Pyracantha coccinea 'Red Cushion'

Berberis thunbergii 'Rose Glow'

berberys Thunberga 'Rose Glow'

Ciernisty krzew o oryginalnych pstrych liściach. Osiąga 1,5-2 m wys. Czerwone liście upstrzone są białymi i szarymi plamkami. Kwiaty żółte, V. Preferuje stanowiska słoneczne lub lekko cieniste; gleby całkiem kwaśne do umiarkowanie alkalicznych. Znosi niskie temperatury i okresową suszę. Nadaje się na żywopłoty, szpalery i do zestawień kolorystycznych.

Picea glauca 'Laurin'

świerk biały 'Laurin'

Jedna z najwolniej rosnących form świerka, superkarłowa, tworząca gęste, wąskie stożki, uzyskana w Niemczech w 1952 roku jako mutacja odmiany ‘Conica’. Roślina rocznie przyrasta jedynie o 1,5-2,5 cm, osiągając po 10 latach uprawy od 0,3 do 0,4 m wysokości. Igły bardzo krótkie, nieznacznie pogięte, cienkie, słabo kłujące, osadzone wokół pędów. Pędy liczne, wzniesione do góry, bardzo gęsto upakowane obok siebie, cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym otoczonym rozetką igieł. Młode przyrosty jasnozielone. Dojrzałe igły ciemnozielone. Odmiana nietrudna w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Roślina odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana kolekcjonerska, polecana do sadzenia przede wszystkim w ogrodach skalnych, na rabatach z miniaturowymi roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Nadaje się do uprawy w pojemnikach.

Thuja occidentalis 'Stolwijk'

żywotnik zachodni 'Stolwijk'

Oryginalna odmiana holenderskiego pochodzenia, wprowadzona do uprawy około 1986 roku. Tworzy ona małe, dosyć wolno rosnące, wieloprzewodnikowe formy o szeroko stożkowym pokroju, osiągające w wieku 10 lat około 1 m wysokości i 0,8 m średnicy. Stare egzemplarze mogą jednak dorastać do 4-5 m wysokości. Pędy główne ustawione pionowo. Gałązki boczne krótkie, sztywne, wachlarzykowate, pokryte jasnozielonymi łuskami. Młode, wiosenne przyrosty są kremowożółte, jesienią nabierają perłowych barw – stąd wyraźna dwubarwność krzewów. Dosyć często mogą pojawiać się także pędy całkowicie zielone (rewersja), które należy wycinać. Rośliny do uprawy wymagają żyznych, umiarkowanie wilgotnych gleb oraz słonecznych, ewentualnie tylko lekko cienistych stanowisk. Odmiana ‘Stolwijk’ ma dobrą mrozoodporność i może rosnąć na terenie całego kraju. Jest ona polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych do tworzenia barwnych kompozycji mieszanych oraz do tworzenia niskich, żywopłotów formowanych. Gęstość sadzenia w rzędzie: co 0,6 m.

Quercus robur 'Selfast'

dąb szypułkowy 'Selfast'

Drzewo o wąskim, kolumnowym pokroju i wąskich, lancetowatych liściach, będących cechą charakterystyczną tej odmiany. Dorasta do wysokości około 15 m. Korona dość gęsta, szczególnie w dolnej części, o średnicy do 5 m. Liście wąskie, nieklapowane, ciemnozielone od góry, od dołu jaśniejsze. Jesienią przebarwiają się na żółto. Do dobrego rozwoju potrzebuje stanowiska słonecznego i dość żyznych gleb, o uregulowanych stosunkach wodnych. Znajduje zastosowanie przy tworzeniu szpalerów, alei parkowych i ulicznych, a także w zieleni osiedlowej i w ogrodach jako soliter. Bardzo cenna odmiana pochodzenia holenderskiego.