Rhododendron 'Kilian'

azalia 'Kilian'

pokrój: krzewiasty rozłożysty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

nagrody: Oldenburg-Zertyfikat RHODO '98, Westerstede 1998

Krzew o średniej sile wzrostu i wyprostowanym pokroju. Po 10 latach dorasta do 1,3 m wysokości i 1,4 m szerokości. Liście sezonowe, intensywnie zielone. Młode przyrosty początkowo czerwonobrązowe, potem zielenieją. Kwiaty bardzo efektowne, pełne, składające się z 10 płatków korony, w pąkach pomarańczowe, po otwarciu ciemnoróżowe, z delikatnym pomarańczowym rysunkiem w środku, od 4,5 do 5 cm średnicy, zebrane po 11-13 sztuk w efektowne, kuliste i wierzchołkowe kwiatostany. Kwitnie corocznie i bardzo obficie w drugiej połowie maja. Wymaga stanowisk słonecznych lub lekko zacienionych oraz gleb kwaśnych, wilgotnych i próchnicznych. Odmiana całkowicie mrozoodporna, polecana do nasadzeń w ogrodach przydomowych i ogrodach wrzosowiskowych, razem a innymi azaliami i zimozielonymi różanecznikami.

autorzy opisu tekstowego: Danuta Ulińska Szkółkarstwo Ozdobne ULIŃSCY

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Hans Hachmann Barmsted, Niemcy; wprowadzenie do handlu: 1997
grupa roślin wrzosowate
grupa użytkowa azalie wielkokwiatowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pełne
kwiatostan
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia maj
czerwiec
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn kwaśny
rodzaj gleby próchniczna
walory ładne jesienne zabarwienie
ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
szpaler
ogrody wrzosowiskowe
rabaty
w grupach
nagrody Oldenburg-Zertyfikat RHODO '98, Westerstede 1998
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Danuta Ulińska Szkółkarstwo Ozdobne ULIŃSCY

Poznaj również

zdjecie rosliny: brzoskwinia \'Inka\'

Prunus persica 'Inka'

brzoskwinia 'Inka'

Odporna na mróz polska odmiana brzoskwini wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Drzewa dorastają do 6 m wysokości, kwitną w kwietniu, tworzą duże, ozdobne, różowe kwiaty. Odmiana samopłodna, nie wymaga zapylacza. Owoce dojrzewają na przełomie sierpnia i września, są duże, ważą od 120 do 200 g, a nierzadko pojedyncze owoce osiągają masę 300 g. Ich skórka jest żółta, pokryta do 50% ceglastym, czerwonawym rumieńcem. Miąższ jest żółtokremowy, masłowaty, dobrze odchodzący od pestki. Owoce są smaczne, lekko kwaskowate i słodkie. Świeże owoce zawierają szeregu witamin i minerałów, m.in.: witamin A, C, K oraz witaminy z grupy B, magnez, fosfor, cynk, mangan i bor. Można je spożywać bez obaw o linię, bo są niskokaloryczne, w 100 g dostarczają jedynie 39 kcal. Brzoskwinie najlepiej udają się sadzone w cieplejszych rejonach kraju, w miejscach, gdzie prawdopodobieństwo występowania przymrozków w okresie kwitnienia drzew jest małe. Stanowisko do ich uprawy powinno być zaciszne, osłonięte od wiatru, nasłonecznione, a gleby przepuszczalne i ciepłe. Systematyczne, coroczne cięcie drzew brzoskwiń pozwala uzyskać wysokie plony, przy utrzymaniu wysokiej jakości owoców. Cięcie formujące przeprowadza się w pierwszych latach po posadzeniu drzewek, w okresie ich spoczynku (do fazy różowego pąka). Latem, w drugiej połowie czerwca wycina się długie pędy wegetatywne (tzw. „wilki”), wyrastające w górnej części korony, konkurujące z przewodnikiem. W drugiej połowie lipca należy skracać za 5 liściem od dołu pędy wyrastające na konarach bocznych, co stymuluje drzewa do tworzenia większej liczby krótkopędów. Drzewa brzoskwini są niestety podatne na liczne choroby. Najgroźniejszą i najczęściej występującą chorobą jest kędzierzawość liści, objawiająca się deformacją liści i tworzeniem na nich czerwieniejących pęcherzy. Porażone drzewa przedwcześnie się ogołacają. Chorobę wywołuje grzyb, który zwalcza się wczesną wiosną, w okresie pękania pąków, opryskując starannie gałęzie środkami zawierającymi miedź. Opryskiwanie w późniejszym terminie, gdy pojawią się pierwsze objawy na liściach, jest niestety nieskuteczne. Inne choroby i szkodniki brzoskwiń można zwalczać po zauważeniu pierwszych objawów.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: róża \'Reine des Violettes\'

Rosa 'Reine des Violettes'

róża 'Reine des Violettes'

Interesująca, stara róża należąca do grupy remontantów, o urokliwych, intensywnie słodko pachnących kwiatach. Nazwa odnosi się do barwy kwiatów. Krzewy zwykle wąskie, wzniesione. Rosną dość silnie, osiągają nawet do 2 m wysokości przy ok. 1 m szerokości. Pędy zielone, pozbawione kolców, bardzo długie, wymagające podpierania. Można je nisko, prawie poziomo rozkładać np. na linach rozpiętych pomiędzy słupami. Liście jasnozielone, matowe, duże. Kwiaty duże, średnicy ok. 10 cm, umieszczone pojedynczo lub po kilka w kwiatostanach na szczytach niezbyt długich gałązek wyrastających wzdłuż ubiegłorocznych lub tegorocznych, długich pędów. Kwiaty zbudowane z ok. 75 dosyć drobnych płatków układających się w ćwierćrozetowy kształt wokół ,,zielonego oczka”.Barwa płatków różowofioletowa z nieco sinym cieniem, na zewnątrz lekko srebrzysta, nieco zmienna w zależności od roku, przebiegu pogody, nasłonecznienia, ilości wody, nawożenia. Kwiaty pojawiają się dość obficie w czerwcu i potem słabiej do późnej jesieni. Krzew nietrudny w uprawie, ale wymagający dość żyznej gleby, obfitego nawożenia, nawadniania w okresach suszy (bez moczenia liści). Może rosnąć na stanowiskach półcienistych, ale najlepiej rośnie w pełnym słońcu. W wilgotne lata wskazane jest opryskiwanie środkami zapobiegającymi chorobom liści. Odmiana przeciętnie odporna na mróz, wymagająca okrycia podstawy krzewu kopczykiem. W ostre zimy pędy mogą przemarzać częściowo lub do podstawy. Coroczne cięcie wiosenne jest konieczne, o sile zależnej od prowadzenia krzewu (jako krzew rabatowy, parkowy czy podwiązywany do podpór). Przeważnie najsilniejsze pędy przycina się do ok. 50-80 cm, słabsze usuwając lub skracając. Krzewy mają tendencje do ogałacania się od dołu. Po kwitnieniu usuwa się przekwitłe kwiaty i kwiatostany. Róża do stosowania w dużych i małych ogrodach, na rabatach jednolitych i razem z innymi niewielkimi krzewami, bylinami, roślinami sezonowymi i cebulowymi. Nadaje się na kwiat cięty. Przeciętna rozstawa sadzenia: 0,8-1,5 m.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
150
osób online