Rosa 'Louise Odier'

Salix hastata 'Wehrhahnii'

wierzba oszczepowata 'Wehrhahnii'

Szerokokulisty, wolnorosnący krzew z łukowatymi wznoszącymi się do góry pędami. Korona ok. 1 m śr. Najczęściej szczepiony na pniu. Pędy czerwonobrązowe. Liście początkowe szaro omszone, później ciemnozielone i matowe. Kwiaty to liczne bazie, w pełni rozkwitu pokrywające się złocistymi pręcikami, IV. Stanowisko słoneczne. Gleby niezbyt suche, raczej wilgotne, alkaliczne do obojętnych.

Picea glauca 'Cupido'

świerk biały 'Cupido'

Karłowa, wolno rosnąca odmiana świerka o stożkowatym i gęstym pokroju, uzyskana w Niemczech. Roślina rocznie przyrasta o około 5 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 0,6-0,7 m wysokości. Igły jasnozielone, krótkie, słabo kłujące, gęsto osadzone wokół pędów. Pędy i gałązki liczne, wzniesione gęsto ułożone obok siebie, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym otoczonym rozetką igieł. Młode przyrosty jasnozielone. Dojrzałe igły zielone. Odmiana nietrudna w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, lekko kwaśnych, przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych. Roślina odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana polecana do sadzenia przede wszystkim w ogrodach skalnych, na rabatach z miniaturowymi roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Nadaje się do uprawy w pojemnikach.

Spiraea ×billardii

tawuła Billarda

Wzniesiony krzew do 2 m wys., z odrostami tworzącymi zarośla. Liście ciemnozielone, owalne, łagodnie ząbkowane. Kwiaty kubkowate, purpuroworóżowe, 5-płatkowe, zebrane w gęste, wysokie na 20 cm szczytowe wiechy. Kwitnie w połowie i późnym latem. Wymagania glebowe niewielkie. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza pyłami i dymami. Wytrzymały na niskie temperatury i suszę. Polecany na żywopłoty i nieformowane szpalery oraz do sadzenia grupami w dużych parkach, do zadrzewień rekultywacyjnych i przydrożnych.

Acer palmatum 'Sangokaku'

klon palmowy 'Sangokaku'

Stara odmiana japońska wymieniana już w 1882 roku. Duży krzew lub małe drzewo dorastające nawet do 5-7 m wysokości. Pokrój wzniesiony. Pędy zimą koralowoczerwone. Starsze pędy tracą to zabarwienie. Liście 5-klapowe, małe, żywozielone, jesienią intensywnie złotożółte. Wymaga żyznej, przepuszczalnej, równomiernie wilgotnej gleby i osłoniętych stanowisk, słonecznych lub lekko ocienionych. Odmiana polecana do ogrodów przydomowych i większych ogrodów japońskich, nad stawy i oczka wodne. Wskazane jest umiarkowane cięcie roślin wczesną wiosną, by krzewy wytwarzały więcej atrakcyjnych kolorystycznie, młodych pędów. Młode egzemplarze na zimę należy osłaniać chochołami ze słomy, juty lub agrowłókniny.