Aster novi-belgii 'Helene'

aster nowobelgijski 'Helene'

Grupa Novi-belgii

synonim polski: marcinki nowobelgijskie 'Helene',aster wirginijski 'Helene'

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

walory: roślina miododajna

zastosowanie: zieleń publiczna

Interesująca odmiana astra nowobelgijskiego, charakteryzująca się kompaktowym wzrostem. Tworzy zwarte, półkuliste kępy wysokości 70-80 cm i średnicy 45-60 cm. Rozrasta się przez podziemne rozłogi. Pędy silnie rozkrzewione, gęsto pokryte liśćmi. Liście lancetowate lub podługowate, zielone, gładkie. Od połowy sierpnia do października rośliny obsypane są półpełnymi koszyczkami o średnicy 2,5-3 cm. Intensywnie fioletowoniebieskie kwiaty języczkowate wspaniale kontrastują z kremowożółtym środkiem, złożonym z kwiatów rurkowatych. Koszyczki osadzone są na ulistnionych szypułkach i zebrane w luźne, silnie rozgałęzione, baldachokształtne wiechy. Kwiaty zwabiają tysiące pszczół i motyli. Odmiana preferująca miejsca słoneczne lub lekko ocienione, gleby żyzne, próchniczne, dostatecznie wilgotne i przepuszczalne, o odczynie zasadowym. Nie lubi nadmiaru wilgoci w glebie i w powietrzu. W takich warunkach porażana jest często przez choroby grzybowe np. mączniaka prawdziwego. W czasie długotrwałej suszy i upałów wymaga systematycznego podlewania. Pozytywnie reaguje na ściółkowanie podłoża korą. Podobnie jak inne odmiany astra nowobelgijskiego jest rośliną żarłoczną, szybko wyczerpującą składniki pokarmowe w podłożu, stąd na słabszych glebach, w krótkim czasie obserwujemy zahamowanie wzrostu i kwitnienia roślin. Wskazane jest przesadzanie roślin co kilka lat, a w okresie wegetacji zasilanie kompostem lub roztworami nawozów wieloskładnikowych. Zaschnięte, przekwitłe pędy kwiatostanowe należy wycinać, a jeśli są porażone przez choroby - palić. Odmiana odporna na mróz i zanieczyszczenia powietrza. Rozmnażana wegetatywnie przez podział roślin matecznych wczesną wiosną lub sadzonki wierzchołkowe w maju-czerwcu. Pasuje do ogrodów nieformalnych w stylu naturalistycznym, rustykalnym i angielskim. Najpiękniej prezentuje się sadzona w większych grupach, na rabatach oraz jako roślina okrywowa. Gęstość sadzenia: 5-7 roślin na m2. Nadaje się do ożywiania monotonnych jesienią fragmentów ogrodu. Można je wykorzystywać do tworzenia pięknych, barwnych zestawień z innymi odmianami astrów, zróżnicowanych kolorystycznie i pokrojowo. Efektownie wygląda w połączeniu z kwitnącymi w tym czasie dzielżanami, rudbekiami i ozdobnymi trawami. Wspaniale prezentuje się w pojemnikach. Nadaje się także na kwiat cięty.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów fioletowe
niebieskie
pora kwitnienia wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn zasadowy
rodzaj gleby próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
roślina miododajna
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
roślina okrywowa
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
kwiaty cięte
w grupach
strefa 3
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11817
rośliny
8188
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus mas
19054
zdjęć
9414
roślin w produkcji
290
osób online