Odmiana wyselekcjonowana pod koniec XIX w. w szkółkach A. Kostera w Holandii. Tą nazwą odmianową nazywano kilka siewek o wspólnych cechach, później rozmnażanych także z nasion, a zatem o zmiennych cechach. Ta odmiana nie ma zatem jednego wzorca. Świerki określane tą nazwą to silnie rosnące, stożkowate drzewa, o długich, srebrzystobiałych igłach i konarach ułożonych w regularne, poziome okółki. Korona gęsta, regularna. Rośnie silnie. Po 10 latach osiąga 3 m wysokości i 1,5 m średnicy. Po wielu latach dorasta do 10-12 m wysokości. Igły długie, do 2,5 cm, sztywne, grube, czworokanciaste, bardzo kłujące, srebrzystoniebieskie po obu stronach, na gałązkach ułożone promieniście. Szyszki zwisające, jasnobrązowe, długości 6-10 cm, z drobnymi, miękkimi łuskami. Roślina o małych wymaganiach glebowych, odporna na niskie temperatury i suszę. Dobrze rośnie na wszystkich uprawnych, ogrodowych glebach, najlepiej na żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Do sadzenia w miejscach słonecznych. Polecana do większych ogrodów i parków. Najładniej wyglądają rośliny posadzone pojedynczo na dużej przestrzeni. Odmiana obecnie rozmnażana przez szczepienie. Młode szczepione rośliny wymagają palikowania do momentu wytworzenia regularnego pokroju.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
