pochodzenie: polska odmiana pierwsza publikacja: A. Boratyński, J. Dolatowski i J. Oleksyn 1994 nazwa opublikowana w Wiadomościach Botanicznych; odkrywca, hodowca (selekcjoner): znaleziona przed 1939 rokiem przez Jana Białoboka, kierownika PINGW w Puławach. Polska
pokrój: kulisty
pokrój: szerokostożkowy
docelowa wysokość: od 3 m do 5 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
Polska odmiana świerka o charakterystycznie zabarwionych młodych przyrostach. W młodym wieku forma półkulista, bez przewodnika. Po kilku latach wytwarza się przewodnik i przybiera kształt szerokiego stożka. Rośnie powoli. W wieku 10 lat osiąga ok. 2 m wysokości. Po wielu latach dorasta do wysokości 3-5 m i 3 m średnicy. Pędy krótkie, sztywne, ułożone poziomo. Igły grube, długości do 3 cm, sztywne, bardzo kłujące, ułożone na pędach promieniście, srebrzystoniebieskie po obu stronach. Młode przyrosty intensywnie kremowożółte. Kontrastujące końcówki pędów po kilku tygodniach bledną, przybierając barwę niebieskawą. Szyszek nie zawiązuje. Odmiana wytrzymała na mrozy. Wymaga stanowisk słonecznych. Dobrze rośnie na wszystkich uprawnych, ogrodowych glebach, najlepiej na żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Nadaje się do większych ogrodów przydomowych, do sadzenia pojedynczo lub w małych grupach.
polska odmiana pierwsza publikacja: A. Boratyński, J. Dolatowski i J. Oleksyn 1994 nazwa opublikowana w Wiadomościach Botanicznych; odkrywca, hodowca (selekcjoner): znaleziona przed 1939 rokiem przez Jana Białoboka, kierownika PINGW w Puławach. Polska
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
