Pulsatilla vulgaris

sasanka zwyczajna

synonim łaciński: Anemone pulsatilla

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,2 m do 0,5 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Bylina naturalnie występująca w Europie, od południowej Anglii i Skandynawii, po Ukrainę. W Polsce dawniej rosła na kilku stanowiskach w Wielkopolsce i Wyżynie Lubelskiej, ale obecnie uważana jest za gatunek u nas wymarły, wpisany od Polskiej czerwonej księgi roślin. Roślina zimuje w postaci podziemnego, czarnego, rozgałęzionego kłącza. Wkrótce po nastaniu ciepłych dni sasanka budzi się do życia i od razu zakwita. W zależności od rejonu kraju, termin rozpoczęcia kwitnienia przypada już na początek marca na Dolnym Śląsku, do połowy kwietnia lub pierwszych dni maja na Suwalszczyźnie. Pierwsze z ziemi wyłaniają się proste łodygi zwieńczone pojedynczym pąkiem kwiatowym, otoczonym poniżej trzema delikatnymi, koronkowymi liśćmi podkwiatowymi. Najmłodsze łodygi, listki i pąki pokrywa grube, filcowate owłosienie. Z jednego kłącza wyrasta kilka, do kilkunastu łodyg, tworząc niskie, zwarte kępy, wysokie na 15 cm. Fioletowe kwiaty mają około 5 cm średnicy, są dzwonkowate, po rozwinięciu rozpostarte i skierowane ku górze. Składają się z zwykle z 6 lub 7 czerwonofioletowych działek okwiatu, z zewnątrz gęsto owłosionym. Środek kwiatu wypełnia kilkadziesiąt złocistożółtych pręcików, otaczających skupione w samym centrum słupki. Po przekwitnieniu z ziemi wyrastają długoogonkowe liście odziomkowe. Liście te są głęboko podzielone, pierzaste, podobne trochę do liści marchwi. Pędy kwiatostanowe wydłużają się ponad liście, do 40 cm wysokości, a na ich szczycie tworzą się bardzo ozdobne, puszyste owocostany, prawie identyczne jak u powojników. Sasanka zwyczajna dobrze rośnie na glebie lekkiej, piaszczystej, najlepiej wapiennej. Wymaga stanowisk słonecznych. Rośliny tolerują suszę i są w pełni mrozoodporne. Rosną zdrowo, nie są atakowane przez szkodniki i nie chorują. Sasanka nie jest gatunkiem długowiecznym, po kilku latach uprawy traci wigor i zanika. Dlatego rośliny warto co kilka lat wykopać, podzielić i posadzić w nowym miejscu. Sasanki nadają się do sadzenia w ogrodach skalnych, na rabatach bylinowych i w kompozycjach naturalistycznych. Sasanka zwyczajna jest rośliną trującą, ale także leczniczą. Ziele sasanki stosowano dawniej jako środek uspokajający.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów fioletowoczerwone
fioletowe
pora kwitnienia marzec
kwiecień
maj
owoce ozdobne
pora owocowania maj
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
walory ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
ogrody skalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
w grupach
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
1074
osób online