Rosa DIE WELT 'Diekor'

Rosa 'Casanova'

róża 'Casanova'

Kwiaty żółtokremowe (herbaciane), pełne, duże, 10-12 cm, intensywnie pachnące. Liście jasnozielone, skórzaste, lekko błyszczące. Pędy proste, zielonobrązowe, o małej ilości kolców. Wzrost silny, wys.100-120 cm. Bardzo atrakcyjna odmiana o średniej odporności na choroby i przemarzanie. Warto jednak zaryzykować, dla pięknego i szybko rozkwitającego kwiatu. Gęstość sadzenia: 5-6 szt/m2.

Rosa canina

róża dzika

Róża dzika jest jednym z najpowszechniej występujących gatunków na terenie Polski i niemal całej Europy. Ponadto można ją spotkać w północno-zachodniej Afryce i południowo-zachodniej oraz środkowej Azji, aż do wschodnich Himalajów, gdzie rośnie do wysokości 2900 m n.p.m.. W obrębie gatunku wyróżnia się liczne odmiany naturalnie oraz uprawne. Kilkanaście odmian stosowanych jest w szkółkarstwie, jako podstawowe podkładki dla licznych odmian szlachetnych ze wszystkich grup róż. Róża dzika miała niewielki wkład w hodowlę odmian ozdobnych róż, niemniej w uprawie znajduje się kilka interesujących np. ‘Kiese’. Gatunek ten był w dawnych czasach sadzony w pobliżu fortyfikacji, gdzie wraz z głogiem i tarniną stanowiły naturalne zasieki obronne. Róża dzika to gatunek o dużej zmienności. Kwiaty są pojedyncze, białe, bladoróżowe do jasnoróżowych, niezbyt duże, o średnicy 4-5 cm, płatkach w kształcie przypominającym serce z jaśniejszą podstawą. Kwiaty pojawiają się na krótkich pędach ubiegłorocznych, są osadzone pojedynczo lub zebrane w kwiatostanach do kilkunastu sztuk, pachną słabo. Owoce są pomarańczowe do szkarłatnych, jajowate do gruszkowatych, gładkie, rzadziej lekko ogruczolone. Hypancja, czyli owoce pozorne dzikiej róży, są bardzo pożywne, pełne witamin, zwłaszcza bogate w witaminę C (0,6-4 %), której zawartość jest kilkukrotnie wyższa niż np. w owocach cytryny lub czarnej porzeczki. Ponadto owoce zawierają wiele cennych substancji prozdrowotnych np. polifenole, elagotaniny. Owoce służą przede wszystkim jako składnik m.in. herbat, konfitur, syropów, a także wina. Ostatnio przedmiotem badań są orzeszki róż. Pędy kolczaste. Kolce młode jasne, zwykle dość duże, hakowate, mocne, z nielicznymi kolcami igiełkowatymi. Pędy są wygięte łukowato. Liście są gładkie lub owłosione, o 5-7 jajowatych listkach, średniej wielkości, matowe lub błyszczące, jasno do ciemnozielonych, piłkowane na brzegach. Krzewy osiągają do 3 m, ale w dobrych warunkach więcej. Krzewy łatwe w uprawie, rosnące prawie na każdej glebie, z wyjątkiem bardzo kwaśnych, mokrych lub ubogich. Gatunek odporny na mróz, nie wymaga okrywania. Cięcie może być wskazane tylko odmładzające - co kilka lat. Krzewy czasem porażane przez choroby i szkodniki, ale zazwyczaj wymagają opryskiwania tylko w przypadku większego zagrożenia. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, ale toleruje także miejsca lekko zacienione. Różę dziką sadzi się pojedynczo, w grupach, na żywopłoty nieformowane, w parkach i ogrodach naturalistycznych, w miejscach o niekorzystnych warunkach glebowych, w celu pełnienia funkcji ekologicznych np. w zadrzewieniach śródpolnych, na miedzach, przy ogrodzeniach celem stworzenia warunków dla bytowania owadów, drobnych zwierząt i ptaków. Odpowiednim towarzystwem są inne gatunki krzewów liściastych, a także – różnorodnych bylin, roślin iglastych.

Physocarpus opulifolius 'Nugget'

pęcherznica kalinolistna 'Nugget'

Szybkorosnący krzew o zaokrąglonym pokroju, z licznymi, wyprostowanymi głównymi pędami. Osiąga 1,8 m wys. i 1,5 m szer. Pędy jasnobrązowe lub czerwonobrązowe, gęste, lekko powyginane. Starsze, grubsze gałęzie brązowe, z dużymi paskami łuszczącej się kory. Liście owalne, 3-5 klapowe, ząbkowane, 5-10 cm dł. Młode liście intensywnie złotożółte, z czasem stają zielonkawożółte, by jesienią ponownie nabrać głębokiego żółtego koloru. Kwiaty białe, w baldachowatych, półkulistych kwiatostanach o szer. 5 cm, VI-VII. Owoce podobne do pęcherzyków, nabrzmiewające, 2 płatkowe, zabarwione na pomarańczowo. Stanowisko słoneczne do cienistego. Niewymagająca roślina, rosnąca równie dobrze na suchych, jak i na wilgotnych glebach, kwaśnych do alkalicznych. Odporna na niskie temperatury, środowisko miejskie, mocne wiatry, zanieczyszczenia powietrza. Dobrze znosi cięcie i dlatego łatwo jest utrzymać pożądaną wielkość krzewu. Rozrośnięte rośliny znoszą przesadzanie, odradzają się po ostrym cięciu. Dzięki pokrojowi i szybkiemu wzrostowi doskonale nadaje się na żywopłoty. Odmiana podobna do P.o. ‘Dart`s Gold’ lecz o delikatniejszej strukturze.

Hydrangea macrophylla 'Bela'

hortensja ogrodowa 'Bela'

Krzew o zaokrąglonym pokroju i niezwykle efektownych, niebieskich kwiatostanach. Osiąga około 1-1,5 m wysokości. Pędy silne, grube, rzadko rozgałęzione. Liście duże, szerokojajowate, brzegiem piłkowane i ciemnozielone, trwałe. Kwiaty płonne, zbudowane z czterech romboidalnych płatków, fioletowoniebieskie, zebrane w duże, szczytowe kwiatostany, do 20 cm średnicy. Kwitnie od czerwca do września. Pąki kwiatowe zawiązuje pod koniec poprzedniego lata, dlatego krzewów nie wolno przycinać jesienią i wiosną, bo wówczas rośliny nie będą kwitły. Umiarkowana odporność na mróz. Bardzo dobrze rośnie w klimacie morskim, o dużej wilgotności powietrza. W miejscach o ostrzejszym klimacie często dochodzi do przemarzania pąków kwiatowych i roślina nie kwitnie. W większości rejonów naszego kraju wymaga starannego zabezpieczenia pędów przed przemarzaniem. Poza tym roślina łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, pod warunkiem, że gleba jest żyzna, najlepiej próchniczna i stale umiarkowanie wilgotna, o odczynie kwaśnym. Podczas suszy wymaga systematycznego podlewania. Na glebach zasadowych na liściach mogą wystąpić objawy chlorozy. Idealny krzew do małych ogrodów. Piękne kwiaty mogą być stosowane w żywych kompozycjach, nadają się do zasuszania. Może być uprawiany w pojemnikach chowanych na zimę do jasnych, nieogrzewanych pomieszczeń. Kwiatostany mogą być stosowane w kompozycjach bukietowych, nadają się do zasuszania.