Philadelphus 'Rosace'

Geranium phaeum

bodziszek żałobny

Rodzima bylina występująca w Europie południowej i środkowej. Rośnie w cienistych, żyznych i średnio wilgotnych lasach liściastych. Tworzy kępy o wysokości do 70 cm. Liście zielone, głęboko powcinane, ozdobione dużymi purpurowymi łatkami. Kwiaty duże, ciemne, czarnofioletowe lub czerwonobrunatne, liczne, zebrane po 2 na długich szypułkach. Kwitnie od maja do lipca. Do stosowania na łące kwietnej i w kompozycjach naturalistycznych. Geranium pheum uwielbia wilgoć i zacienienie, lecz doskonale znosi również suszę.

Carex grayi

turzyca Graya

Turzyca o dekoracyjnych owocostanach i bardzo małych wymaganiach siedliskowych. Tworzy zwarte kępy o wzniesionych pędach. Nie rozrasta się za pomocą kłączy, ale może się rozsiewać. Liście sezonowe, płaskie, równowąskie, szerokości około 1 cm, jasnozielone z ostrymi brzegami. Kwiaty bez walorów zdobniczych. Owocostany bardzo duże, średnicy kilku centymetrów, gwiazdkowate, kuliste, ukazujące się na pędach wysokości do 60 cm. Im wilgotniejsze podłoże, tym wyższe pędy. W naturze rośnie w miejscach raczej wilgotnych, na brzegach zbiorników wodnych, ale toleruje również stanowiska suchsze, choć wpływa to na mniejsze tempo wzrostu. Do sadzenia na cienistych rabatach, jako element runa parkowego w większych ogrodach i parkach oraz na brzegach zbiorników wodnych. Jedynym ograniczeniem w uprawie jest niska mrozoodporność. Dobre przezimowanie zależy od sprzyjających warunków siedliska i od kondycji roślin. Ścięte owocostany można je używać do suchych kompozycji kwiatowych.

Rosa PINK PEACE 'Meibil'

róża PINK PEACE 'Meibil'

Urocza, wielkokwiatowa róża o intensywnej, ciemnoróżowej barwie szlachetnie zbudowanych kwiatów, wydających przyjemnym zapach. Pąki są duże, ładnie ukształtowane, rozwijają się w pełne i duże kwiaty o średnicy około 12 cm. Płatków około 65, są one regularnie ułożone, w zarysie okrągłe. Barwa kwiatów dobrze utrzymuje się podczas upałów, a kwiaty są dość odporne na deszcz. Najczęściej kwiaty są osadzone pojedynczo, rzadko po kilka, na szczytach pędów. Intensywnie i przyjemnie pachną. Kwitnie w czerwcu, a po przycięciu powtarza kwitnienie do mrozów. Pędy są długie i proste, sztywne i dość grube, o nielicznych kolcach, zielonooliwkowe z purpurowym odcieniem. Liście są bardzo duże, skórzaste, dekoracyjne, ciemnozielone i błyszczące, ułożone gęsto na pędach. Krzewy wzniesione, smukłe, rosną silnie osiągając w sprzyjających warunkach nawet do 1,2 m wysokości i 70 cm szerokości. Mrozoodporność dobra ale na zimę konieczne jest okrycie kopczykiem podstawy krzewów. Tolerancja na choroby dobra, niemniej wskazane są opryski zapobiegające chorobom liści, zwłaszcza w wilgotne lata. Wiosną tnie się krzewy podobnie, jak inne róże wielkokwiatowe, a po kwitnieniu przycina przekwitłe pędy. Najlepiej uprawiać ją na żyznej glebie ogrodowej na stanowisku słonecznym. Odmiana odpowiednia na rabaty jednolite i mieszane, wśród innych gatunków roślin, w miejscach reprezentacyjnych, do ogrodów amatorskich. Stanowi mocny akcent kolorystyczny. Dobra na kwiat cięty. Rozstawa sadzenia - co 60 cm.

Rubus idaeus 'Beskid'

malina właściwa 'Beskid'

Odmiana późna maliny, owocująca wyłącznie na pędach dwuletnich, wyhodowana w 1991 roku w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach (obecnie Instytut Ogrodnictwa). Roślina charakteryzuje dobrym wigorem, dorasta do 1,5 m wysokości, daje odrosty korzeniowe. Tworzy sztywne, proste, średniej grubości pędy pokryte szczątkowymi kolcami. Liście złożone, 3-5 listkowe, zielone, dosyć duże, silnie pomarszczone, na brzegu ostro ząbkowane. Kwitnie w maju. Pierwsze owoce zaczynają dojrzewać w trzecim tygodniu lipca. Owocowanie trawa 5-6 tygodni. Owoce są wydłużone, stożkowate, z tępym wierzchołkiem, czerwone, średniej wielkości lub duże, zwarte, o aromatycznym i smacznym miąższu. Nadają się do bezpośredniego spożycia, jako owoce deserowe, oraz przetwórstwa, w szczególności mrożenia. Można z nich także robić soki, dżemy, konfitury i nalewki. Zaletą odmiany ‘Beskid’ jest jej późny termin owocowania - dostarcza owoców w okresie, gdy owocowanie zakończy większość odmian owocujące na pędach dwuletnich, a zanim rozpoczną plonowanie odmiany owocujące na pędach tegorocznych. Krzewy są średnio wrażliwe na mróz i choroby powodujące zamieranie pędów, mało wrażliwe na gnicie owoców, wyróżniają się podniesioną odpornością na kistnika malinowca. Najlepiej rosną sadzone na stanowiskach słonecznych, na glebach zasobnych w wodę, ale przepuszczalnych. Ważnym zabiegiem w ich uprawie jest regularne cięcie. U odmian malin owocujących latem należy usunąć dwuletnie pędy tuż po zebraniu z nich plonów, w ten sposób przygotowując miejsce dla nowo wyrastających młodych pędów.