Myrica gale

Chamaecyparis pisifera 'Tsukomo'

cyprysik groszkowy 'Tsukomo'

Karłowa odmiana o bardzo powolnym wzroście, tworząca w młodym wieku kuliste, później półkuliste korony. Forma niemal identyczna z odmianą 'Pygmy' tego gatunku. Przyrosty bardzo krótkie, gęsto poukładane, pokryte zielonymi łuskami, tworzące bardzo ładną i zwartą bryłę. W uprawie wymaga gleb przeciętnych lub żyznych, na których rośnie nieco silniej. Jest tolerancyjna w stosunku do pH gleby. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Nadaje się do sadzenia pojedynczo w ogrodach przydomowych oraz w karłowych kolekcjach roślin iglastych, na wrzosowiskach, rabatach, w ogrodach orientalnych oraz do uprawy w pojemnikach.

Quercus robur 'Jan Zamoyski'

dąb szypułkowy 'Jan Zamoyski'

Cenna, polska odmiana. Drzewo o pokroju bardzo podobnym jak u gatunku. Korona szeroka, kopulasta. Konary grube. Rośnie powoli. do wysokości 10-15 m. Liście skórzaste, z 3-6 nieregularnie rozmieszczonymi, zaokrąglonymi klapami, węższe i dłuższe niż typowe, w młodości nieregularnie, żółto nakrapiane, potem w miarę starzenia białopstre. Żołędzie, w półokrągłych miseczkach, zebrane po 2-3 sztuki, na długich szypułkach. Wymagania stanowiskowe i glebowe podobne jak u gatunku. Odmiana odporna na mróz. Wymaga stanowiska słonecznego i dość żyznych, umiarkowanie wilgotnych gleb, o dużej zawartości próchnic. Na glebach słabych i suchych rośnie wolniej. Do sadzenia w parkach jako drzewo alejowe lub do sadzenia pojedynczo.

Aesculus ×carnea

kasztanowiec czerwony

Drzewo średniej wielkości, ze zwartą szerokostożkową koroną. Dorasta do 10 m wys. Liście pięciopalczaste, ciemnozielone, przebarwiające się jesienią na żółtobrązowo. Kwiaty jasnoczerwone, zebrane w wiechy, V. Owoce 'kasztany' nieliczne. Stanowiska słoneczne lub półcieniste. Gatunek odporny na zanieczyszczenie powietrza. Do wszechstronnego zastosowania w miastach i terenach przemysłowych.

Hydrangea anomala 'Mirranda'

hortensja pnąca 'Mirranda'

Pnącze o interesujących, drobnych liściach ze złocistym obrzeżeniem, wspinające się za pomocą korzeni czepnych. Dorasta do 5-6 m wysokości. Liście są jasnozielone, sercowate, brzegiem piłkowane, z żółtą obwódką nieregularnie wcinającą się w głąb blaszek liściowych. Starsze egzemplarze kwitną, wytwarzając drobne, białe kwiaty zebrane w płaskie, kilkunastocentymetrowe kwiatostany, przypominające kwiatostany czarnego bzu. Większość kwiatów w kwiatostanie jest płodna, ale na jego obrzeżu trafiają się także zdecydowanie większe kwiaty płonne. Kwitnienie tej hortensji przypada na przełom czerwca i lipca. Roślina tolerancyjna pod względem podłoża, odporna na mróz. Odmiana wyselekcjonowana w Stanach Zjednoczonych. Od gatunku, oprócz złocisto obrzeżonych liści, różni się słabszym wzrostem i lepszym przytwierdzaniem się pędów do podpór. Najlepszym miejscem do uprawy tego pnącza jest zaciszne, półcieniste stanowisko. Gleba powinna być żyzna, lekko kwaśna i stale umiarkowanie wilgotna. Roślina polecana od sadzenia przy murach, pniach drzew, pergolach lub dużych kamieniach. Oprócz klasycznego zastosowania, jako pnącza pokrywającego północne, wschodnie i zachodnie ściany, oraz pnie drzew, hortensje te można wykorzystać jako rośliny okrywowe. Sadzimy wówczas 2-3 szt./m2. W dobrych warunkach glebowych już po dwóch latach uprawy uzyskamy zwarte pokrycie gruntu.