Physocarpus opulifolius DIABLE D'OR 'Mindia' PBR

pęcherznica kalinolistna DIABLE D'OR 'Mindia'

nazwa handlowa: Physocarpus opulifolius DIABLE D'OR

nazwa hodowlana: Physocarpus opulifolius 'Mindia'

pokrój: krzewiasty wyprostowany

pokrój: jajowaty

docelowa wysokość: od 2 m do 3 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Krzew z licznymi, wyprostowanymi głównymi pędami, wyrastającymi wprost z ziemi. Osiąga 2 m wys. i 1,5 m szer. Pędy ciemnoczerwone, często wygięte, lekko kanciaste. Starsze, grubsze gałęzie czerwonobrązowe, z dużymi paskami łuszczącej się kory. Liście trójklapowe, młode - bursztynowomiedziane lub czerwonozłote, starsze - bordowe, od spodu jaśniejsze. Kwiaty białe, w baldachowatych, półkulistych kwiatostanach o szer. 5 cm, kontrastujące z listowiem, VI-VII. Owoce podobne do pęcherzyków, nabrzmiewające, 2 płatkowe, zabarwione na czerwono. Stanowisko słoneczne do cienistego. Niewymagająca roślina, rosnąca równie dobrze na suchych, jak i na wilgotnych glebach, kwaśnych do alkalicznych. Odporna na niskie temperatury, środowisko miejskie, mocne wiatry, zanieczyszczenia powietrza. Doskonała na wizualne bariery, szpalery i żywopłoty.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Jean-Paul Davasse, 2000 Angers, Francja; wprowadzenie do handlu: PEPINIERES MINIER S.A. 2005 Francja
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu roślina szybkorosnąca
wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
jajowaty
docelowa wysokość od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł) czerwone i purpurowe
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów kremowe
białe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
owoce ozdobne
pora owocowania październik
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory odporność na zanieczyszczenia
ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
szpaler
żywopłot
w grupach
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: pluskwica prosta \'Prichard\'s Giant\'

Actaea simplex 'Prichard`s Giant'

pluskwica prosta 'Prichard's Giant'

Wysoka, wyprostowana odmiana, podobna do 'White Pearl', lecz nieco od niej wyższa. Po kilku latach uprawy w optymalnych warunkach osiąga około 2 m wysokości. Tworzy zwarte kępy średnicy 60-90 cm z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści długości 40-70 cm, początkowo jasno, później ciemnozielonych. Liście złożone są z szerokich, owalnych lub jajowatych, 3-5 klapowych listków o podwójnie i nieregularnie piłkowanym brzegu. W lipcu i sierpniu ponad kępę liści wyrastają pędy kwiatowe zakończone długimi (6-30 cm), czasem rozgałęzionymi i łukowato wygiętymi, groniastymi kwiatostanami przypominającymi wysmukłe świece. Tworzą je gęsto osadzone na pędach, drobne, puszyste kwiaty, w pąkach purpurowe, po rozwinięciu białokremowe. Kwiaty złożone są głównie z licznych pręcików o długich (5-10 mm) nitkach i niepozornych, bladoróżowych, kubeczkowatych płatków korony z nektarnikami, (działki kielicha zwykle po rozwinięciu kwiatów odpadają). Kwiaty są cennym źródłem nektaru i pyłku dla motyli oraz pszczół. Ich silny, duszący zapach przyciąga liczne owady. Jesienią miejsce kwiatów zajmują brunatne owocostany (nasienniki). Przyprószone śniegiem zdobią ogród do wiosny. Rośliny preferują miejsca w świetle rozproszonym, częściowo ocienione, osłonięte w południe przez drzewa czy parkany, a oświetlone rano i po południu. Mogą rosnąć także w słońcu i głębokim cieniu. Unikać należy jednak gorących, południowych stanowisk, w których intensywne promieniowanie słoneczne może uszkadzać liście. Lubią żyzne, wilgotne, dobrze zdrenowane gleby, bogate w próchnicę o pH w zakresie 5,6-7,5. Dość łatwo przystosowują się zarówno do podłoży ciężkich, gliniastych, jak i lżejszych, piaszczystych. W okresie dłużej utrzymującej się suszy wymagają podlewania. Pozytywnie reagują na ściółkowanie podłoża grubą warstwą kory i torfu, zwłaszcza w przypadku egzemplarzy rosnących w miejscach słonecznych. Odmiana w pełni mrozoodporna. Po zimie wycinamy zaschnięte kwiatostany i liście. Stare, słabiej kwitnące egzemplarze dzielimy wczesną wiosną lub jesienią na duże fragmenty z kilkoma pąkami. Ze względu na głęboki, palowy system korzeniowy nie jest to czynność łatwa. Elegancka, dostojna odmiana przeznaczona do miejsc półcienistych. Szczególnie przydatna do sadzenia w sąsiedztwie drzew i krzewów. Pasuje zwłaszcza do ogrodów nieformalnych o charakterze naturalistycznym i wiejskim. Doskonała na obrzeża lekko ocienionych rabat z innymi wysokimi bylinami i niższymi krzewami. Tworzy efektowne kompozycje z kwitnącymi w tym okresie rudbekiami, pysznogłówkami i dzielżanami. Do sadzenia pojedynczo i w grupach (3-5 roślin na m2). Ciemnozielone liście są dobrym tłem dla innych kolorowo kwitnących gatunków bylin. Oryginalną dekoracją zimowego ogrodu są pokryte szronem lub obsypane śniegiem efektowne, wąskie nasienniki.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
177
osób online