Angelica gigas

arcydzięgiel olbrzymi

synonim polski: dzięgiel olbrzymi

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże wilgotne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

walory: roślina miododajna

Bardzo ciekawa, duża, choć krótkowieczna bylina, przyciągająca wzrok egzotycznym wyglądem. W rzeczywistości należy do roślin dwuletnich, których życie można przedłużyć poprzez usuwanie przekwitłych kwiatostanów i niedopuszczanie do dojrzewania nasion. Pochodzi z Półwyspu Koreańskiego. W pierwszym roku po wysiewie wytwarza rozetę dużych, złożonych, długoogonkowych, zielonych liści, podobnych do tych u selera (należą do tej samej rodziny) i magazynuje w systemie korzeniowym substancje zapasowe na kolejny sezon. W drugim roku rozpoczyna intensywny wzrost liści odziomkowych oraz tych pokrywających puste w środku łodygi kwiatostanowe, które mogą osiągać wysokość 150 cm, a w sprzyjających warunkach nawet 200 cm. Ich części wyrastające ponad poziom liści nabierają dramatycznie purpurowofioletowej barwy. Od lipca do sierpnia na wierzchołkach tworzą się duże, fioletowo-bordowe baldachy kwiatowe, wypukłe, kształtem przypominające nieco brokuły. Połączenie zielonej barwy liści oraz niecodziennego zabarwienia łodyg, pochew liściowych oraz kwiatostanów nadaje roślinie dramatyczny wygląd. Kwiaty wabią pszczoły i inne owady, ale – o czym należy pamiętać – bardzo licznie także osy. Dlatego lepiej sadzić ją nieco dalej od ścieżek i okien. Arcydzięgiel olbrzymi najlepiej rośnie na stanowiskach lekko ocienionych, a przy zapewnieniu stałej wilgotności – także słonecznych. Podłoże powinno być żyzne, wilgotne, ale przepuszczalne. W odpowiednich warunkach łatwo odnawia się przez samosiew. Roślina nadaje się do ogrodów naturalistycznych, na wilgotne obrzeża ogrodów leśnych, do sadzenia wokół zbiorników i oczek wodnych oraz jako soliter na rabatach bylinowych. Zimuje dobrze.

autorzy opisu tekstowego: Wojciech Górka; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
pojedyncze
barwa kwiatów purpurowe
purpurowofioletowe
bordowe
pora kwitnienia sierpień
lipiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże wilgotne
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
roślina tolerancyjna
rodzaj gleby gliniasta
próchniczna
przeciętna ogrodowa
walory roślina wabiąca owady zapylające
roślina miododajna
ozdobne z liści/igieł
ozdobne z kwiatów
ciekawy pokrój
zastosowanie soliter (pojedynczo)
w grupach
kwiaty cięte
pojemniki, balkony, tarasy
rabaty
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
ogrody wodne i bagienne
ogrody orientalne
parki
ogrody przydomowe
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Wojciech Górka Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11994
rośliny
8343
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-04
jałowiec rozesłany 'Nana'
19227
zdjęć
9672
roślin w produkcji
138
osób online