Aquilegia vulgaris 'White Barlow'

orlik pospolity 'White Barlow'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Kępiasta bylina z kwiatami o oryginalnym zabarwieniu, o listkach okwiatu barwy białej. Pędy kwiatowe wyprostowane, wysokości do 80 cm, rozgałęzione, z kilkoma kwiatami na wierzchołkach. Liście złożone, podwójnie trójdzielne, o odcinkach trójklapowych, sinawozielone, od spodu znacznie jaśniejsze. Kwiaty o charakterystycznej budowie zwisające, na długich szypułkach, pełne, gwiazdkowatego kształtu, odmienne od innych ras i gatunków z rodzaju Aquilegia. Kwitnie od maja do lipca. Orliki są wystarczająco odporne na mróz we wszystkich okolicach kraju. Wymagają dobrej, żyznej, próchnicznej gleby. Powinny rosnąć w półcieniu, gdzie lepiej i dłużej kwitną. Mogą być uprawiane na półcienistych, lecz widnych rabatach, lub stosowane jako uzupełnienie runa parkowego lub ogrodowego pod koronami starszych drzew. Możliwa jest uprawa na kwiaty cięte, choć ich transport jest nieco kłopotliwy. Jedynym praktycznym sposobem rozmnażania orlików jest wysiew nasion, które orliki zawiązują w dużych ilościach. Aby uniknąć kłopotliwych samosiejek zaleca się ścinać pędy kwiatostanowe po kwitnieniu, ale przed dojrzeniem nasion, zwłaszcza jeśli orliki rosną na rabatach. W runie można zostawiać, przynajmniej część roślin nie przyciętych, dla swobodnego rozsiewania, należy jednak pamiętać, że orliki różnych odmian łatwo się między sobą krzyżują, a więc potomstwo nie zawsze będzie przypominać rośliny mateczne. Po przekwitnieniu orliki wyglądają niepozornie i z czasem zanikają, dlatego nie zaleca się sadzić ich na brzegu rabaty, a ponadto należy dobierać odpowiednie byliny sąsiednie. Orliki często atakowane są przez szkodniki powodujące gołożery. Przy pierwszych objawach żerowania najlepiej ściąć i spalić części nadziemne, nowe liście wyrosną dość szybko po ścięciu. Jesienią części nadziemne zasychają, nie potrzeba stosować żadnych osłon zimowych.

autorzy opisu tekstowego: Jacek Marcinkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pełne
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia maj
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
kwiaty cięte
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Jacek Marcinkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11858
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9491
roślin w produkcji
509
osób online