Primula veris
pierwiosnek lekarski
synonim łaciński: Primula officinalis
synonim polski: pierwiosnek wiosenny
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
ph podłoża: roślina tolerancyjna
nagrody: Award of Garden Merit (AGM) przyznawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wartościowym roślinom ogrodowym
Niska, kępkowata bylina tworząca rozety jasnozielonych liści oraz żółte kwiaty rozwijające się wczesną wiosną. Jest rośliną leczniczą, występuje naturalnie na terenie Polski i jest objęta ochroną gatunkową. W czasie kwitnienia dorasta do 30 cm wysokości. Liście są zielone, jajowate, mają do 20 cm długości, wyrastają w postaci rozety. Blaszki liściowe są lekko pomarszczone, od spodu kutnerowato omszone, u nasady zwężone w ogonek, brzegiem nierówno karbowane lub ząbkowane, tępe na szczycie. W kwietniu ze środka rozet wyrastają srebrzyście owłosione, bezlistne pędy kwiatostanowe. Na ich wierzchołkach znajduje się do 30 pąków kwiatowych zebranych w jednostronny baldach. Kwiaty są zbudowane z wydłużonych, dzwonkowatych kielichów w kolorze seledynowym, z wyraźnym żebrowaniem, oraz żółtej, rurkowatodzwonkowatej korony z pomarańczowymi plamkami u nasady łatek. Kwiaty przyjemnie pachną, rozwijają się wczesną wiosną w kwietniu i maju. Jest to bylina o skromnych wymaganiach, łatwa w uprawie. Tolerancyjna w stosunku do gleby. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne lub częściowo ocienione, gleby przepuszczalne. Roślina sama się rozsiewa, zimuje bez problemu. Pierwiosnek lekarski uprawia się ze względu na walory dekoracyjne oraz do celów leczniczych. Wyciągi z korzenia wchodzą w skład preparatów stosowanych w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych. Roślina świetnie nadaje się do tworzenia kompozycji naturalistycznych, do sadzenia w parkach i ogrodach przydomowych, w których może swobodnie się rozrastać. Znajduje zastosowanie w ogrodach o charakterze stepowym oraz w alpinariach. Może być także wykorzystywana do tworzenia łąk kwietnych.
zasięg geograficzny | środkowa i południowa Europa, zachodnia Azja, po piętro subalpejskie, w Polsce na niżu i w górach |
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 0,2 m do 0,5 m |
barwa liści (igieł) | jasnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan pojedyncze |
barwa kwiatów | żółte |
pora kwitnienia | kwiecień maj |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne stanowisko półcieniste |
wilgotność | roślina tolerancyjna |
ph podłoża | roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
walory | pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów |
zastosowanie | rabaty w grupach kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) ogrody skalne parki ogrody przydomowe |
nagrody | Award of Garden Merit (AGM) przyznawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wartościowym roślinom ogrodowym |
strefa | 5 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |