Abies alba

jodła pospolita

Synonim łaciński.: Abies pectinata

pokrój: szerokostożkowy

docelowa wysokość: od 15 m do 20 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Rodzime, zimozielone drzewo iglaste o stożkowatej koronie, wyraźnym strzelistym pniu i konarach ułożonych w okółkach. W naturze występuje w górach środkowej i południowej Europy. W Polsce przebiega granica jej naturalnego północnego zasięgu. Korona dość luźno ugałęziona, łatwo oczyszczająca się z bocznych gałęzi. Dorasta do 30-50 m wys. Kora młodych drzew cienka popielata, starych ciemna i spękana. Pąki małe, nie pokryte żywicą, brązowawe. Igły spłaszczone, ułożone grzebieniasto, ciemnozielone, błyszczące, pod spodem z dwoma białymi paskami. Szyszki duże, walcowate, zielone, stojące, z wystającymi łuskami wspierającymi, rozsypujące się po dojrzeniu nasion. W młodości roślina cieniolubna, wrażliwa na niskie temperatury, o dużych wymaganiach wilgotnościowych. Preferuje gleby świeże i głębokie. Wrażliwa na zanieczyszczenie powietrza. W szkółkarstwie używana jako podkładka do szczepienia szlachetnych gatunków i odmian. Może być stosowana w parkach i zadrzewieniach krajobrazowych, ale tylko w miejscach odpowiednich siedliskowo.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie pierwsza publikacja: Philip Miller (1691–1771) 1768
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój szerokostożkowy
docelowa wysokość od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
owoce szyszki, szyszkojagody
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby próchniczna
gliniasta
walory ciekawy pokrój
roślina zimozielona
zastosowanie zadrzewienia krajobrazowe
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża \'Poppius\'

Rosa 'Poppius'

róża 'Poppius'

Cenną odmiana róży parkowej, mało wymagająca pod względem warunków uprawy, doskonała na różane żywopłoty i do większych ogrodów. Pąki są małe, stożkowate, szlachetnego kształtu. Kwiaty nieduże, mają 5-6 cm średnicy, są półpełne, kuliste, zbudowane z delikatnych, różowych płatków. Kwiaty pachną dość przyjemnie, łagodnie, średnio intensywnie. Zwykle opadają lekko w dół, są rozmieszczone pojedynczo lub po kilka w małych kwiatostanach osadzonych wzdłuż pędów ubiegłorocznych i starszych. Kwitnie wcześnie, czasem już w końcu maja, dość obficie. Zawiązuje kulistospłaszczone, fioletowoczarne owoce. Kwiaty są odporne na niesprzyjające warunki pogodowe. Liście są nieduże, złożone z kilkunastu drobnych listków, ciemnozielone, matowe, jesienią szybko opadają, czasem przebarwiają się na żółto-pomarańczowo. Pędy są stosunkowo cienkie, młode zielonopurpurowe, starsze szarobrunatne. Kolce są bardzo liczne, igiełkowate i szczecinkowate. Krzewy są bardzo gęste, tworzą odrosty korzeniowe. Rosną silnie, przyjmują wzniesiony pokrój, dorastają do 2-3 m wysokości. Odmiana w pełni odporna na mróz, nie wymaga okrywania. Cięcie przeprowadza się co kilka lat, latem po kwitnieniu krzewów. Usuwać należy głównie najstarsze, słabo kwitnące pędy. Odmiana ta jest sadzona jako róża parkowa, w założeniach o charakterze naturalistycznym, w dużych ogrodach i parkach, stosowana na żywopłoty i szpalery, a także czasami jako roślina okrywowa. Toleruje mniej żyzne gleby, okresowe susze i stanowiska nie w pełni nasłonecznione. Krzewy sadzi się pojedynczo lub po kilka w odległości 1-1,2 m.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
275
osób online