Rhododendron 'Norfolk Candy'

Ginkgo biloba 'Globus'

miłorząb dwuklapowy 'Globus'

Oryginalna, karłowa odmiana miłorzębu dwuklapowego, charakteryzująca się gęstym pokrojem, przypominająca dużą piłkę o średnicy do 2 m. Wzrost bardzo powolny. Po 30 latach osiąga dopiero 1,5 m średnicy. Roślina tworzy dwa rodzaje pędów: nagie, żółte długopędy oraz wałeczkowate, pokryte dość licznie bliznami po opadłych liściach krótkopędy, znacznie mniejsze i cieńsze. Pąki brązowego koloru, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, nieco większe niż u gatunku, wcięte w 2–4 miejscach. Blaszka liściowa wydaje się lekko podwinięta do środka. Widlaste unerwienie liści rozchodzi się wachlarzowato od nasady ogonka. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Liście jesienią atrakcyjnie przebarwiają się na złocistożółty kolor. Jest to klon męski, który tworzy wyłącznie kwiaty męskie (w kwietniu i maju) i nie zawiązuje nasion. W polskich szkółkach roślina najczęściej oferowana jest w formie piennej, zaszczepiona na podkładce na wysokości 1,5 m, ale można też zakupić okazy nisko szczepione. W zagranicznych szkółkach odmiana ta bardzo często bywa szczepiona na wysokości 2,5 m. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru. W młodym wieku wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Roślina wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy stosować nawozów zawierających wapń. W razie potrzeby można przeprowadzić korektę korony poprzez wiosenne cięcie. Bardzo cenna odmiana ze względu na kompaktowy pokrój. Polecana do nasadzeń pojedynczych nawet w bardzo małych ogrodach przydomowych, na skalniakach, wrzosowiskach, a także do uprawy pojemnikowej.

Weigela 'Looymansii Aurea'

krzewuszka 'Looymansii Aurea'

Luźno ugałęziony krzew o pięknych, złocistych liściach i wyprostowanym pokroju, z zewnętrznymi pędami rozrastającymi się na boki i łukowato obwisającymi. Osiąga 1,5 m wys. Liście owalne, na końcu zaostrzone, żółte. Kwiaty różowe, dzwonkowate ze zrośniętym do połowy, czerwonawym kielichem, cylindryczne, 5-krotne, VI-VII. Kwiaty zebrane w niewielkie wiechy, wyrastające w kątach liści, na krótkich pędach bocznych, wzdłuż zeszłorocznych gałęzi. Stanowisko słoneczne. Toleruje wszystkie ogrodowe wilgotne i żyzne gleby, kwaśne do lekko alkalicznych. Odmiana relatywnie odporna na mróz, ale przemarza w bardzo surowe zimy. Polecana do sadzenia w ogrodach, parkach i osiedlach. Połączenie zielonożółtych liści i różowych kwiatów jest bardzo kontrastowe i nie każdemu może się podobać, czyni jednak tę roślinę oryginalną. W Polsce po tą samą nazwą spotyka się rośliny o liściach wyraźnie nieregularnie, obrzeżonych, z jaśniejszym marginesem, co wydaje się nieprawidłowe.

Picea abies 'Acrocona'

świerk pospolity 'Acrocona'

Odmiana świerka pospolitego z szyszkami na zakończeniach pędów, znaleziona w 1890 r. w lesie w Szwecji. Wzrost powolny. Stare egzemplarze po ok. 30 latach dorastają do 4-5 m wysokości i 3 m szerokości. Pokrój roślin nieregularny, gęsty, w zarysie szerokostożkowaty z gałęziami wyrastającymi z pnia niemal pod kątem prostym i ze zwisającymi gałęziami bocznymi. Pokrój w starszym wieku drzewiasty. Igły długości 1-3,5 cm, błyszczące, ciemnozielone, zaostrzone, kłujące. Młode szyszki mają czerwone zabarwienie, co roku na wiosnę pojawiają się w dużych ilościach na końcach pędów. Dojrzałe szyszki w dwóch rodzajach: masywne, wydłużone na końcach bocznych gałęzi oraz małe, zaokrąglone, bez nasion na końcach szczytowych pędów. Szyszkują już młode rośliny. Świerk mało wymagający, ale nie lubi suchego i zanieczyszczonego powietrza. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych i na stanowiskach nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Dobry do sadzenia w małych ogrodach i wszędzie tam, gdzie można z bliska podziwiać niezwykłe szyszki na niewielkim drzewie.

Paeonia 'Gay Paree'

piwonia 'Gay Paree'

Odmiana zaliczana wg różnych źródeł do grupy piwonii anemonowych lub japońskich o dwubarwnych, kontrastujących kolorystycznie płatkach, uzyskana przez Edwarda Autena w 1933 r. Tworzy bujne kępy dorastające do 90 cm wysokości. Liście duże, złożone, skórzaste, ciemnozielone, listki w zarysie jajowato-lancetowate. Kwiaty są duże, średnicy do 15 cm, pachnące, zbudowane z dwóch okółków większych, muszelkowatych płatków w kolorze różowowiśniowym, otaczających zebrane w pompon, bardzo liczne, mniejsze, kremowe, czasem zaróżowione na brzegach płatki powstałe z przekształconych płonnych pręcików. Roślina kwitnie w drugiej połowie czerwca, jest zaliczana do odmian o średnim terminie kwitnienia. Po kwitnieniu roślina pozostaje ozdobna z liści aż do końca sezonu wegetacyjnego. Bylina nietrudna w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych, osłoniętych od wiatru. Sadzona w lekkim półcieniu kwitnie dłużej. Roślina odporna na mróz, długowieczna, nie lubi częstego przesadzania. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach bylinowych w ogrodach przydomowych, doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji w stylu angielskim lub rustykalnym. Kwiaty można ścinać i wstawiać do wazonu. Cenna odmiana uprawiana na kwiat cięty.