Physalis alkekengi

Acer japonicum 'Aconitifolium'

klon japoński 'Aconitifolium'

Odmiana najprawdopodobniej brytyjskiego pochodzenia z 1888 roku. Duży krzew lub małe drzewo dorastające, po wielu latach uprawy, do kilku metrów wysokości. Przeważnie w uprawie ogrodowej osiąga 1,5-2 m wysokości. Liście charakterystyczne, mocno powcinane prawie do nasady blaszki tak, iż wydają się być dłoniasto złożone. Jesienią przebarwiają się na piękny czerwony lub pomarańczowy kolor. Wartościowa odmiana w ogrodach naturalistycznych i japońskich oraz większych ogrodach przydomowych.

Paeonia officinalis 'Rubra Plena'

piwonia lekarska 'Rubra Plena'

Kępiasta bylina o ozdobnych, ciemnoczerwonych kwiatach i dekoracyjnych liściach, dorastająca do 50-60 cm wysokości. Roślina tworzy zgrubiałe korzenie zwane marchwiastymi. Łodygi wyrastają wczesną wiosną z ukrytych pod ziemią pąków. Liście są głęboko powcinane i podzielone na liczne segmenty. Listki są wąskoeliptyczne, od góry ciemnozielone, od spodu jaśniejsze. Kwiaty rozwijają się z kulistych pąków w drugiej połowie maja, są wiśniowe, pełne, średnicy 12-13 cm. Zewnętrzne płatki są większe, muszelkowate, lekko pofalowane, wewnętrzne płatki są węższe, drobniejsze i bardziej powcinane. Po kwitnieniu roślina pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania, sadzona zbyt głęboko może nie kwitnąć. Stara odmiana, uprawiana najprawdopodobniej już w XVII wieku, polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu.

Zelkova serrata

brzostownica japońska

Drzewo o rozłożystej, zaokrąglonej koronie osiągające w naszym klimacie najwyżej 8-10 m wysokości. Korona bardzo gęsta i regularna. Często tworzy formy wielopniowe, choć na naturalnych stanowiskach posiada zwykle jeden pień. Liście eliptyczne, wydłużone, o różnej długości, od 5 do 15 cm, ostro ząbkowane, przypominające liście wiązów. Jesienią przebarwiają się na piękny czerwonobrązowy kolor. Kwiaty bez większego znaczenia dekoracyjnego. Wymaga dość żyznych, przepuszczalnych gleb i stałej wilgoci w podłożu, stanowiska z odpowiednią wystawą słoneczną, ale osłoniętego od bezpośredniego działania wiatrów. W młodości drzewo wrażliwe na silne mrozy i należy je okrywać. Nadaje się do sadzenia w zachodniej części kraju. Brzostownica jest godna częstszego wprowadzania do większych ogrodów i parków ze względu na swą malowniczą koronę i jesienne przebarwienie. To pochodzące z dalekiej Japonii drzewo można spotkać głównie w arboretach i ogrodach botanicznych zachodniej Polski. W Ogrodzie Botanicznym UAM w Poznaniu rośnie bardzo okazały egzemplarz, który od wielu lat zachwyca jesienią odwiedzających to miejsce.

Hydrangea macrophylla 'Bodensee'

hortensja ogrodowa 'Bodensee'

Krzewy o sezonowych, błyszczących, ciemnozielonych liściach, wyprostowanych pędach i efektownych, różowo-fioletowych kwiatostanach. Odmiana dorastająca do 1,3 m wysokości i podobnej średnicy, wcześnie kwitnąca i powtarzająca kwitnienie. Kwitnie od czerwca do września. Tworzy kuliste kwiatostany o średnicy 17-19 cm, zbudowane z pojedynczych kwiatów płonnych. Barwa kwiatów zależy od pH podłoża. Na glebach zasadowych kwiaty są różowo-czerwonawe, na glebach kwaśnych w kolorze lila i fioletu. Barwę kwiatostanów wyraźnie podkreślają ładne, duże liście. Kwitnie na pędach zeszłorocznych (dwuletnich), dlatego wymaga dobrego zabezpieczenia na zimę. Pąki zawiązuje pod koniec lata. Bardzo dobrze rośnie w klimacie morskim, o dużej wilgotności powietrza. W miejscach o ostrzejszym klimacie często dochodzi do przemarzania pąków kwiatowych i roślina nie kwitnie. Na wschodzie i w centrum kraju wymaga starannego zabezpieczenia pędów przed przemarzaniem. Poza tym roślina łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych, dobrze radzi sobie w cieniu oraz na słońcu, pod warunkiem, że gleba jest żyzna, najlepiej próchniczna i stale umiarkowanie wilgotna, o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego. Na glebach zasadowych na liściach mogą wystąpić objawy chlorozy. Pędów nie wolno przycinać jesienią, ani wczesną wiosną, bo krzewy nie zakwitną. Idealny krzew do małych ogrodów. Kwiaty mogą być wykorzystywane w bukieciarstwie. Krzew można uprawiać w pojemnikach ustawianych na balkonach lub tarasach, na zimę przenoszonych do jasnych, nieogrzewanych pomieszczeń.