Pinus parviflora 'Fukai'

sosna drobnokwiatowa 'Fukai'

pokrój: drzewiasty rozłożysty

pokrój: nieregularny

pokrój: szerokostożkowy

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Wolno rosnąca, drzewiasta odmiana sosny drobnokwiatowej o nieregularnym pokroju i oryginalnie przebarwionych igłach. Po 10 latach osiąga 1,5 m wysokości i 0,7 m średnicy. Po latach dorasta do 5-8 m wysokości. Pędy ułożone dość luźno, w wyraźnych okółkach. Z upływem czasu korona zagęszcza się i przybiera formę szerokiego stożka. Igły sztywne, krótkie, lekko poskręcane, zebrane w pęczki po pięć, charakterystyczne zabarwione, zielone z żółtymi poprzecznymi paskami. Pod spodem widoczne białe paski. Żółte paski na igłach są w różnych latach i porach roku bardziej lub mniej wyraziste. Dodatkową ozdobę stanowią szyszki skupione po kilka sztuk, początkowo zielone, zamknięte, następnie brązowiejące, długo pozostające na drzewie. Szyszkują już młode rośliny. Wymaga starannie dobranego stanowiska, świetlistego dla dobrego wybarwienia igieł, lecz nie w pełnym słońcu, gdyż żółte części igieł narażone są na poparzenia. Wymagania glebowe i wilgotnościowe bardzo małe. Najlepiej rośnie na glebach umiarkowanie wilgotnych, lekko kwaśnych lub obojętnych. Podobnie jak inne sosny drobnokwiatowe jest dość odporna na mrozy i dobrze sprawdza się w naszej strefie klimatycznej. Polecana do ogrodów skalnych, japońskich i wrzosowiskowych. Doskonale znosi formowanie. Łatwo można nadać jej orientalny wygląd – „bonsai”, poprzez odpowiednie cięcie.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Tage Lundell Helsingborg, Szwecja; wprowadzenie do handlu: G. Horstmann 1986 Niemcy (Germany)
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój drzewiasty rozłożysty
nieregularny
szerokostożkowy
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł) wielobarwne, pstre lub obrzeżone
jasnozielone
żółte, złociste
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce ozdobne
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
wilgotność roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
ozdobne szyszki/szyszkojagody
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
ogrody wrzosowiskowe
ogrody orientalne
soliter (pojedynczo)
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: budleja Davida \'Pink Delight\'

Buddleja davidii 'Pink Delight'

budleja Davida 'Pink Delight'

Gęsty, silnie rozgałęziony krzewy o wyprostowanym pokroju, z pędami rozchylającymi się na boki. Ich końce malowniczo przewieszają się pod ciężarem szczytowych kwiatostanów. Dorasta do 2-3 metrów wysokości, ale prawidłowo prowadzony (corocznie nisko przycinany) ma nie więcej niż 1,5-2 m wysokości. Liście są małe, eliptyczne, ciemnozielone, od spodu szaro-białe do jasnozielonych, omszone. Jesienią żółkną i opadają, chociaż w łagodne zimy część z nich może pozostać na krzewie zielona. Drobne, ciemnoróżowe kwiaty (przypominające kwiaty lilaków) są zebrane w efektowne, stożkowate, gęsto wypełnione kwiatostany o długości nawet do 40 cm. Pąki kwiatowe pojawiają się zwykle na początku lipca, rozwijają się stopniowo, najpierw na szczytach pędów głównych, a następnie na pędach bocznych. Kwiaty wydzielają intensywny i przyjemny zapach. Słodki nektar ukryty wewnątrz kwiatów sprawia, że krzewy są masowo odwiedzane przez motyle. Szczyt kwitnienia przypada na lato i trwa kilka tygodni. Usuwanie przekwitłych kwiatostanów stymuluje roślinę do tworzenia kolejnych pąków kwiatowych, co znacznie wydłuża okres kwitnienia (nawet do późnej jesieni). Wymaga stanowisk ciepłych, słonecznych i zacisznych. Najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych od wiatru, na glebach żyznych, przepuszczalnych, o odczynie od obojętnego do zasadowego. Jesienią, po nastaniu pierwszych mrozów, podstawę krzewów należy obsypać korą sosnową lub liśćmi w celu zabezpieczenia przed przemarzaniem (podobnie jak róże). Wiosną kopczyk trzeba usunąć, a krzewy przyciąć nisko przy ziemi. Tak silne wiosenne cięcie sprzyja tworzeniu bujnych, młodych pędów zakończonych obfitymi kwiatostanami oraz zapewnia utrzymaniu ładnego pokroju. Rośliny w maju należy zasilić nawozem wieloskładnikowym o dużej zawartości azotu. Krzew najlepiej prezentuje się na stanowiskach wyeksponowanych, sadzony pojedynczo lub w grupach.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
266
osób online