Picea abies 'Finedonensis'

świerk pospolity 'Finedonensis'

pokrój: drzewiasty rozłożysty

pokrój: szerokostożkowy

docelowa wysokość: od 15 m do 20 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Drzewo o silnym wzroście i stożkowatym pokroju. W ogrodzie osiąga 10-15 m wys. Pędy początkowo wzniesione ku górze, na starszych egzemplarzach ustawione prostopadle do pnia. Gałęzie drugiego rzędu, u młodych egzemplarzy sztywne, u starszych zwisają. Igły zaostrzone, kłujące, błyszczące, na młodych przyrostach intensywnie jasnożółte lub żółtawobiałe, później zielenieją. Odmiana krótko dekoracyjna, żółte zabarwienie igieł widoczne tylko przez 3 tygodnie. Szyszki duże, jasnobrązowe. Dobrze znosi ocienienie, ale lepsze wybarwienie w miejscach dobrze nasłonecznionych. Młode, jeszcze żółte pędy niekiedy bywają uszkadzane przez intensywne słońce. Duże wymagania siedliskowe, szczególnie w stosunku do wilgotności i czystości powietrza. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych; na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Źle znosi suchy, miejski klimat o dużym zanieczyszczeniu. Do sadzenia w kompozycjach naturalistycznych w parkach i dużych ogrodach.

autorzy opisu tekstowego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie pierwsza publikacja: Paul ex Gordon jako Picea excelsa finedonensis 1862; odkrywca, hodowca (selekcjoner): nieznany; <1862 Finedon Hall Park, Northampton, Anglia (England)
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
szerokostożkowy
docelowa wysokość od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
żółte, złociste
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zadrzewienia krajobrazowe
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
soliter (pojedynczo)
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: hortensja ogrodowa \'Glowing Embers\'

Hydrangea macrophylla 'Glowing Embers'

hortensja ogrodowa 'Glowing Embers'

Półkulisty krzew o ładnym, sezonowym, ciemnozielonym ulistnieniu oraz silnych i wyprostowanych pędach, zakończonych kulistymi kwiatostanami w odcieniu czerwieni. Odmiana szybko rosnąca, dorastająca do 1,3 m wysokości oraz podobnej średnicy. Wytwarza średniej wielkości kwiatostany, średnicy około 15 cm, zbudowane z pojedynczych, dekoracyjnych kwiatów płonnych, niezbyt gęsto skupionych w kulę. Pojedyncze kwiaty są zbudowane z 3-5, najczęściej jednak 4, szerokich, romboidalnych płatków z ostrym zakończeniem, delikatnie zachodzących na siebie u podstawy. Pod względem botanicznym płatki te są rozrośniętymi, wybarwionymi działkami kielicha. Kwiaty początkowo różowe do ciemnoróżowych, z odcieniem purpurowym lub fioletowym. Najintensywniejszą czerwoną barwę kwiatów mają krzewy rosnące w podłożu o pH w granicach 6,5. W środku kwiatów są widoczne małe, kremowe pączki utworzone przez zredukowane płatki korony, które po dojrzeniu przyjmują barwę niebieską lub fioletową i szybko odpadają. Kwiaty pojawiające się w czerwcu, zawiązują się latem poprzedniego roku, dlatego pędów nie należy wiosną przycinać, a jedynie usuwać pędy stare, przemarznięte i suche. Odmiana polecana do uprawy na glebach żyznych, stale umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych. W okresie kwitnienia ma duże zapotrzebowanie na wodę. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od wiatru. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, dlatego na wschodzie i w centrum kraju krzewy wymagają okrycia. Na zachodzie kraju zwykle zimują dobrze i regularnie kwitną. Jeśli nawet pędy przemarzną, to krzewy dobrze regenerują z pąków przyziemnych, ale wówczas nie zakwitną w danym roku. Ich ozdobą pozostaną bujne liście. Roślina polecana do uprawy w miejscach wyeksponowanych w ogrodach przydomowych oraz w grupach w parkach i w zieleni osiedlowej. Odmiana wyhodowana w Niemczech w latach 50, występująca pod kilkoma nazwami synonimicznymi.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
154
osób online