Pyrus communis 'Bera Hardego'

grusza 'Bera Hardego'

pokrój: drzewiasty wyprostowany

pokrój: stożkowy

docelowa wysokość: od 5 m do 10 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Stara odmiana otrzymana około roku 1820 we Francji przez N. Bonneta jako siewka z wolnego zapylenia. Jej nazwa pochodzi od nazwiska ówczesnego dyrektora Ogrodu Luksemburskiego M. Hardego, na którego cześć została nazwana. Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc koronę wzniesioną, wąsko stożkowatą i dość gęstą. Gałęzie rozkładają się poziomo, rozgałęzienia drugiego rzędu przewisają i mają dużo krótkopędów. Na podkładce z pigwy korona jest bardziej luźna, do tego drzewo na tej podkładce plonuje lepiej i regularniej niż na siewkach gruszy. Roślina kwitnie średnio wcześnie i jest dobrym zapylaczem. W okres owocowania wchodzi późno, 7-9 lat po posadzeniu. Owocuje przemiennie i nie zawsze obficie. Owoce są duże lub średnie o wymiarach 76 × 65 mm i masie 150-160 g, na nawet 200 g. Mają kształt jajowaty lub jajowatoowalny, czasem prawie kulisty. Skórka zielonkawożółta, szorstka, sucha, pokryta złotobrązowym ordzawieniem. Od strony nasłonecznionej owoce przyjmują zabarwienie czerwonobrązowe. Miąższ ma barwę kremowobiałą, jest bardzo smaczny, masłowy, soczysty, winnosłodki, korzenny. Owoce dojrzałość zbiorczą osiągają na początku lub w połowie września, a konsumpcyjną pod koniec września lub na początku października. Owoce łatwo opadają przed zbiorem. Można je przechowywać blisko dwa tygodnie, a w chłodni do 6 miesięcy. Dość dobrze znoszą transport. Odmiana wymaga gleb ciepłych, żyznych, głęboko uprawionych, stanowisk osłoniętych. Drzewa są niezbyt wytrzymałe na mórz, na choroby średnio wrażliwe. Odmiana polecana do uprawy amatorskiej w ogrodach przydomowych.

autorzy opisu tekstowego: Joanna Najda; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): N. Bonnet Francja; wprowadzenie do handlu: 1820
grupa roślin owocowe
grupa użytkowa drzewa owocowe ziarnkowe
forma drzewo
siła wzrostu roślina szybkorosnąca
pokrój drzewiasty wyprostowany
stożkowy
docelowa wysokość od 5 m do 10 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia kwiecień
owoce żółte
zielone
jadalne
pora owocowania wrzesień
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby próchniczna
gliniasta
walory jadalne owoce
zastosowanie owoce deserowe
owoce na przetwory
w grupach
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Joanna Najda Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: jałowiec pospolity \'Gold Cone\'

Juniperus communis 'Gold Cone'

jałowiec pospolity 'Gold Cone'

Wolno rosnąca, początkowo jajowata, później kolumnowa odmiana jałowca o intensywnie żółtym, złocistym ulistnieniu. Po 10 latach uprawy dorasta do ok 1,5 m wysokość i 0,4-0,5 m szerokości. Regularnym pokrojem przypomina odmianę ‘Hibernica’. Forma bezprzewodnikowa, wielopędowa, na szczycie zaokrąglona. Pędy ułożone wertykalnie, dość sztywne, odporne na okiść śniegową. Gałązki liczne, wyprostowane, na końcach delikatnie odchylone na zewnątrz, gęsto ułożone, tworzą zwartą powierzchnię. Igły krótkie, 5-7 mm długości, miękkie, słabo kłujące, osadzone po 3 wokół pędów. Igły przez cały rok złociste, w czasie sezonu wegetacyjnego intensywnie żółte, zimą żółtobrązowe. Igły wewnątrz krzewu oraz od strony północnej pozostają lekko zielonkawe. Odmiana notowana w sprzedaży od lat osiemdziesiatych XX wieku. Roślina łatwa w uprawie, o bardzo skromnych wymaganiach glebowych. Doskonale rośnie na stanowiskach słonecznych, na glebach ubogich w składniki pokarmowe, suchych, kamienistych, a nawet jałowych. Mrozoodporność dobra, ale w najchłodniejszych rejonach kraju może zimą przemarzać, zwłaszcza od strony południowej. Na zimę zaleca się osłanianie roślin cieniówką lub agrowłókniną. Krzew polecany do uprawy w ogrodach przydomowych pojedynczo lub w grupach, na wrzosowiskach, na cmentarzach, na rabatach w zestawieniu z innymi roślinami iglastymi. Nadaje się do sadzenia w formie szpaleru. W kompozycji daje wyraźny akcent kolorystyczny.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
329
osób online