Anchusa capensis 'Blue Angel'

Krótkowieczna, okazała bylina o ozdobnych kwiatach. Odmiana farbownika znacznie niższa od gatunku, krępa, o krzaczastym, kopulastym pokroju. Osiąga wysokość 30-35 cm i średnicę 30-40 cm. Tworzy kępy z miękkich, zielonych, szerokolancetowatych, całobrzegich liści oraz dość grubych, ulistnionych pędów kwiatowych, rozgałęzionych w górnej części. Cała roślina jest szorstko owłosiona, pokryta sztywnymi, odstającymi włoskami. Kwiaty aksamitne, intensywnie błękitne z białym oczkiem, pięciokrotne promieniste, z rurkowotalerzykowatą koroną średnicy 0,7-1,5 cm, osadzone na krótkich szypułkach kwiatowych, zebrane w szczytowe kwiatostany typu skrętki. Znakomicie utrzymują kolor. Zaczynają kwitnąć w czerwcu, zdobią ogrody do końca lipca, a po przycięciu także jesienią, od września do przymrozków. W okresie kwitnienia roślina często odwiedzana przez pszczoły i motyle, a w czasie tworzenia nasienników także przez ptaki. Ze względu na sztywne włoski omijana przez zające i zwierzynę płową. Idealna na suche, słoneczne stanowiska, tolerująca także lekkie ocienienie. Dobrze rośnie na każdej przepuszczalnej glebie, choć najlepiej lubi podłoża średnio zwięzłe, ciepłe, wapienne. Wytrzymała na suszę, przystosowana do siedlisk ubogich w wodę. Niekiedy długo utrzymujące się okresy suszy mogą powodować brązowienie i zasychanie blaszek liściowych. Należy wówczas rośliny systematycznie podlewać. Nie znosi gleb ciężkich i torfowych oraz ściółkowania roślin korą i torfem, materiałami które zatrzymują wilgoć w podłożu (na takim podłożu rośliny mogą zagniwać). Roślina tolerancyjna na zanieczyszczenie środowiska. Jesienią wskazane jest przycięcie pędów i okrycie roślin, gdyż w bezśnieżne zimy mogą wymarzać korzenie. Siewki nie powtarzają cech rośliny matecznej. Systematyczne wycinanie przekwitłych kwiatów, zapobiega samorozsiewaniu się nasion i pozwala roślinom ponownie zakwitnąć jesienią. Rozmnażana jest przez sadzonki korzeniowe. Odmiana 'Blue Angel' nadaje się do obsadzania mniej żyznych, słonecznych fragmentów ogrodu. Idealna roślina do ogrodów skalnych, na skarpy, zbocza i murki kwiatowe. Wprowadza czystą, niebieską kolorystykę, sadzona zarówno w mniejszych grupach, po 3-7 roślin, jak i większych grupach, na słonecznych rabatach, w kamienistym, żwirowym podłożu, zwłaszcza w ogrodach naturalistycznych i wiejskich. Efektowna roślina obwódkowa i okrywowa, do sadzenia przy południowych, nasłonecznionych ścianach budynków. Ładnie prezentuje się także sadzona wzdłuż nasłonecznionych ścieżek i ciągów pieszych oraz w pojemnikach. Ścięte kwiaty długo utrzymują świeżość w wazonach. Nadają się także do suszenia.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	roślina wolnorosnąca
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł)	jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	niebieskie
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień wrzesień październik
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn zasadowy
rodzaj gleby	piaszczysta przeciętna ogrodowa
walory	odporność na zanieczyszczenia ozdobne z kwiatów roślina miododajna
zastosowanie	ogrody przydomowe rekultywacja roślina okrywowa ogrody skalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty kwiaty cięte suche bukiety w grupach
strefa	6b

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich