Picea glauca 'Daisy's White'

świerk biały 'Daisy's White'

pokrój: stożkowy

docelowa wysokość: od 2 m do 3 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Karłowa, bardzo wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki. Odmiana została wyhodowana w Belgii w latach 90 XX wieku jako mutacja powszechnie znanej odmiany ‘Conica’ i nazwana imieniem wnuczki hodowcy. Roślina rocznie przyrasta zaledwie o 5-6 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 0,8 m wysokości. Igły są krótkie, lekko kłujące, osadzone wokół pędów. Same pędy są stosunkowo cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym. Cechą charakterystyczną odmiany jest jasna, kremowa barwa wiosennych przyrostów. Początkowo najmłodsze igły są niemal białe i dosyć wrażliwe na silne promieniowanie słoneczne i mogą być uszkadzane. Później przyrosty stopniowo żółkną i w czerwcu stają się zielone. Drugi, letni przyrost jest już wyłącznie zielony. Odmiana mało wymagająca, najlepiej rośnie na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i stale wilgotnych, ale całkiem nieźle radzi sobie na większości przeciętnych gleb ogrodowych. Stanowisko słoneczne. Roślina odporna na mróz, ale w pierwszych latach uprawy zaleca się cieniowanie roślin od strony południowej na zimę. Lekkie okrycie za pomocą cieniówki lub agrowłókniny zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Jeśli w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy należy je usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Odmiana doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji ogrodowych wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Bardzo dobrze prezentuje się na wrzosowiskach, w ogrodach skalnych a także w pojemnikach. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): L. Jeurissen-Wijnen Belgia
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój stożkowy
docelowa wysokość od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł) żółte, złociste
jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory roślina zimozielona
ozdobne z liści/igieł
ciekawy pokrój
zastosowanie w grupach
pojemniki, balkony, tarasy
rabaty
ogrody orientalne
ogrody wrzosowiskowe
ogrody skalne
ogrody przydomowe
strefa 5a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: mak wschodni \'Prinzessin Viktoria Luise\'

Papaver orientale 'Prinzessin Viktoria Luise'

mak wschodni 'Prinzessin Viktoria Luise'

Kępiasta bylina o bardzo dużych kwiatach o pastelowej barwie. Bylina typu korzeniowego, nie rozrasta się w ogóle na boki, lecz z roku na rok daje coraz więcej pędów kwiatowych wyrastających z jednego miejsca. Osiąga wysokość do 120 cm., więcej od roślin typowych dla gatunku. Cała roślina jest szczeciniasto lub odstająco owłosiona. Łodygi z charakterystycznymi, przylegającymi, białymi włoskami. Liście długości 20-25 cm, pierzastosieczne, o odcinkach lancetowatych lub podługowatych, szeroko ząbkowane. Kwiaty bardzo duże, z 4 lub 6 płatkami, łososioworóżowe. Torebki nasienne prawie kuliste, niebieskawozielone, z płaskim znamieniem, o 13-18 promieniach. Kwitnie już pod koniec maja i w pierwszej połowie czerwca. Po kwitnieniu część nadziemna zanika na jakiś czas, potem wyrastają liście odziomkowe. Mak wschodni nadaje się na słoneczne rabaty, z glebą dość głęboko uprawioną ze względu na palowy system korzeniowy. Źle znosi przesadzanie, gdyż system korzeniowy słabo się regeneruje. Należy sadzić rośliny uprawiane w pojemnikach lub siać wprost na miejsce wybrane na stałe. Maki są bardzo odporne na mróz, w pełni zimotrwałe na całym terenie Polski. Zwykle sadzi się je pojedynczo na rabacie między innymi bylinami, ponieważ zaniknięciu rośliny powstaje luka. Pędy kwiatowe tej odmiany mogą wzmagać podpór w czasie kwitnienia, ze względu na wysokość i możliwość wylegania. Można zbierać nasiona i wysiewać, w przypadku tej odmiany nowe rośliny powtarzają barwę roślin matecznych.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
228
osób online