Pinus cembra

sosna limba

pokrój: jajowaty

docelowa wysokość: od 15 m do 20 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Drzewo o powolnym wzroście, początkowo o stożkowatym, później odwrotniejajowatym pokroju, osiągające po 30 latach 3-4 m wysokości. Drzewa długo zachowuje dolne gałęzie. Pień pokrywa gładka, szarozielona korowina o płytkich spękaniach. Jednoroczne pędy są przykryte grubą warstwą żółtego lub rdzawego kutneru. Szaro lub sinozielone igły są zebrane po pięć w pęczku, mają od 5 do 12 cm długości, na brzegu są delikatnie piłkowane. Igły są gęsto osadzone na gałązkach. W wieku 20-30 lat drzewa zaczynają tworzyć jajowate, 5-8 centymetrowe szyszki. Niedojrzałe szyszki są fioletowe, dojrzałe brązowe, zawierają jadalne nasiona, przysmak wielu gatunków zwierząt, np. orzechówki zwyczajnej, która zbiera nasiona i ukrywa w płytkich, ziemnych schowkach, przyczyniając się do rozprzestrzeniania gatunku. Szyszki opadają w całości i rozsypują się na ziemi w trzecim roku, najczęściej na wiosnę. Zebrane nasiona można wysiewać. Nieliczne odmiany rozmnaża się przez szczepienie na podkładkach z sosny pospolitej. Okazy szczepione rosną szybciej, niż te uzyskane z siewu. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne, ale preferuje gleby żyzne i wilgotne. Duża odporność na silne wiatry, choroby i szkodniki. Gatunek wybitnie światłolubny! Polecana do małych ogrodów, alpinariów oraz sadzenia w miastach ze względu na wysoką tolerancję zanieczyszczeń powietrza. Podobną do niej jest Pinus sibirica (limba syberyjska).

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło Szkółka Roślin Ozdobnych Wiesław SZYDŁO

zasięg geograficzny Alpy, Karpaty Wschodnie
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój jajowaty
docelowa wysokość od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce niebieskie
brązowe
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
odporność na zanieczyszczenia
ozdobne z liści/igieł
ozdobne szyszki/szyszkojagody
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
ogrody wrzosowiskowe
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Szkółka Roślin Ozdobnych Wiesław SZYDŁO

Poznaj również

zdjecie rosliny: świerk biały \'Conica\'

Picea glauca 'Conica'

świerk biały 'Conica'

Jedna z najpopularniejszych odmian świerka białego, znajdująca się powszechnie w sprzedaży w szkółkach i sklepach ogrodniczych, znacznie lepiej znana od samego gatunku. Karłowa, wolno rosnąca forma o regularnym, stożkowatym i gęstym pokroju, znaleziona w naturze w 1904 roku w górach Kanady, w okolicach jeziora Laggan, przez Alfreda Rehdera i Johna Georga Jacka. Rocznie przyrasta do 9 cm, po 10 latach uprawy ma około 1 m wysokości. Stare, 30 letnie okazy osiągają 3,5 m wysokości i 1,5 m średnicy. Czasami tworzy dwa, a nawet trzy wierzchołki, zlewające się w jeden stożek. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, gęsto upakowane, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Gałązki tworzą jednolitą, nierówną powierzchnię odcinającą dostęp do wnętrza krzewu. Igły jasnozielone, cienkie, krótkie, 1-1,5 cm długości, osadzone wokół pędów, miękkie, delikatnie kłujące. Odmiana wcześnie rozpoczynająca wegetację. Daje dwa przyrosty, wiosenny w maju i letni w czerwcu lub na przełomie lipca. Młode przyrosty soczyście zielone. Dojrzałe igły pozostają dosyć jasne. Szyszek nie zawiązuje. Niekiedy w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy charakterystyczne dla gatunku. Pędy te należy usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Roślina łatwa w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować żerowanie przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana o szerokim zastosowaniu, zarówno w małych ogrodach prywatnych, przydomowych, jak i w okazałych założeniach ogrodowych, w zieleni miejskiej (jednak z dala od ulic), osiedlowej, w parkach. Doskonale nadaje się do sadzenia w alpinariach, wzdłuż podjazdów lub ścieżek prowadzących od furtki do drzwi wejściowych, na rabatach z roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Może być uprawiana w pojemnikach ustawianych w miejscach reprezentacyjnych. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11350
rośliny
7793
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
152
osób online