Aster novi-belgii 'Helene'
aster nowobelgijski 'Helene'
Grupa Novi-belgii
synonim polski: marcinki nowobelgijskie 'Helene',aster wirginijski 'Helene'
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
walory: roślina miododajna
zastosowanie: zieleń publiczna
Interesująca odmiana astra nowobelgijskiego, charakteryzująca się kompaktowym wzrostem. Tworzy zwarte, półkuliste kępy wysokości 70-80 cm i średnicy 45-60 cm. Rozrasta się przez podziemne rozłogi. Pędy silnie rozkrzewione, gęsto pokryte liśćmi. Liście lancetowate lub podługowate, zielone, gładkie. Od połowy sierpnia do października rośliny obsypane są półpełnymi koszyczkami o średnicy 2,5-3 cm. Intensywnie fioletowoniebieskie kwiaty języczkowate wspaniale kontrastują z kremowożółtym środkiem, złożonym z kwiatów rurkowatych. Koszyczki osadzone są na ulistnionych szypułkach i zebrane w luźne, silnie rozgałęzione, baldachokształtne wiechy. Kwiaty zwabiają tysiące pszczół i motyli. Odmiana preferująca miejsca słoneczne lub lekko ocienione, gleby żyzne, próchniczne, dostatecznie wilgotne i przepuszczalne, o odczynie zasadowym. Nie lubi nadmiaru wilgoci w glebie i w powietrzu. W takich warunkach porażana jest często przez choroby grzybowe np. mączniaka prawdziwego. W czasie długotrwałej suszy i upałów wymaga systematycznego podlewania. Pozytywnie reaguje na ściółkowanie podłoża korą. Podobnie jak inne odmiany astra nowobelgijskiego jest rośliną żarłoczną, szybko wyczerpującą składniki pokarmowe w podłożu, stąd na słabszych glebach, w krótkim czasie obserwujemy zahamowanie wzrostu i kwitnienia roślin. Wskazane jest przesadzanie roślin co kilka lat, a w okresie wegetacji zasilanie kompostem lub roztworami nawozów wieloskładnikowych. Zaschnięte, przekwitłe pędy kwiatostanowe należy wycinać, a jeśli są porażone przez choroby - palić. Odmiana odporna na mróz i zanieczyszczenia powietrza. Rozmnażana wegetatywnie przez podział roślin matecznych wczesną wiosną lub sadzonki wierzchołkowe w maju-czerwcu. Pasuje do ogrodów nieformalnych w stylu naturalistycznym, rustykalnym i angielskim. Najpiękniej prezentuje się sadzona w większych grupach, na rabatach oraz jako roślina okrywowa. Gęstość sadzenia: 5-7 roślin na m2. Nadaje się do ożywiania monotonnych jesienią fragmentów ogrodu. Można je wykorzystywać do tworzenia pięknych, barwnych zestawień z innymi odmianami astrów, zróżnicowanych kolorystycznie i pokrojowo. Efektownie wygląda w połączeniu z kwitnącymi w tym czasie dzielżanami, rudbekiami i ozdobnymi trawami. Wspaniale prezentuje się w pojemnikach. Nadaje się także na kwiat cięty.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | roślina wolnorosnąca |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 0,5 m do 1 m |
barwa liści (igieł) | jasnozielone |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | fioletowe niebieskie |
pora kwitnienia | wrzesień październik |
nasłonecznienie | stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | odczyn zasadowy |
rodzaj gleby | próchniczna |
walory | ciekawy pokrój ozdobne z kwiatów roślina miododajna |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki zieleń publiczna roślina okrywowa kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty pojemniki, balkony, tarasy kwiaty cięte w grupach |
strefa | 3 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |