Rosa 'Kimono'

Aster novi-belgii 'Fellowship'

aster nowobelgijski 'Fellowship'

Stara odmiana astra nowobelgijskiego, uzyskana w Wielkiej Brytanii, w uprawie znana od początku lat 50 XX wieku. Bylina silnie rosnąca. W sprzyjających warunkach uprawy osiąga 110-120 cm wysokości. Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów. Pędy proste, u góry rozgałęzione. Liście lancetowate, gładkie, zielone. Koszyczki kwiatowe duże, o średnicy 4 cm, zbudowane z licznych kwiatów języczkowatych o ciepłej, jasnoróżowej barwie i żółtych kwiatów rurkowatych, umieszczonych w centrum. Kwitnie w IX, X. Wymagania glebowe przeciętne. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych. Znosi krótkotrwałe okresy suszy. Źle rośnie na glebach słabych i stale suchych. Rośliny sadzone na glebach żyznych mogą wymagać podpór zabezpieczających przed wyleganiem. Delikatnie przycięte pod koniec maja osiągną mniejsze rozmiary, ale zakwitną później, w październiku. Odmiana odporna na mróz, polecana do uprawy w całej Polsce. W czasie kwitnienia bardzo dekoracyjna ze względu na obfitość kwiatów. Polecana do tworzenia zestawień z innymi odmianami astrów w kontrastujących kolorach. Nadaje się na kwiat cięty, jako dodatek do bukietów. Podobnie jak inne astry jesienne wymaga odmładzania co kilka lat.

Ginkgo biloba 'Praga'

miłorząb dwuklapowy 'Praga'

Niska, wolno rosnąca odmiana miłorzębu o szerokim pokroju, z charakterystycznie horyzontalnie ułożonymi pędami. W literaturze bardzo często mylona z podobną odmianą 'Pendula', ale w odróżnieniu od niej nie tworzy parasolowatej korony ze zwieszonymi pędami, lecz gałęzie rosną szeroko i poziomo. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że może od tej odmiany pochodzić. Okaz mateczny, początkowo noszący nazwę Ginkgo biloba var. pragensis, później Ginkgo biloba 'Pragensis' rośnie w Ogrodzie Botanicznym w Pradze i jest klonem męskim, nie tworzy nasion. Jego wiek szacuje się na około 150 lat. W 1996 roku nazwa drzewa matecznego została zmieniona na Ginkgo biloba 'Praga'. Roślina tworzy dwa rodzaje pędów: nagie, żółte długopędy oraz wałeczkowate, pokryte dość licznie bliznami po opadłych liściach krótkopędy, znacznie mniejsze i cieńsze. Pąki brązowego koloru, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście typowe dla gatunku tj. ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, szerokość 5–8 cm z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym blaszkę na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści rozchodzi się wachlarzowato od nasady ogonka po brzegi blaszki liściowej. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Drzewo pięknie prezentuje się jesienią, gdy liście przybierają złocistożółte barwy, długo utrzymują się na gałęziach i przepięknie mienią się w promieniach słonecznych. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Preferuje stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru. W młodym wieku wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Roślina wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy stosować nawozów zawierających wapń. Ze względu na piękny, szeroki pokrój odmiana polecana do sadzenia pojedynczo w dużych ogrodach przydomowych w miejscach wyeksponowanych.

Hemerocallis 'White Tie Affair'

liliowiec 'White Tie Affair'

Ta roślina nie posiada opisu

Pinus wallichiana 'Densa'

sosna himalajska 'Densa'

Wolno rosnąca odmiana sosny himalajskiej o kolumnowym lub wąskostożkowym pokroju. Korona gęsta, ale nie idealnie regularna. Roczne przyrosty 15-20 cm. Po 10 latach dorasta do 1,5 m wysokości. Po wielu latach dorasta do 6 m. Pędy skierowane do góry. Igły ułożone na pędzie promieniście, wyraźnie krótsze niż u gatunku, na młodych przyrostach wyprostowane, z czasem zwisające. Igły miękkie, cienkie, srebrzystoszare z białymi paskami po wewnętrznej stronie, skupione po pięć. Szyszki skupione po kilka razem, niedojrzałe – zielone, sterczące; dojrzałe - jasnobrązowe, zakrzywione, zwisające na długich szypułkach, pokryte żywicą. Wymagania glebowe i wilgotnościowe przeciętne. Najlepiej rośnie na glebach umiarkowanie wilgotnych, lekko kwaśnych, dobrze zdrenowanych, piaszczystych lub gliniasto-piaszczystych. Wymaga stanowiska w pełnym słońcu. W naszym klimacie potrafi przemarzać. Ze względu na niepełną mrozoodporność polecana dla zachodniej części Polski. Do sadzenia w ogrodach w zacisznych, aczkolwiek eksponowanych miejscach.