Picea abies 'Maxwellii'

Thalictrum aquilegifolium

rutewka orlikolistna

Bylina rodzima, rosnąca w wilgotnych lasach i małych zaroślach, na łąkach, nad potokami. W Tatrach pospolita. Osiąga wysokość od 40 do 150 cm. Łodygi wzniesione, niebieskozielone, puste. Liście podobne do liści orlików. Kwiaty drobne, z zielonkawymi listkami okwiatu, szybko opadającymi, ale o okazałych, rozszerzonych nitkach pręcikowych barwy purpurowej, w V-VI. Kwiaty tworzą wiechy luźnej budowy z wieloma rozgałęzieniami. Lubi gleby dość kwaśne. Dobrze rośnie w stanowisku słonecznym lub w lekkim półcieniu. W głębokim cieniu i zbyt suchym miejscu łatwo ginie. Doskonała na rabaty w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m² - 7.

Clematis ×triternata 'Rubromarginata'

powojnik potrójny 'Rubromarginata'

Silnie rosnące pnącze o pachnących kwiatach, czepiające się podpór za pomocą ogonków liściowych. Osiąga 3-5 m wysokości. Pędy cienkie. Liście zielone, pierzaste, złożone z pięciu wąskich listków. Latem obsypuje się masą drobnych, pachnących kwiatów. Kwiaty małe, gwiazdkowate, z 4-6 wąskimi, dwubarwnymi działkami, białymi przy podstawie, przechodzącymi w różowolila ku wierzchołkom. Pylniki kremowe na zielonobiałych nitkach. Kwiaty pięknie, marcepanowo pachną. Kwitnie VII-VIII. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, , dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb zalewanych, podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Najobficiej kwitnie w miejscach słonecznych, ciepłych, osłoniętych. Wymaga silnego cięcia wczesną wiosną, 20-50 cm od ziemi, nad 2-3 parą pąków. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Pięknie się prezentuje na rożnych konstrukcjach ogrodowych, siatkach ogrodzeniowych, kratach, drabinkach i linkach mocowanych do ścian oraz na naturalnych podporach np krzewach liściastych i iglastych.

Platycladus orientalis 'Pyramidalis Aurea'

biota wschodnia 'Pyramidalis Aurea'

Smukły krzew o wyprostowanych pędach i żółtym zabarwieniu gałązek. Tempo wzrostu średnio szybie. Po 10 latach uprawy krzewy osiągają 1,5 m wysokości i 0,5 m szerokości. Pokrój młodych roślin wąskostożkowy, później krzewy przyjmują formę kolumn z nieznacznie rozszerzoną podstawą. Odmiana bogato ugałęziona. Pędy i gałązki wzniesione, gęsto upakowane. Gałązki płaskie, pokryte małymi łuskami. Młode przyrosty złocistożółte, długo zachowują żółty odcień. Latem i jesienią krzewy żółtawozielone, zimą miedziane lub brązowe. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Stanowiska ciepłe, słoneczne, osłonięte. Odmiana nie w pełni mrozoodporna, dobrze zimuje w zachodniej części kraju, na wschodzie może przemarzać. Polecana do sadzenia w niewielkich ogrodach przydomowych pojedynczo lub w grupach, także w formie szpalerów, oraz w ogrodach o charakterze śródziemnomorskim.

Artemisia dracunculus

bylica draganek

Bylica estragon, zwana też bylicą głupich, dragankiem i estragonem, to aromatyczna bylina wytwarzająca liczne zdrewniałe, pełzające kłącza, których kształty przypominają dziwne zwierzęce postacie – jaszczurki, węże lub smoki. To podobieństwo znalazło odzwierciedlenie w łacińskiej nazwie gatunku „dracunculus”. Pędy tej rośliny są częściowo zdrewniałe, wzniesione i silnie rozgałęzione w środkowej i wierzchołkowej części. Osiągają wysokość 60-120 cm. Liście siedzące, całobrzegie, niepodzielone, w zarysie lancetowate lub równowąskie, długości 2-6 cm i szerokości 2-8 mm. Od lipca do września wierzchołkowe części pędów pokrywają się bardzo drobnymi, kulistawymi koszyczkami kwiatowymi, złożonymi z zielonkawożółtych, rurkowatych kwiatów. Liczne, zwisające koszyczki zebrane są w luźne, wydłużone wiechy. Bylica estragon preferuje słoneczne stanowiska i lekkie lub średnio zwięzłe, próchniczne, dobrze zdrenowane, neutralne lub zasadowe gleby. Toleruje susze i lekkie ocienienie. W czasie surowych zim, w naszym klimacie estragon może przemarzać, dlatego zanim nadejdą mrozy należy ściąć pędy i okryć system korzeniowy. Rośliny rozmnażamy przez podział starszych egzemplarzy wczesną wiosną lub sadzonkowanie wierzchołkowej części pędów. Bylica estragon nadaje się do sadzenia w ogrodach naturalistycznych, zwłaszcza na rabatach ziołowych z innymi lubiącymi słoneczne stanowiska ziołami. Suszone i świeże ziele ma właściwości lecznicze, wchodzi w skład mieszanek ziołowych. Znalazło także zastosowanie w kuchni, jako dodatek do sałatek, zup, sosów i innych potraw. Olejek estragonowy jest cennym surowcem farmaceutycznym i kosmetycznym. Podejmuje się również próby wykorzystania związków zawartych w estragonie w walce ze szkodnikami warzyw i zbóż.