Picea abies 'Echiniformis'

świerk pospolity 'Echiniformis'

pokrój: płaskokulisty

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Gęsty, bardzo wolno rosnący krzew o poduszkowatym pokroju, raczej płaski i lekko zaokrąglony, często nieregularny. Osiąga w wieku 10 lat 0,4 m wysokości i 0,6 m średnicy. Roczny przyrost 25-40 mm. Pędy krótkie, sztywne, wyprostowane. Igły matowe, żółtozielone do szarozielonych, około 20 mm długości, cienkie, sztywne, zwężające się. Pąki zimowe małe, cylindryczne, z zaokrąglonym wierzchołkiem, jasnobrązowe, z zewnętrznymi łuskami ciemnobrązowymi. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Wrażliwy na suche powietrze i zanieczyszczenia przemysłowe. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Karłowa odmiana polecana do ogrodów skalnych, alpinariów i pojemników. Podobna odmiana Picea abies ‘Gregoryana’.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie wprowadzenie do handlu: Peter Lawson & Son przed 1875 Szkocja, Wielka Brytania
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój płaskokulisty
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
ogrody wrzosowiskowe
pojemniki, balkony, tarasy
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: fiołek wonny \'Alba\'

Viola odorata 'Alba'

fiołek wonny 'Alba'

Roślina powszechnie znana, w uprawie od najdawniejszych czasów, ceniona ze względu na zapach kwiatów. Tworzy długie rozłogi. Liście odziomkowe, okrągławosercowate, karbowane, na szczycie zaokrąglone lub tępe, w nasadzie głęboko sercowate, zielone, nagie lub lekko omszone, z przylistkami szpiczastymi, całobrzegimi. Kwiaty czysto białe, mocno pachnące, z krótką ostrogą, rozwijają się w kwietniu i maju, czasem wcześniej. Fiolek wonny wymaga gleby próchnicznej, wilgotnej, żyznej. Nadaje się do zazieleniania powierzchni w miejscach cienistych. Ma również duże znaczenie jako składnik runa w większych ogrodach i parkach, w miejscach bardziej widnych, na obrzeżach grup drzew i krzewów. Niektóre źródła, zwłaszcza zachodnio-europejskie, wątpią w jego dużą mrozoodporność, ale z powodzeniem może być sadzony na terenie całego naszego kraju. Szybko się rozrasta i rozsiewa. Dla uzyskania wczesnych efektów zadarnienia sadzi się do 16 roślin na 1m2. W warunkach niekontrolowanych może dojść do skrzyżowania fiołków biało kwitnących z kwitnącymi na fioletowo, co w założeniach swobodnych nie szkodzi, ale trzeba o takiej możliwości pamiętać, szczególnie w małych ogrodach o wyszukanych kompozycjach barwnych. W ostatnich latach nasila się żerowanie pryszczarków na młodych liściach fiołków. Zaatakowane liście zwijają się tworząc jasnozielone, balonowate twory. Jeśli tak zmienionych liści jest mało wystarczy walka mechaniczna, zbieranie i palenie, jeśli jest ich więcej konieczne może być użycie środków chemicznych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
214
osób online