Pinus mugo 'Schweizer Tourist'

Rhododendron yedoense var. poukhanense

azalia koreańska

Jedna z ładniejszych i obficie kwitnących azalii. W stanie naturalnym występuje w Korei, od poziomu morza aż do wysokości 1800 m n.p.m., ale rośnie również w Japonii. Tworzy rozległe zarośla w lasach sosnowych, na kamienistych skłonach. W uprawie występuje od 1905 roku. Niski krzew o zwartym pokroju, dorastający od około 0,6 m do 1 m wysokości. Młode pędy pokryte są szczeciniastymi włoskami. Liście wąsko podłużnie lancetowate, od 3 do 8 cm długości i od 1 do 2 cm szerokości, na górnej stronie ciemnozielone, pod spodem jasnozielone i pokryte kutnerowatymi włoskami. Kwiaty purpuroworóżowe, wonne, z szerokolejkowatą koroną, od 3,2 do 4,2 cm długości i od 3,2 do 5 cm średnicy. Kwiaty zebrane po 2 do 4 sztuki w wierzchołkowych wiechach. Kwitnie bardzo obficie w maju, na krótko przed rozwojem liści. Wymaga stanowisk półcienistych i zacisznych oraz gleb kwaśnych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych. W naszych warunkach klimatycznych często gubi liście na zimę. Azalia ta wymaga zabezpieczenia na zimę. Przy jej udziale w Czechosłowacji otrzymano wiele cennych odmian.

Sedum spurium 'Purpurteppich'

rozchodnik kaukaski 'Purpurteppich'

Niska, zadarniająca bylina o ciemnokarminowych kwiatach. Pędy płożące i zakorzeniające się. Tworzy gęste, zimozielone darnie wysokości około 5 cm. Pędy kwitnące dłuższe, wznoszące się. Liście naprzeciwlegle, jajowate lub rombowoklinowate, długości do 2,5 cm, szerokości 1,2 cm, na wierzchołkach karbowane lub tępo ząbkowane, na krótkich ogonkach, zielone. Kwiaty prawie siedzące, zebrane w nibybaldachy, na pędach wysokości do 15 cm, jaskrawo ciemnokarminowe. Kwitnie w drugiej połowie lata, w lipcu i sierpniu. Odmiana ta kwitnie bardzo obficie, zwłaszcza w miejscach silnie nasłonecznionych. W lekkim półcieniu kwitnie mniej obficie i ma liście bardziej zielone. Gleba może być piaszczysta, prawie pozbawiona składników pokarmowych, ale sucha. Roślina odporna na mrozy. Znajduje zastosowanie w ogrodach skalnych, zwłaszcza do sadzenia na suchych murkach i w szczelinach między większymi kamieniami. Wykorzystywana bywa jako bylina zadarniająca do okrywania powierzchni w miejscach bardziej lub mniej słonecznych, między innymi na cmentarzach. Dobrze wygląda w pojemnikach tarasowych. Dostarcza pożytku pszczołom. Przycinanie wierzchołków pędów umożliwia regulację pokroju i wielkości roślin. Ilość roślin na 1 m2 – 7-16 sztuk.

Juniperus communis 'Gold Cone'

jałowiec pospolity 'Gold Cone'

Wolno rosnąca, początkowo jajowata, później kolumnowa odmiana jałowca o intensywnie żółtym, złocistym ulistnieniu. Po 10 latach uprawy dorasta do ok 1,5 m wysokość i 0,4-0,5 m szerokości. Regularnym pokrojem przypomina odmianę ‘Hibernica’. Forma bezprzewodnikowa, wielopędowa, na szczycie zaokrąglona. Pędy ułożone wertykalnie, dość sztywne, odporne na okiść śniegową. Gałązki liczne, wyprostowane, na końcach delikatnie odchylone na zewnątrz, gęsto ułożone, tworzą zwartą powierzchnię. Igły krótkie, 5-7 mm długości, miękkie, słabo kłujące, osadzone po 3 wokół pędów. Igły przez cały rok złociste, w czasie sezonu wegetacyjnego intensywnie żółte, zimą żółtobrązowe. Igły wewnątrz krzewu oraz od strony północnej pozostają lekko zielonkawe. Odmiana notowana w sprzedaży od lat osiemdziesiatych XX wieku. Roślina łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Mrozoodporność dobra, ale w najchłodniejszych rejonach kraju może zimą przemarzać, zwłaszcza od strony południowej. Na zimę zaleca się osłanianie roślin cieniówką lub agrowłókniną. Krzew polecany do uprawy w ogrodach przydomowych pojedynczo lub w grupach, na wrzosowiskach, na cmentarzach, na rabatach w zestawieniu z innymi roślinami iglastymi. Nadaje się do sadzenia w formie szpaleru. W kompozycji daje wyraźny akcent kolorystyczny.

Larix kaempferi 'Cupido'

modrzew japoński 'Cupido'

Karłowy, zwarty krzew o kulistym pokroju. Gęsto ułożone gałązki wyrastają z jednego miejsca we wszystkich kierunkach i tworzą nieregularną koroną. Nie wytwarza pędu przewodniego. Przyrosty roczne krótkie. Po 10 latach osiąga ok. 1 m średnicy. Rozmnażany przez szczepienie i często oferowany w handlu w formie miniaturowego drzewka na niewysokim pniu. Pędy czerwonawobrunatne, gęste, ładnie wyglądają zimą w stanie bezlistnym. Igły sezonowe, delikatne, zielononiebieskie, bardzo krótkie i miękkie, przebarwiające się jesienią na żółto. Wymaga żyznej, umiarkowanie wilgotnej gleby i stanowiska w pełnym słońcu. Dobrze prezentuje się w małych ogrodach, w pojemnikach, na wrzosowisku i w ogrodzie skalnym. Odmiana otrzymana z „czarciej miotły” w Holandii.