Abies koreana 'Kristallkugel'

Spartina pectinata 'Aureomarginata'

spartyna grzebieniasta 'Aureomarginata'

Silnie rosnąca, ozdobna trawa, wysokości do 150 cm. Liście wąskie, łukowato przewieszające się, ciemnozielone z wąskim, żółtym obrzeżeniem. Rozrasta się podziemnymi rozłogami. Liście bardzo odporne na warunki atmosferyczne, po zeschnięciu pozostają ozdobne przez całą zimę. Kwitnie od VIII do X. Wymaga stanowiska raczej wilgotnego. Pięknie wygląda w pobliżu wody. Doskonała na rabaty pojedynczo lun 2-3 w grupie. Liczba roślin na 1 m2 - 3.

Rosa sericea f. pteracantha

róża jedwabista f. oskrzydlona

Róża interesująca ze względu na ogromne kolce i rzadko spotykaną u róż budowę kwiatu, złożonego najczęściej z czterech płatków okwiatu. Krzewy dorastają do 1 m wysokości i zazwyczaj nie są zbyt gęste. Młode pędy długie, zwykle słabo rozgałęzione, o wspaniałych, spłaszczonych, dużych, kolcach kilkucentymetrowej długości, za młodu wiśniowoczerwonych. Z czasem kolce stają się jasnobrunatne, podobnie jak pędy. Oprócz kolców na pędach występują licznie drobne szczecinki, również wiśniowe, a potem szarobrunatne. Wielkość spłaszczonych kolców zależy od siły wzrostu pędu – im silniejszy, tym większe kolce. Liście drobne, o 9-13 listkach, matowozielone, czasem przypominają liście paproci. Rzadki gatunek róży o kwiatach z czterema płatkami okwiatu, aczkolwiek niektóre z nich mogą mieć ich więcej. Kwiaty białokremowe lub białe, z żółtymi pręcikami, nieduże lub średniej wielkości (śr. ok. 3-6 cm), osadzone siedząco wzdłuż ubiegłorocznych pędów. Pojawiają się raz w roku, dość wcześnie - na początku maja, czasem nawet wcześniej, zależnie od przebiegu wiosennej pogody. Owoce kuliste do kulistospłaszczonych, śr. ok. 1,2 cm, pomarańczowoczerwone. Wskazane jest cięcie wiosenne, aby spowodować wyrastanie młodych, silnych pędów z ozdobnymi kolcami. Odmiana dość odporna na mróz, ale w ostre zimy pędy mogą przemarzać. Z tego powodu warto kopczykować podstawę krzewów, a krzewy sadzić na stanowiskach ciepłych i zacisznych. Różę tę stosuje się w eksponowanych miejscach, w ogrodach amatorskich, na rabatach, jako oryginalną ciekawostkę. Przeciętna rozstawa sadzenia – co 1 m. Jeśli chodzi o ten gatunek i odmianę, to panuje tu pewne zamieszanie, dotyczące rozróżnienia róży czteropłatkowej (R. omeiensis) i róży jedwabistej (R. sericea) 'Pteracantha'. To dwie różne odmiany tych dwóch gatunków, do tego według różnych autorów, każda z tych dwóch odmian, uważana jest za odmianę geograficzną, formę botaniczną lub odmianę uprawną. Odmiana 'Ptaracantha' róży czteropłatkowej, w porównaniu do jedwabistej, rośnie blisko dwukrotnie silniej, ma owoce wydłużone lub gruszkowate, a liście o listkach jeszcze drobniejszych i liczniejszych niż u liści róży jedwabistej.

Heuchera 'Autumn Leaves'

żurawka 'Autumn Leaves'

Bylina o ciekawej barwie liści. Liście wiosną jasnoczerwonoróżowe, ciemnieją do jesieni, przybierając barwę ciemnoczerwoną. Odmiana nadająca się do sadzenia w ogrodach i w pojemnikach. Wspaniale kontrastuje w kompozycjach z innymi bylinami.

Larix decidua 'Repens'

modrzew europejski 'Repens'

Odmiana opisana w Anglii już w XIX wieku, niemożliwa współcześnie do zidentyfikowania. Obecnie nazwa zbiorowa dla grupy odmian (podobnie jak L.d. Pendula). Obejmuje rośliny o płożących się po ziemi pędach, zwykle produkowane w formie piennego drzewka, o wszystkich pędach zwisających. Wysokość drzewka zależy od wysokości szczepienia. Najczęściej współcześnie pod tą nazwą spotykamy odmianę odróżniającą się od innych podobnych, mocniejszymi, szeroko rozpostartymi pędami głównymi, z delikatniejszymi warkoczami pędów drugiego rzędu. Często przybiera formę podwójnego lub zwielokrotnionego kopca. Nie wytwarza pędu przewodniego. Pędy jasnobrązowe, dość cienkie, wiotkie. Pączki obficie pokryte żywicą. Igły sezonowe, zielone, wcześnie pojawiające się wiosną. Przed opadnięciem przebarwiają się na intensywny żółty kolor. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na zasobnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. Wysokość zaszczepionego drzewka możemy zmienić przez podwiązywanie wybranego pędu do palika. Najładniej wyglądają samotnie rosnące, pojedyncze egzemplarze.