Artemisia abrotanum

bylica boże drzewko

synonim łaciński: Artemisia altissima,Artemisia procera

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Silnie aromatyczny krzew lub kępiasta krzewinka o sztywnych, zdrewniałych u podstawy pędach. Osiąga 60-120 cm wysokości i 60-90 cm średnicy. Pędy silnie rozgałęzione, gęsto ulistnione, początkowo proste i wzniesione, z czasem lekko, łukowato wygięte ku dołowi. Pojedynczo i podwójnie pierzaste liście, zarówno łodygowe jak i odziomkowe, podzielone są na delikatne, równowąskie odcinki (listki), z wierzchu gładkie, sinozielone, od spodu gęsto pokryte srebrzystym kutnerem. Kwiaty niepozorne - drobne, kuliste koszyczki kwiatowe złożone z bladożółtawych, rurkowatych kwiatów, zebrane na końcach pędów w luźne, ulistnione wiechy. Kwitnie od lipca do września. Owoców w naszym klimacie nie zawiązuje. Roślina o intensywnym zapachu, której wszystkie części, zwłaszcza liście, wydzielają specyficzny korzenno-cytrynowy aromat. Preferuje stanowiska słoneczne oraz dobrze zdrenowane, niezbyt zasobne w składniki pokarmowe podłoża, najlepiej o pH 7,0 -8,0. Rośliny rosnące na takich stanowiskach są nie tylko bardziej żywotne i wytrzymałe na niesprzyjające warunki, ale także intensywniej pachną. Dobrze znosi palące słońce i okresowe susze. Nie lubi podłoży podmokłych. Wytrzymała na mrozy. Pozytywnie na strukturę i pokrój roślin wpływa coroczne, wiosenne przycinanie pędów tuż przy powierzchni ziemi. Rozmnażanie głównie przez sadzonki pędowe, gdyż rzadko w naszych warunkach tworzy nasiona. Nadaje się do obsadzania suchych słonecznych rabat, ogrodów skalnych i żwirowych, także skarp i murków. Cenna roślina ogrodów ziołowych, doskonale sprawdzająca się w towarzystwie ziół lubiących podobne stanowiska – szałwii, rozmarynu, bazylii czy lawendy. Nadaje się także do sadzenia w pojemnikach. W medycynie ludowej bylicę boże drzewko uważano niegdyś za roślinę magiczną i leczniczą, uważana była za „kościelne ziele”, stąd jej polska nazwa. Służyła niegdyś do sporządzania wieńców i kadzideł. Dziś jest cennym surowcem zielarskim, medycznym i kosmetycznym.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Europa Wschodnia oraz Kaukaz, Zakaukazie i Turcja
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma krzewinka
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów żółte
pora kwitnienia lipiec
sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn zasadowy
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8111
opisów

Ostatni wpis:

2022-11-23
kalina koralowa 'Park Harvest'
18564
zdjęć
9429
roślin w produkcji
118
osób online