Rosa 'Celestial'
róża 'Celestial'
Grupa Alba
synonim łaciński: Rosa 'Céleste'
synonim polski: róża 'Céleste'
pokrój: krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość: od 1 m do 2 m
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
nasłonecznienie: stanowisko słoneczne
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
wilgotność: roślina tolerancyjna
zastosowanie: zieleń publiczna
nagrody: Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993
Stara róża parkowa, bardzo żywotna i długowieczna. ,,Celestial” to pojęcie związane z astronomią i oznacza ,,niebiański, nieziemski” w języku włoskim i angielskim, a ,,Céleste” - we włoskim, francuskim i galicyjskim. Krzew o ażurowej budowie, z subtelnie pachnącymi, delikatnymi, bladoróżowymi kwiatami. Nie rośnie zbyt szybko, zwykle nie cięty jest mało rozkrzewiony i luźny. Początkowo rośnie dość słabo, potem siła wzrostu jest umiarkowana, a krzew osiąga ostatecznie do 1,2-1,8 m. Pędy niezbyt kolczaste, wzniesione, w młodym wieku jasnooliwkowe lub jasnobrunatne. Starsze pędy pochylają się łukowato. Liście szarozielone, bardzo duże, pokryte woskowym nalotem, wyraźnie piłkowane, dość gęsto osadzone na pędach. Liście przeważnie długo się utrzymują jesienią i nie przebarwiają się. Kwiaty jasnoróżowe, półpełne, szalkowate, luźno zbudowane i po rozwinięciu szerokootwarte, dość duże, o średnicy ok. 10 cm, skupione po kilka na szczytach krótkich pędów, wabią pszczoły i inne owady. Odmiana kwitnie już od końca maja, przez 3-4 tygodnie. Nie powtarza kwitnienia i nie zawiązuje owoców. Najlepiej, jeśli krzewy rosną na własnych korzeniach, co eliminuje potrzebę usuwania odrostów podkładek. Odmiana tolerancyjna na niedobory wody i zasolenie. Wymagania glebowe niewysokie, ale nie lubi gleb jednocześnie bardzo słabych i suchych. Może rosnąć w pełnym słońcu i na stanowisku lekko zacienionym. Wybitnie mrozoodporna i odporna na choroby. Krzewy nie wymagają okrywania na zimę, ani chemicznej ochrony przed chorobami. Wskazane lekkie cięcie formujące oraz sanitarne i odmładzające co kilka lat. Wiosną cienkie końce pędów można nieco skracać, o ok. 1/4 do 1/3 długości, a słabe i silnie zagęszczone usuwać. Uzyskuje się lepszy kształt krzewu. Kwiaty pojawiają się na pędach co najmniej dwuletnich, dlatego ciąć powinno się w sposób ograniczony. Polecana do sadzenia w większych i mniejszych parkach i ogrodach, również zabytkowych. Szczególnie atrakcyjnie prezentuje się wśród bylin, roślin jednorocznych, niedużych krzewów liściastych, w swobodnych kompozycjach. Można sadzić pojedynczo i w niedużych grupach, po kilka roślin razem, 1-2 szt./m2.
pochodzenie | pierwsza publikacja: przed 1739 |
grupa roślin | róże |
grupa użytkowa | róże parkowe |
forma | krzew |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | krzewiasty wyprostowany |
docelowa wysokość | od 1 m do 2 m |
barwa liści (igieł) | jasnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | półpełne pachnące kwiatostan |
barwa kwiatów | różowe |
pora kwitnienia | czerwiec |
nasłonecznienie | stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa |
walory | pachnące kwiaty ozdobne z kwiatów roślina kolczasta lub ciernista |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki zieleń publiczna rabaty w grupach soliter (pojedynczo) |
nagrody | Royal Horticultural Society Award of Garden Merit 1993 |
strefa | 5 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |