Abies koreana 'Kohout's Hexe'

Juniperus sabina 'Variegata'

jałowiec sabiński 'Variegata'

Wolno rosnąca, karłowa odmiana o niskim, krzewiastym pokroju i charakterystycznych, białych fragmentach gałązek pozbawionych chlorofilu. Po 10 latach uprawy dorasta do 0,4 m wysokości i 1 m średnicy. Początkowo rośnie płasko, a jej pędy pełzają po ziemi. Z wiekiem wypiętrza się w centralnej części przyjmując formę szerokiego dzwonu. Gałązki są krótkie, wałeczkowate, miotlaste, o szarozielonym zabarwieniu. Cechą charakterystyczną odmiany są odbarwione, kremowe fragmenty pędów i gałązek, którymi krzew jest nieregularnie poprzetykany. Po roztarciu pędy wydzielają charakterystyczny, intensywny i niezbyt przyjemny zapach, bowiem cała roślina zawiera olejki eteryczne, w skład których wchodzi sawinol. Odmiana o małych wymaganiach glebowych i wilgotnościowych, odporna na mróz. Polecana do małych ogrodów przydomowych, do sadzenia w ogrodach skalnych, na działkach oraz cmentarzach.

Juniperus squamata 'Hunnetorp'

jałowiec łuskowaty 'Hunnetorp'

Szeroko rozrastający się krzew iglasty, szybko okrywający podłoże srebrzystoniebieskim kobiercem pędów i gałązek. W sprzedaży spotykana także pod nazwą synonimiczną ‘Blue Swede’. Po 10 latach uprawy dorasta do pół metra wysokości i 1-1,3 metra średnicy, w starszym wieku ma pokrój nieregularny. Tworzy sztywne, lekko wzniesione, rozpostarte na boki pędy. Igły są srebrzystoniebieskie, mają 6-8 mm długości, są pokryte woskowym nalotem. Krzew o bardzo małych wymaganiach, w pełni mrozoodporny. Dobrze rośnie na wszystkich glebach lekkich i przepuszczalnych, również na tych o niskiej zawartości składników pokarmowych, a nawet jałowych. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Charakteryzuje się wysoką odpornością na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Doskonale nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych i parkach jako krzew okrywowy, także do umacniania i zadarniania skarp i nasypów. Odmiana uzyskana z siewu przez Holgera Jensena w 1946 r. w Szwecji.

Picea abies 'Formanek'

świerk pospolity 'Formanek'

Płożąca, nie wytwarzająca przewodnika odmiana świerka pospolitego. Pędy ścielą się po ziemi, gęsto okrywając podłoże. Wzrost karłowy. Roczne przyrosty 8-15 cm. Po 10 latach osiąga 0,9-1,8 m średnicy. Igły krótkie, żywozielone. Nie zawiązuje szyszek. Można go stosować jako roślinę okrywową lub tworzyć formę zwisającą poprzez systematyczne podwiązywanie wybranego pędu do palika, aż do osiągnięcia pożądanej wysokości. Otrzymujemy „płaczące”, miniaturowe drzewko z wszystkimi pędami skierowanymi ku dołowi. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Wrażliwy na suche powietrze i zanieczyszczenia przemysłowe. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Rośliny sadzonkowane (na własnych korzeniach) rosną znacznie wolniej niż szczepione na świerku pospolitym. Niezastąpiony do ogrodów skalnych. Jedna z najlepszych odmian płożących świerka pospolitego. Można ją stosować, jako roślinę okrywową.

Rosa 'Hanne'

róża 'Hanne'

Klasyczna wielkokwiatowa róża o karmazynowych kwiatach wyróżniających się zapachem. Pąki są długie i kształtne, rozwijające się w szlachetnie zbudowane, pełne (do 40 płatków) i duże (około 10 cm średnicy) kwiaty, o regularnie i dość luźno ułożonych płatkach, w mocnej, intensywnej, jednolitej karmazynowej czy też karminoworóżowej barwie utrzymującej się do przekwitnięcia. Kwiaty są odporne na deszczową i wilgotną pogodę, za to nie lubią ostrego słońca, które potrafi 'przypalić' brzegi płatków. Najczęściej są osadzone pojedynczo, rzadziej po kilka, na szczytach pędów. Intensywnie i przyjemnie pachną. Roślina kwitnie od czerwca powtarzając kwitnienie aż do mrozów. Pędy są długie i proste, sztywne, grube, o niezbyt licznych kolcach, zielonooliwkowe, w młodości brunatnowiśniowe. Liście są duże, skórzaste, dekoracyjne, ciemnozielone i błyszczące, ułożone dość gęsto na pędach. Krzewy są żywotne, wzniesione, rosną silnie osiągając do 0,6-1 m wysokości i około 0,6 m szerokości. Mrozoodporność dobra, na zimę wskazane okrycie kopczykiem podstawy roślin. Tolerancja na choroby przeciętna, wskazane są opryski zapobiegające chorobom liści, zwłaszcza w wilgotne lata. Wiosną przycina się krzewy podobnie jak inne róże wielkokwiatowe, a po kwitnieniu ścina kwiaty do pierwszego liścia 5-listkowego. Najlepiej uprawiać krzewy na żyznej glebie ogrodowej na stanowisku słonecznym, ale niezbyt gorącym. Odmiana przeznaczona do sadzenia na rabatach jednolitych lub mieszanych, wśród innych gatunków roślin o stonowanej kolorystyce, w miejscach reprezentacyjnych, do ogrodów amatorskich. Kwiaty można ścinać do wazonu. Przeciętna rozstawa sadzenia: 50-60 cm.