Primula veris

pierwiosnek lekarski

synonim łaciński: Primula officinalis

synonim polski: pierwiosnek wiosenny

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

ph podłoża: roślina tolerancyjna

nagrody: Award of Garden Merit (AGM) przyznawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wartościowym roślinom ogrodowym

Niska, kępkowata bylina tworząca rozety jasnozielonych liści oraz żółte kwiaty rozwijające się wczesną wiosną. Jest rośliną leczniczą, występuje naturalnie na terenie Polski i jest objęta ochroną gatunkową. W czasie kwitnienia dorasta do 30 cm wysokości. Liście są zielone, jajowate, mają do 20 cm długości, wyrastają w postaci rozety. Blaszki liściowe są lekko pomarszczone, od spodu kutnerowato omszone, u nasady zwężone w ogonek, brzegiem nierówno karbowane lub ząbkowane, tępe na szczycie. W kwietniu ze środka rozet wyrastają srebrzyście owłosione, bezlistne pędy kwiatostanowe. Na ich wierzchołkach znajduje się do 30 pąków kwiatowych zebranych w jednostronny baldach. Kwiaty są zbudowane z wydłużonych, dzwonkowatych kielichów w kolorze seledynowym, z wyraźnym żebrowaniem, oraz żółtej, rurkowatodzwonkowatej korony z pomarańczowymi plamkami u nasady łatek. Kwiaty przyjemnie pachną, rozwijają się wczesną wiosną w kwietniu i maju. Jest to bylina o skromnych wymaganiach, łatwa w uprawie. Tolerancyjna w stosunku do gleby. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne lub częściowo ocienione, gleby przepuszczalne. Roślina sama się rozsiewa, zimuje bez problemu. Pierwiosnek lekarski uprawia się ze względu na walory dekoracyjne oraz do celów leczniczych. Wyciągi z korzenia wchodzą w skład preparatów stosowanych w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych. Roślina świetnie nadaje się do tworzenia kompozycji naturalistycznych, do sadzenia w parkach i ogrodach przydomowych, w których może swobodnie się rozrastać. Znajduje zastosowanie w ogrodach o charakterze stepowym oraz w alpinariach. Może być także wykorzystywana do tworzenia łąk kwietnych.

autorzy opisu tekstowego: Małgorzata Kunka; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny środkowa i południowa Europa, zachodnia Azja, po piętro subalpejskie, w Polsce na niżu i w górach
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
pojedyncze
barwa kwiatów żółte
pora kwitnienia kwiecień
maj
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
stanowisko półcieniste
wilgotność roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
zastosowanie rabaty
w grupach
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
ogrody skalne
parki
ogrody przydomowe
nagrody Award of Garden Merit (AGM) przyznawana przez brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wartościowym roślinom ogrodowym
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Małgorzata Kunka Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11858
rośliny
8291
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9491
roślin w produkcji
219
osób online