Gatunek pochodzący z Gór Skalistych zachodniej części Ameryki Północnej. Duże drzewo o regularnym, stożkowym pokroju, powszechnie znane jako srebrny świerk. W swoim naturalnym środowisku osiąga wysokość ponad 30 m. Drzewa rosnące swobodnie posiadają korony ugałęzione do samej ziemi. Gałęzie sztywne, odstające pod kątem prostym od przewodnika. Igły sztywne, zaostrzone, bardzo kłujące, do 3 cm długości, czterokanciaste, ułożone promieniście, niebieskozielone z wyraźną siną linią w miejscu występowania szparek oddechowych. Na młodych pędach srebrnosine. Poszczególne egzemplarze różnią się od siebie intensywnością barwy. Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 8-10 cm, z drobnymi, miękkimi, pofalowanymi łuskami. Gatunek światłolubny, odporny na niskie temperatury i warunki miejskie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Polecany do nasadzeń pojedynczych i kompozycji ogrodowych oraz szpalerów. Często wykorzystywany jako bożonarodzeniowa choinka. Gałęzie wykorzystywane do kompozycji bukieciarskich. Gatunek uprawiany z nasion, wskutek tego sadzonki różnią się między sobą i w różnym stopniu zachowują cechy odmiany matecznej.
w Górach Skalistych, w zachodniej części Ameryki Północnej, na wysokości pomiędzy 1800 a 3300 m n.p.m. , także na brzegach rzek i na wilgotnych, cienistych zboczach
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
