Prunus serrulata 'Pink Perfection'

Kniphofia uvaria

trytoma groniasta

Kępiasta bylina o egzotycznych, pomarańczowo-żółtych kwiatach. Tworzy krótkie, podziemne kłącza, z których wyrastają rozety równowąskich, sztywnych, rynienkowatych liści. Latem ozdobę rośliny stanowią duże, efektowne, groniaste kwiatostany wyniesione ponad liście na smukłych pędach, dorastające do 1,2 m wysokości. Kwiaty są rurkowate, w pąkach pomarańczowe, ułożone poziomo w kwiatostanie typu grona, w trakcie kwitnienia jaśniejsze, do żółtokremowych, zwisające. Rośliny wymagają mineralnego, umiarkowanie wilgotnego, przepuszczalnego podłoża i słonecznego stanowiska, ale zimą rośliny należy zabezpieczyć przed nadmiarem wilgoci. Warto je też okrywać grubą warstwą suchych liści lub słomy. Bylina polecana do sadzenia na rabatach, a we wschodnich rejonach kraju w pojemnikach chowanych na zimę do chłodnych pomieszczeń. Liczba roślin na 1 m2 - 5.

Picea pungens 'Edith'

świerk kłujący 'Edith'

Jedna z najlepszych, nowych odmian świerka kłującego, nazwana przez hodowcę Dr. Barabita imieniem jego żony Edit (Erszebet). Od innych podobnych odmian wyróżnia się regularnym stożkowatym, gęstym pokrojem i charakterystycznymi cienkimi igłami. Wzrost silny, podobny do wzrostu świerków rozmnażanych z siewu. Po 10 latach osiąga 2-3 m wysokości. Po wielu latach dorasta do 12–15 m. Gałęzie sztywne, grube i silne, odstające pod kątem prostym od przewodnika. Igły jasne, srebrzystoniebieskie, bardzo długie i cienkie, długości 2,5-3,5 cm, regularnie, promieniście ustawione naokoło pędów. Zachowują intensywny kolor przez cały rok. Szyszki jasnobrązowe, 6-10 cm długości, o cienkich, wydłużonych, pofalowanych łuskach. Do sadzenia w miejscach słonecznych. Roślina o małych wymaganiach glebowych, bardzo odporna na niskie temperatury, suszę i suche miejskie powietrze. Dobrze rośnie na wszystkich uprawnych, ogrodowych glebach, najlepiej na żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, kwaśnych lub lekko kwaśnych. Najlepiej wygląda posadzona pojedynczo lub w niewielkiej grupie. W kompozycjach daje mocny akcent kolorystyczny. Polecana do dużych ogrodów i parków. Rozmnażana przez szczepienie. Młode szczepione rośliny wymagają palikowania do momentu wytworzenia regularnego pokroju. Ta odmiana szybko i łatwo wyprowadza prosty przewodnik.

Juniperus communis 'Green Carpet'

jałowiec pospolity 'Green Carpet'

Odmiana pochodząca z Norwegii, znaleziona na skalistych wybrzeżach fiordów w pobliżu Stavanger w 1984 roku przez Arne Bryne’a, wprowadzona do handlu w Wielkiej Brytanii przez szkółki Bressingham. Wolno rosnąca, karłowa odmiana jałowca o płożącym pokroju i zielonym ulistnieniu, tworząca zwarte maty okrywające podłoże. Po 10 latach uprawy krzewy osiągają zaledwie 0,1 m wysokości przy 1,5 m średnicy. Pędy wyrastają promieniście ze środka krzewu i ścielą się nisko po ziemi. Gałązki liczne, krótkie, dosyć krępe, płaskie, równomiernie i naprzemianlegle ułożone po obu stronach pędów. Starsze pędy wiśniowobrązowe. Igły długości 1 cm ułożone po 3 w okółkach, zaostrzone na końcach, z zewnątrz jasnozielone, od wewnątrz (od strony gałązek) srebrzyste. Latem barwa igieł jest żywozielona, zimą ciemnozielona. Może być oferowana w postaci niewielkich drzewek, zaszczepionych na podkładce. Starsze formy pienne tworzą regularne, szerokie parasole z zachodzącymi na siebie dachówkowato gałązkami. Roślina wyjątkowo łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Źle rośnie jedynie na miejscach zbyt wilgotnych lub podmokłych. Całkowicie mrozoodporna, bez obaw może być sadzona na terenie całego kraju. Ze względu na płytki, ale rozległy system korzeniowy doskonale nadają się do sadzenia na skarpach i nasypach umacniając je i chroniąc przed osuwaniem ziemi i wypłukiwaniem w czasie silnych opadów deszczu. Odmiana polecana do stosowania w ogrodach prywatnych i zieleni publicznej. Doskonale komponuje się z innymi krzewami iglastymi. Może rosnąć w dużych ogrodach skalnych i na wrzosowiskach. Krzewy wyjątkowo atrakcyjnie prezentują się sadzone na murkach, z których malowniczo zwieszają pędy.

Paeonia suffruticosa

piwonia krzewiasta

Krzewy dorastające do 1-2 m wysokości i podobnej szerokości o pięknych, dużych kwiatach. Są to rośliny rzadko spotykane w uprawie, ale ich popularność w ostatnich latach rośnie. Tworzą grube, słabo rozgałęzione, wzniesione pędy oraz podwójnie pierzastozłożone liście o długości około 35 cm. Na szczytach młodych pędów w maju i czerwcu tworzą się okazałe pąki kwiatowe, z których rozwijają się duże kwiaty od 15 do 25 cm średnicy, w zależności od odmiany pojedyncze, półpełne lub pełne oraz w różnych tonacjach kolorystycznych: różowych, pomarańczowych, czerwonych, białych lub żółtych. Odmiany o kwiatach żółtych cieszą się szczególnym zainteresowaniem miłośników piwonii krzewiastych. Krzewy dobrze rosną na glebach żyznych, próchnicznych, bogatych w wapń, przepuszczalnych, w miejscach ciepłych, osłoniętych od wiatru, słonecznych lub lekko ocienionych. W okresie kwitnienia, jeśli jest sucho wymagają podlewania. Krzewy są dosyć odporne na mróz, ale młode przyrosty mogą być uszkadzane przez późnowiosenne przymrozki. Z wiekiem mrozoodporność krzewów wzrasta. Krzewy polecane do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach z bylinami lub w miejscach eksponowanych, gdyż są ozdobne przez cały sezon.