Angelica gigas
arcydzięgiel olbrzymi
synonim polski: dzięgiel olbrzymi
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 1 m do 2 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże wilgotne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża: roślina tolerancyjna
walory: roślina miododajna
Bardzo ciekawa, duża, choć krótkowieczna bylina, przyciągająca wzrok egzotycznym wyglądem. W rzeczywistości należy do roślin dwuletnich, których życie można przedłużyć poprzez usuwanie przekwitłych kwiatostanów i niedopuszczanie do dojrzewania nasion. Pochodzi z Półwyspu Koreańskiego. W pierwszym roku po wysiewie wytwarza rozetę dużych, złożonych, długoogonkowych, zielonych liści, podobnych do tych u selera (należą do tej samej rodziny) i magazynuje w systemie korzeniowym substancje zapasowe na kolejny sezon. W drugim roku rozpoczyna intensywny wzrost liści odziomkowych oraz tych pokrywających puste w środku łodygi kwiatostanowe, które mogą osiągać wysokość 150 cm, a w sprzyjających warunkach nawet 200 cm. Ich części wyrastające ponad poziom liści nabierają dramatycznie purpurowofioletowej barwy. Od lipca do sierpnia na wierzchołkach tworzą się duże, fioletowo-bordowe baldachy kwiatowe, wypukłe, kształtem przypominające nieco brokuły. Połączenie zielonej barwy liści oraz niecodziennego zabarwienia łodyg, pochew liściowych oraz kwiatostanów nadaje roślinie dramatyczny wygląd. Kwiaty wabią pszczoły i inne owady, ale – o czym należy pamiętać – bardzo licznie także osy. Dlatego lepiej sadzić ją nieco dalej od ścieżek i okien. Arcydzięgiel olbrzymi najlepiej rośnie na stanowiskach lekko ocienionych, a przy zapewnieniu stałej wilgotności – także słonecznych. Podłoże powinno być żyzne, wilgotne, ale przepuszczalne. W odpowiednich warunkach łatwo odnawia się przez samosiew. Roślina nadaje się do ogrodów naturalistycznych, na wilgotne obrzeża ogrodów leśnych, do sadzenia wokół zbiorników i oczek wodnych oraz jako soliter na rabatach bylinowych. Zimuje dobrze.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 1 m do 2 m |
barwa liści (igieł) | ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan pojedyncze |
barwa kwiatów | purpurowe purpurowofioletowe bordowe |
pora kwitnienia | sierpień lipiec |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | odczyn lekko kwaśny do obojętnego roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | gliniasta próchniczna przeciętna ogrodowa |
walory | roślina wabiąca owady zapylające roślina miododajna ozdobne z liści/igieł ozdobne z kwiatów ciekawy pokrój |
zastosowanie | soliter (pojedynczo) w grupach kwiaty cięte pojemniki, balkony, tarasy rabaty kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) ogrody wodne i bagienne ogrody orientalne parki ogrody przydomowe |
strefa | 5 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |