Picea omorika

Popularne drzewo o wszechstronnym zastosowaniu. Silnie rosnący gatunek dorastający w warunkach naturalnych do 30 m wysokości, w warunkach ogrodowych do 20 m. Rośnie szybko, 35-100 cm rocznie. Pokrój zmienny. Korony najczęściej strzeliste, bardzo wąskie, regularne, gęsto ugałęzione do samej ziemi. Końce gałęzi lekko odchylone do góry, nadają roślinie charakterystyczny 'choinkowy' kształt. Gałęzie boczne, krótkie, zwisające. Igły płaskie, 1-2 cm długości i 1-2 mm szerokości, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od spodu niebieskawobiałe z dwoma białymi paskami, gęsto ułożone na pędach, na młodych egzemplarzach podobne do igieł świerka zwyczajnego. Szyszki niewielkie, młode fioletowe lub purpurowe, dojrzałe brązowe, długo utrzymują się na drzewie. Gatunek dobrze znosi klimat miejski. Nie ma specjalnie dużych wymagań glebowych, choć najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, lekko kwaśnych. Wymaga stanowisk słonecznych lub lekko cienistych. Prezentuje się doskonale sadzony pojedynczo lub w małych grupach. Drzewa posadzone wzdłuż granicy działki, w rzędzie co 1,5-2 m, będą stanowić doskonałą, wysoką przysłonę. Może być stosowany w zieleni osiedlowej i przyulicznej oraz w terenach przemysłowych.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

zasięg geograficzny	naturalnie (endemit) Bośnia i Hercegowina w środkowym biegu rzeki Driny
pochodzenie	pierwsza publikacja: 1875 odkryty przez prof. Pancica
grupa roślin	iglaste

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin