Rhododendron 'Kokardia'

Campanula carpatica 'Weisse Clips'

dzwonek karpacki 'Weisse Clips'

Kępiasta bylina do ogrodu skalnego, o białych kwiatach i wyrównanym wzroście. Wysokość 15 - 20 cm . Charakteryzuje się krzaczastym, zwartym pokrojem i licznymi, obficie ulistnionymi pędami. Liście odziomkowe jajowatookrągłe z sercowatą nasadą, ząbkowane, na długich ogonkach. Liście na łodygach zaostrzone, jajowate, na krótkich ogonkach. Kwiaty duże, średnicy 2-3 cm, szerokodzwonkowate, czysto białe, wyrastające pojedynczo na wyprostowanych szypułkach. Rozwijają się w VI - VII. Często powtórne kwitnie w IX. Uprawa dzwonka karpackiego w ogrodzie jest łatwa, choć trzeba pamiętać o górskim pochodzeniu tej byliny. Wymaga stanowiska słonecznego, ale raczej chłodnego. Ma to wpływ na obfitość i długotrwałość kwitnienia. Dobrze rośnie na murkach, w szczelinach między kamieniami, gdzie ziemia pozostaje umiarkowanie wilgotna i chłodna. Zaraz po kwitnieniu należy ściąć pędy prawie nad ziemią, aby nie dopuścić do wysiewu nasion. Siewki mogą nie powtarzać cech roślin matecznych, mogą mieć kwiaty innej barwy lub gorszy pokrój. W ciągu dwóch tygodni odrastają nowe pędy i roślina może powtórnie zakwitnąć. Dzwonek karpacki jest byliną całkowicie mrozoodporną i niezmiernie rzadko atakowaną przez choroby i szkodniki roślin. Znajduje zastosowanie w ogrodach skalnych, większych i mniejszych. Może być sadzony z przodu rabaty bylinowej. Do sadzenia pojedynczo lub małymi grupami, zależnie od skali ogrodu. Ilość roślin na 1 m2 – 7 szt.

Cornus alba 'Spaethii'

dereń biały 'Spaethii'

Średniej wielkości, szeroko rozłożysty krzew. Osiąga 3 m wys. i szer. Pędy ciemno czerwone. Liście sezonowe, młode brązowo-pomarańczowe, potem zielone z żółtym, nieregularnym marginesem. Tolerancyjny w stosunku gleby, ale preferuje stanowiska słoneczne i wilgotne. Piękny akcent kolorystyczny w każdym założeniu ogrodowym.

Franklinia alatamaha

franklinia amerykańska

Unikatowy kolekcjonerski gatunek dla koneserów. Krzew lub małe, kilkupniowe drzewko o bardzo ciekawej historii. Roslina w naturze została odkryta w roku 1765 roku, nad rzeką Alatamaha w stanie Georgia, gdzie odnaleziono jej ostatnie stanowisko. Zebrano nasiona i rozmnożono najpierw w Filadelfii, a następnie rozesłano do różnych ogrodów na świecie. Dzięki temu uratowano gatunek, który w naturalnym środowisku całkowicie wyginął. Nazwę roślinie nadano dla uczczenia Beniamina Franklina. Krzew dorasta, w naszych warunkach klimatycznych, do 5-8 m wysokości. Pokrój dość luźny. Liście ciemnozielone, odwrotnie jajowate, wydłużone i całobrzegie. Jesienią pięknie przebarwiają się na bordowo i czerwono. Kwiaty duże, do 8 cm średnicy, białe z pomarańczowym wnętrzem (pręciki i słupek). Kwitnie bardzo późno, od IX do X, a często aż do mrozów. Kwiaty prezentują się niezwykle oryginalnie, na tle już przebarwiających się liści. Krzew wymaga żyznych, lekko kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych gleb oraz stanowisk słonecznych lub półcienistych. Roślina na mróz nie do końca odporna, ale warta sadzenia. Miejsce sadzenia powinno być osłonięte od mroźnych wiatrów. Młode egzemplarze wymagają okrywania. Starsze rośliny rosną i kwitną nawet we wschodniej części kraju.

Juniperus chinensis 'Obelisk'

jałowiec chiński 'Obelisk'

Odmiana początkowo wąskostożkowa, później szeroka i nieregularna, dosyć silnie rosnąca, osiągająca po 10 latach uprawy około 3 m wysokości. Wszystkie pędy wzniesione, regularnie rozgałęzione. Gałązki dłuższe a pokrój luźniejszy niż u odmiany 'Stricta'. Ulistnienie zielone w postaci sztywnych, szydlastych, kłujących igieł pokrytych niebieskim nalotem. W górnych partiach korony ulistnienie łuskowate i bardziej zielone. Klon męski - wiosną na końcach gałązek rozwijają się bardzo obficie niewielkie szyszki męskie produkujące pyłek. W koronie chętnie gniazdują liczne gatunki ptaków. Odmiana o skromnych wymaganiach uprawowych, polecana do sadzenia na glebach lekkich, przepuszczalnych, a nawet suchych i niezbyt zasobnych w składniki pokarmowe. Tworzy płytki system korzeniowy i źle znosi przesadzanie, dlatego do sadzenia należy wybierać rośliny uprawiane w pojemnikach lub z bryłą korzeniową. Wymaga stanowisk w pełni nasłonecznionych. Odmiana odporna na mróz, dobrze znosi przycinanie. Polecana do uprawy jako roślina żywopłotowa, zwłaszcza na glebach ubogich i suchych, gdzie sprawdza się o wiele lepiej, niż masowo sadzone i znacznie bardziej wymagające żywotniki lub cyprysiki. Nadaje się do sadzenia w miejscach wyeksponowanych, jako roślina soliterowa, w zieleni osiedlowej, na wrzosowiskach, w parkach, ogrodach miejskich, na cmentarzach.