Potentilla fruticosa 'Annette'

Weigela florida MIDNIGHT WINE 'Elvera'

krzewuszka cudowna MIDNIGHT WINE 'Elvera'

Jedna z ładniejszych odmian krzewuszki o niewielkich rozmiarach. Gęsty, zwarty krzew o płaskokulistym pokroju. Dorasta do ok. 0,5-0,6 m wysokości. Liście bordowofioletowe, błyszczące, eliptyczne, na szczycie krótko zaostrzone. Młode przyrosty bordowe. Kwiaty drobne, lejkowate, jasnoróżowe, pojawiają się na zeszłorocznych pędach od kwietnia. Krzew powtarza kwitnienie do jesieni. Nadaje się do sadzenia zarówno pojedynczo jak i w grupach. Ze względu na niewielkie rozmiary polecany do małych ogrodów.

Campanula garganica

dzwonek gargański

Dzwonek o poduszkowym pokroju, wyrasta do wys. 10 cm. Nie tworzy rozłogów. Kwiaty ukazują się po kilka w kątach liści, są płaskodzwonkowate, zwrócone ku górze, lila z białym środkiem, w V-VI. Nadaje się do ogrodu skalnego i ładnie wygląda na murkach, sadzony pojedynczo lub w grupach po 2-3 lub po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m2 - 11.

Rosa 'Excelsa'

róża 'Excelsa'

Jedna z najbardziej znanych i chętnie sadzonych odmian róż pnących. Kwiaty są karminoworóżowe, małe, średnicy około 3 cm, rozetowe, bardzo pełne, w dużych, wielokwiatowych kwiatostanach. Pachną słabo. Kwitnienie jest bardzo obfite, późne - najczęściej rozpoczyna się na przełomie czerwca i lipca, trwa około miesiąca. Krzew nie powtarza kwitnienia i nie zawiązuje owoców. Kwiatostany powstają na krótkich pędach wzdłuż ubiegłorocznych przyrostów. Pędy jednoroczne nie zakwitają. Liście nieduże, złożone z małych, świeżozielonych, błyszczących listków. Pędy bogato ulistnione, jednoroczne bardzo długie, nawet 3-5 metrowe, cienkie i elastyczne, dają się łatwo układać i formować na podporach. Rośliny silnie się rozrastają, tworzą wiele pędów latem, z których część trzeba usuwać, a pozostałe regularnie przywiązywać do podpór, aby zachować pokrój pnącza. Wysokość roślin zależy głównie od podpory, w Polsce jest to najczęściej 2-3 m. Podpory mogą być różne, ale muszą być wystarczająco duże i mocne. Róże tego typu (rambler) sadzi się często przy podporach naturalnych, najczęściej przy pniach drzew o luźnej koronie, rzadziej przy naturalnych podporach skalnych, wówczas krzewy mogą osiągać większą wysokość. Odmiana rośnie dobrze w miejscu słonecznym, ale toleruje też częściowe zacienienie. Odporność na mróz jest dość dobra, jednak w ostrzejsze zimy pędy mogą marznąć i wówczas krzewy nie kwitną. Wskazane jest okrywanie podstawy pędów kopczykiem i chociaż częściowe zabezpieczenie korony. Po przemarznięciu regeneruje dobrze. Rośnie zdrowo, ale w mniej przewiewnych miejscach i w dużym zagęszczeniu porażana jest często przez mączniak prawdziwy. Zalecane jest dwukrotnie cięcie w sezonie - po kwitnieniu usuwa się pędy słabe oraz te, które kwitły, natomiast wiosną pędy przemarznięte, cienkie i zbyt zagęszczone. Przeciętna rozstawa sadzenia co 1 - 1,5 m przy podporach. Odmiana polecana do stosowania przy większych podporach w parkach i ogrodach o różnym charakterze, zarówno w miejscach reprezentacyjnych, przy wejściu na posesję, jak i w miejscach o charakterze naturalistycznym. Może być sadzona przy kratach, bramkach, przy ścianach i ogrodzeniach, przy altanach i pergolach, jest elastyczna i łatwo przyjmuje kształt podpór. Można ją sadzić także bez podpór w dużym ogrodzie skalnym. Często okulizowana w formie piennej jako ,,płacząca”. Wówczas trzeba pamiętać, aby nie przycinać jej krótko wiosną, ale pozostawiać ubiegłoroczne, długie przyrosty. W przeciwnym wypadku nie będzie kwitła.

Robinia pseudoacacia 'Karolina Zamoyska'

robinia akacjowa 'Karolina Zamoyska'

Rzadko spotykana, stara, polska odmiana, w ostatnim okresie reaktywowana przez polskich szkółkarzy. Drzewo z typową dla robinii koroną - luźną, parasolowatą, słabo rozgałęzioną. Dorasta do 10-12 m wysokości. Gałęzie pokryte długimi kolcami. Cechą wyróżniającą odmianę są liście o nietypowym wybarwieniu. Liście nieparzyście złożone, zielone, z marmurkowym, nieregularnym, kremowobiałym wzorem na blaszkach, najbardziej widocznym w drugiej połowie lata. Odmiana kwitnie w typowy dla gatunku sposób, na przełomie V-VI. Kwiaty motylkowate, białe, zebrane w gęste, zwisające grona, o długości 10-20 cm. Roślina miododajna, stanowiąca cenny pożytek dla pszczół. Drzewo o niewielkich wymaganiach glebowych, bardzo dobrze rosnące na piaszczystych, nieurodzajnych glebach. Posiada niewielkie wymagania wilgotnościowe, doskonale znosi długotrwałe susze. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych. Odporne na zanieczyszczenia w powietrza i gleby oraz na niskie temperatury. Nadaje się do sadzenia w całym kraju. Wytrzymuje wysokie stężenia soli do posypywania ulic i chodników. Stanowi dla kolekcjonerów nie lada gratkę o historycznej wartości. Posiada walory ozdobne i użytkowe. Nadaje się do sadzenia w większych ogrodach, parkach, zieleni miejskiej.