Ribes nigrum 'Titania'

Juniperus communis 'Sterling Silver'

jałowiec pospolity 'Sterling Silver'

Wolno rosnący krzew o pokroju płożącym, osiągający po 10 latach uprawy około 0,3 m wysokości i 1 m średnicy. Pędy rozpostarte, ze zwieszonymi końcami, częściowo lekko uniesione nad ziemią, częściowo ścielące się po gruncie. Gałązki ułożone nieregularnie we wszystkich kierunkach, pokryte grubymi, odstającymi, miękkimi w dotyku igłami. Igły od dołu ciemnozielone, z wyraźnym, srebrzystym paskiem od góry, który nadaje krzewom odcień srebrzystoniebieski. W okresie zimy krzewy lekko brązowieją. Odmiana łatwa w uprawie, mało wymagająca, odporna na suszę, w pełni mrozoodporna. Dobrze rośnie na miejscach słonecznych, na glebach lekkich. Polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych jako roślina okrywowa.

Rhododendron ROYAL VIOLET 'Kazimierz Odnowiciel'

różanecznik ROYAL VIOLET 'Kazimierz Odnowiciel '

Nowa, polska odmiana różanecznika z kolekcji „Królewskich Rododendronów” wyhodowana przez Jana Ciepłuchę. Odmiana uzyskana ze skrzyżowania Rhododendron 'Rasputin' z Rhododendron 'Helsinki University'. Charakteryzuje się obfitym kwitnieniem, dwubarwnymi kwiatami oraz wysoką mrozoodpornością. Jest to szybko i silnie rosnący, zimozielony krzew z grupy różaneczników wielkokwiatowych o gęstym, półkulistym pokroju. Osiąga po 10 latach około 2 m wysokości. Tempem wzrostu dorównuje R. catawbiense 'Grandiflorum'. Liście wydłużone, do 14 cm długości, skórzaste, ciemnozielone, lekko błyszczące. Kwiaty bardzo duże, szerokodzwonkowate, różowofioletowe, zebrane w szczytowe, kuliste kwiatostany, po rozwinięciu silnie otwarte, z białymi pręcikami. Brzegi płatków różowofioletowe, w środku prawie białe z dużym, jasnobrązowym rysunkiem na górnym płatku, tworzącym atrakcyjne oczko. Kwitnie w maju. Odmiana wyróżnia się wysoką mrozoodpornością (do -30°C). Wymaga gleb kwaśnych, najlepiej próchniczych, torfowych, o pH w zakresie 3,5-4,5, stale umiarkowanie wilgotnych, stanowisk półcienistych. Krzew polecany do uprawy w ogrodach przydomowych, parkach, zieleni miejskiej.

Bergenia 'Glockenturm'

bergenia 'Glockenturm'

Szczególnie ozdobna odmiana bergenii, o niezwykle efektownej, purpuroworóżowej barwie kwiatów. Rozrasta się za pomocą płożących się po ziemi grubych, mięsistych kłączy. Liście duże, skórzaste, błyszczące, gładkie, okrągławe w zarysie, z sercowatą lub zaokrągloną nasadą, osadzone na długich sztywnych ogonkach. Wiosną i latem ciemnozielone, jesienią i zimą, gdy nadchodzą chłody, przybierają stopniowo piękną kasztanowopurpurową barwę. Na intensywność barwy wpływają warunki uprawy. Kolor jest intensywniejszy, gdy rośliny rosną w słońcu i w niesprzyjających warunkach. Okazałe, łopatkowate liście tworzą zwartą przyziemną rozetę wysokości ok. 25 cm i średnicy ok. 30 cm. Z kępy, wiosną w kwietniu i maju, wyrastają długie do 35-40 cm, bezlistne pędy kwiatostanowe, przypominające pędy rabarbaru. W ich szczytowej części rozwijają się liczne, drobne kwiaty w kształcie dzwoneczków, zebrane w gęste wiechowate (wierzchotkowate) kwiatostany. Wnętrze kwiatu wypełniają 3 złączone dołem słupki i 10 pręcików, otoczone przez płatki korony w intensywnym, fioletoworóżowym kolorze i łuskowate, brunatnoczerwone działki kielicha. Ich barwa kontrastuje z błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi. Odmiana wytrzymała na mrozy, odporna na niesprzyjające warunki uprawy - susze, zasolenie i zanieczyszczenie powietrza, intensywne zacienienie. Optymalne warunki wzrostu zapewnią jej stanowiska półcieniste, o świetle rozproszonym, o glebie żyznej, średnio zwięzłej, wilgotnej, dobrze zdrenowanej, bogatej w materię organiczną. Roślina tolerancyjna w stosunku do kwasowości podłoża. Dobrze rośnie na glebach o pH od 5.5 do 8. Nie lubi stanowisk podmokłych i przenawożenia. W czasie letnich upałów wymaga podlewania. W głębokim cieniu rośliny są wyższe, luźniejsze i mają jaśniejsze liście; w słońcu obficiej kwitną, są bardziej zwarte i ładniej wybarwione. Po kwitnieniu należy usunąć przekwitłe kwiaty i rozsypać nawozy wokół roślin. Ściółkowanie korą pozytywnie wpływa na utrzymanie wilgoci w glebie i zimowanie. Starsze egzemplarze rosnące w silnym zagęszczeniu, w celu przywrócenia wigoru, rozmnaża się przez podział wczesną wiosną lub jesienią. W miarę potrzeby wiosną usuwa się zaschnięte liście. Odmiana efektownie wygląda posadzona w grupach, w brzegowych częściach rabat, w otoczeniu zbiorników wodnych, wzdłuż ogrodowych ścieżek i alejek spacerowych. Może być sadzona w półcienistych miejscach pod drzewami i krzewami, w sąsiedztwie budynków, altan i pergoli, a także w ogrodach skalnych, na murkach kwiatowych i skarpach. Tworzy efektowne zestawienia z kwitnącymi w tym samym czasie roślinami cebulowymi. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa. Gęstość sadzenia: 7-11 roślin na m2. Efektownie prezentuje się w pojemnikach. Liście można wykorzystywać w aranżacjach bukietowych. Jesienią kolorowe liście ożywiają rozmaite zakątki ogrodu.

Chamaecyparis obtusa 'Aurea'

cyprysik tępołuskowy 'Aurea'

Początkowo krzew, później małych rozmiarów drzewo. W Polsce dorasta do 10 m wysokości, w ojczyźnie (w Japonii) do 20 m. Korona szerokostożkowata, rozgałęzienia płaskie, przewijające. Łuski tępo zakończone, złocistożółte, od spodu z wyraźnymi białymi liniami tworzącymi wzór Y. Szyszki 8-12 mm średnicy przed dojrzeniem o jasnozielonym zabarwieniu, dojrzałe są jasnobrązowe. Zastosowanie w większych ogrodach, naturalistycznych nasadzeniach, również w zieleni osiedlowej, założeniach parkowych szczególnie starych rewiatalizowanych parkach. Odmiana znaleziona w Japonii i sprowadzona do Anglii przez R. Fortune'a.