Rosa 'Celestial'

róża 'Celestial'

Grupa Alba

synonim łaciński: Rosa 'Céleste'

synonim polski: róża 'Céleste'

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

nagrody: Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993

Stara róża parkowa, bardzo żywotna i długowieczna. ,,Celestial” to pojęcie związane z astronomią i oznacza ,,niebiański, nieziemski” w języku włoskim i angielskim, a ,,Céleste” - we włoskim, francuskim i galicyjskim. Krzew o ażurowej budowie, z subtelnie pachnącymi, delikatnymi, bladoróżowymi kwiatami. Nie rośnie zbyt szybko, zwykle nie cięty jest mało rozkrzewiony i luźny. Początkowo rośnie dość słabo, potem siła wzrostu jest umiarkowana, a krzew osiąga ostatecznie do 1,2-1,8 m. Pędy niezbyt kolczaste, wzniesione, w młodym wieku jasnooliwkowe lub jasnobrunatne. Starsze pędy pochylają się łukowato. Liście szarozielone, bardzo duże, pokryte woskowym nalotem, wyraźnie piłkowane, dość gęsto osadzone na pędach. Liście przeważnie długo się utrzymują jesienią i nie przebarwiają się. Kwiaty jasnoróżowe, półpełne, szalkowate, luźno zbudowane i po rozwinięciu szerokootwarte, dość duże, o średnicy ok. 10 cm, skupione po kilka na szczytach krótkich pędów, wabią pszczoły i inne owady. Odmiana kwitnie już od końca maja, przez 3-4 tygodnie. Nie powtarza kwitnienia i nie zawiązuje owoców. Najlepiej, jeśli krzewy rosną na własnych korzeniach, co eliminuje potrzebę usuwania odrostów podkładek. Odmiana tolerancyjna na niedobory wody i zasolenie. Wymagania glebowe niewysokie, ale nie lubi gleb jednocześnie bardzo słabych i suchych. Może rosnąć w pełnym słońcu i na stanowisku lekko zacienionym. Wybitnie mrozoodporna i odporna na choroby. Krzewy nie wymagają okrywania na zimę, ani chemicznej ochrony przed chorobami. Wskazane lekkie cięcie formujące oraz sanitarne i odmładzające co kilka lat. Wiosną cienkie końce pędów można nieco skracać, o ok. 1/4 do 1/3 długości, a słabe i silnie zagęszczone usuwać. Uzyskuje się lepszy kształt krzewu. Kwiaty pojawiają się na pędach co najmniej dwuletnich, dlatego ciąć powinno się w sposób ograniczony. Polecana do sadzenia w większych i mniejszych parkach i ogrodach, również zabytkowych. Szczególnie atrakcyjnie prezentuje się wśród bylin, roślin jednorocznych, niedużych krzewów liściastych, w swobodnych kompozycjach. Można sadzić pojedynczo i w niedużych grupach, po kilka roślin razem, 1-2 szt./m2.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: przed 1739
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże parkowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów półpełne
pachnące
kwiatostan
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia czerwiec
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
rabaty
w grupach
soliter (pojedynczo)
nagrody Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
357
osób online