnienie do VIII. Rośliny cięte silnie - rozpoczynają kwitnienie miesiąc później, ale kontynuują kwitnienie do IX. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Może rosnąć na każdej wystawie, od południowej do północnej. Najlepiej kwitnie na stanowiskach dobrze oświetlonych. Wymaga delikatnego cięcia wczesną wiosną, polegającego na wycinaniu zamarłych lub uszkodzonych pędów. Pozostałe pędy można przycinać dowolnie. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Pięknie się prezentuje na siatkach, kratach, drabinkach i linkach oraz na naturalnych podporach np. krzewach liściastych i iglastych.