Platycladus orientalis

biota wschodnia

Synonim łaciński.: Thuja orientalis

pokrój: nieregularny

pokrój: jajowaty

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Niskie, zwykle wielopniowe drzewo o krzaczastym, zaokrąglonym pokroju, dorastające do około 10 m wysokości. Korona młodych drzew szeroko stożkowata, starszych jajowata, stosunkowo luźna. Pień pokryty gładką, czerwonawą korowiną łuszczącą się cienkimi płatami. Gałązki wzniesione, wachlarzowato rozgałęzione w płaszczyźnie pionowej, ułożone wertykalnie obok siebie. Liście w postaci drobnych łusek długości 1 mm. Łuski pokrywające pędy główne dłuższe i zaopatrzone w odstający wierzchołek, na bocznych gałązkach płaskie, szczelnie przylegające, bez woskowego nalotu. Barwa gałązek po obu stronach zielona, zimą mocno brunatniejąca. Szyszki bardzo charakterystyczne, długości 2,5 cm, grube, jajowate, złożone z 4-8 łusek z odgiętymi, hakowatymi wyrostkami, przed dojrzeniem zielone, pokryte niebieskawym nalotem woskowym, atrakcyjne i ozdobne. Ziarnkowate nasiona dojrzewają w drugim roku. Drzewo łatwe w uprawie, bardzo wytrzymałe na suszę i wysokie temperatury w okresie lata. Młode rośliny wrażliwe na przemarzanie podczas surowych zim, starsze wykazują wyższą mrozoodporność. Wymagania glebowe niewielkie. Drzewa dobrze rosną na glebach przepuszczalnych, głęboko uprawionych, wapiennych i ciepłych, na miejscach słonecznych, ale osłoniętych od wiatru. Gatunek polecany do sadzenia w Polsce zachodniej, w ogrodach przydomowych i parkach.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny gatunek o szerokim, ale rozproszonym zasięgu obejmującym Chiny. Precyzyjny zasięg trudny do ustalenia ze względu na wielowiekową uprawę na terenach Chin, Korei oraz Japonii.
pochodzenie pierwsza publikacja: Franco 1949
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój nieregularny
jajowaty
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce zielone
ozdobne
szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
szpaler
strefa 6b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: biota wschodnia \'Justyna\'

Platycladus orientalis 'Justyna'

biota wschodnia 'Justyna'

Zwarty, wielopędowy, wolno rosnący krzew o jajowatym pokroju, osiągający po 10 latach uprawy około 1 m wysokości. Roślina charakteryzuje się bardzo regularnym, równoległym ułożeniem gałązek, które przypominają ułożenie kartek w stojącej, otwartej książce (potocznie roślinę nazywa się „książkową tują”). Pędy są wzniesione, gałązki wachlarzowato rozgałęzione w jednej płaszczyźnie, ustawione pionowo, pokryte płaskimi, jasnozielonymi łuskami. Ich intensywna barwa utrzymuje się przez cały rok, także w okresie zimy. Na dorosłych egzemplarzach, zwykle dopiero po wielu latach uprawy, mogą pojawić się okrągławe szyszki zbudowane ze sztywnych łusek z charakterystycznie odgiętymi, hakowatymi wyrostkami na wierzchołkach. Szyszki te przed dojrzeniem są ozdobne, zielone, przyciągają uwagę oryginalnym kształtem. Po dojrzeniu brązowieją i wysychają, uwalniając drobne nasiona. Odmiana odporna na mróz, może być sadzona niemal na całym obszarze kraju, za wyjątkiem Suwalszczyzny i rejonów podgórskich, gdzie w ostre zimy młode egzemplarze są narażone na przemarzanie. Na skutek silnych opadów mokrego śniegu gałązki mogą uginać się i łamać, dlatego późną jesienią rośliny warto lekko związać sznurkiem, co zabezpieczy krzewy przed deformacją. Roślina preferuje gleby wapienne, stanowiska ciepłe i słoneczne, jest rośliną o niewielkich wymaganiach pokarmowych i wilgotnościowych, dobrze znosi upały. Rośnie zdrowo i nie jest atakowana przez szkodniki. Nie wymaga cięcia. Nadaje się do tworzenia niewysokich żywopłotów. Najlepiej prezentuje się w ogródkach przydomowych, sadzona na rabatach pomiędzy innymi roślinami iglastymi, oraz na wrzosowiskach, cmentarzach. Pośród gęsto ułożonych pędów chętnie gniazdują ptaki. Odmiana wyselekcjonowana w latach 80 XX wieku przez Bolesława Wituszyńskiego, polskiego ogrodnika i uznanego hodowcę róż.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
183
osób online