Rosa 'Mozart'

róża 'Mozart'

Grupa Hybrid Musk (Moschata)

Synonim łaciński.: Rosa 'Rose Mozart'

pokrój: krzewiasty rozłożysty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Jedna z nielicznych, łatwych w uprawie róż piżmowych, ostatnia z hodowli Petera Lamberta i jednocześnie uznana za najlepszą. Nosi imię wiedeńskiego klasyka Wolfganga Amadeusza Mozarta. Krzewy są bardzo gęste, o licznych, niezbyt grubych gałązkach. W przeciętnych warunkach dorastają do 1,2 m, w pojemnikach nie przekraczają zwykle 0,6 m. W krajach o cieplejszym klimacie pędy można rozpinać na podporach - potrafią osiągać 3 m. Pędy ciemnozielonooliwkowe, lekko łukowato nachylone, dosyć kolczaste. Kolce są bardzo ostre. Liście dość duże, ciemnozielone, o wąskich listkach (7-9), nieco szorstkie w dotyku i pomarszczone. Kwiaty różowowiśniowe z białym okiem, bielejące wraz z rozwojem kwiatu i przekwitaniem, małe (śr. do 3 cm), pojedyncze, dość płaskie, zebrane po 20-50 w gęste kwiatostany na końcach pędów. Wokół krzewów rozsiewają słodki zapach piżma. Kwitnie na pędach tegorocznych i starszych. Pełnia kwitnienia przypada na przełom czerwca i lipca. Kwitnienie, bardzo obfite i długie, powtarza się do mrozów. Nie przycinane, przekwitłe kwiaty stają się owocami z czerwonymi, drobnymi, kulistymi hipancjami. Odmiana toleruje niezbyt korzystne warunki pod względem światła – może być uprawiana nawet pod niezbyt gęstymi koronami drzew. Dobrze rośnie w świetle rozproszonym. Toleruje również mniej żyzne i dość suche gleby. Krzewy rosną bardzo zdrowo, są tolerancyjne na choroby róż i dość odporne na mróz. Po przemarznięciu części nadziemnej w czasie surowej zimy, szybko regenerują straty i kwitną w tym samym roku. Podstawę krzewu warto na zimę okryć kopczykiem. Wiosenne cięcie powinno być niezbyt silne i ograniczone do usunięcia pędów zmarzniętych i martwych. Warto przy cięciu zachować naturalny półkulisty kształt krzewu. Krzewy mają szerokie zastosowanie. Można je sadzić pojedynczo eksponując regularny pokrój. Świetnie nadają się na szpalery i żywopłoty, cięte i naturalne. Komponują się z bylinami i powojnikami, zwłaszcza o delikatnym pokroju i drobnych kwiatach. Ładnie wyglądają w ogrodach o charakterze naturalistycznym. Mogą rosnąć w małych i dużych parkach oraz w zieleni miejskiej. Nadają się do uprawy w ozdobnych pojemnikach. Odmiana może być okulizowana w formie piennej. Rozstawa sadzenia zależy od zastosowania, w grupach to minimum to 1 m.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: Peter Lambert 1937; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Peter Lambert Niemcy; wprowadzenie do handlu: Peter Lambert 1937 Niemcy
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże parkowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
pachnące
kwiatostan
barwa kwiatów białe
różowe
wielobarwne
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień
październik
owoce czerwone
ozdobne
kuliste
pora owocowania sierpień
wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne owoce
pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
roślina okrywowa
ogrody skalne
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
kwiaty cięte
suche bukiety
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: barwinek pospolity \'Ralph Shugert\'

Vinca minor 'Ralph Shugert'

barwinek pospolity 'Ralph Shugert'

Niska, zimozielona, drewniejąca u nasady krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i ciemnozielonych liściach obwiedzionych cienką, białą obwódką. Osiąga do 15-20 cm wysokości, ale rozrasta się szeroko na boki. Tworzy dwa rodzaje pędów. Pędy letnie (płonne) są długie, wiotkie, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają. W ten sposób rośliny szybko się rozrastają i szczelnie zadarniają teren. Na wiosnę z miejsc, w których rośliny się zakorzeniły, wyrastają pionowo wzniesione, krótsze pędy (płodne, mające około 15 cm) zakończone pąkami kwiatowymi. O dekoracyjności tej odmiany decydują głównie pstre, zimozielone liście o jajowatym kształcie, ułożone naprzeciwlegle na pędach, oraz niebieskie kwiaty. Liście mają do 3,5 cm długości, są skórzaste, błyszczące, całobrzegie, zaostrzone na wierzchołku, ciemnozielone z charakterystyczna cienką, nieregularną, białą obwódką. Pojedyncze, jasnoniebieskie kwiaty o średnicy do 3 cm wyrastają na długich szypułkach z pachwin górnych liści. Składają się z pięciu płatków skośnie uciętych z przodu, zaś w pąku lewostronnie zachodzących na siebie. Kwiaty przypominają małe wiatraczki. Po zapyleniu i zapłodnieniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione nasionami. Kwiaty rozwijają się obficie w kwietniu i maju, jeszcze przed rozwojem nowych liści, ale pojedyncze kwiaty pojawiają się przez całe lato, aż do września. Barwinek pospolity najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych i świeżych, ale w zasadzie nie jest wybredny, co do gleby. O wiele istotniejszym czynnikiem, wpływającym na jego wzrost i walory dekoracyjne jest nasłonecznienie. Doskonale nadają się do sadzenia w miejscach półcienistych i cienistych. W pełnym słońcu liście mogą być narażone na uszkodzenia, szczególnie w bezśnieżne zimy. Zaletą rośliny jest tolerancja na suszę, pełna mrozoodporność i bujny wzrost. W przeciwieństwie do innych pstrolistnych odmian barwników rośnie zdrowo i silnie. W sprzyjających warunkach krzewinki szybko się rozrastają, zadarniają powierzchnię gleby, przez co uniemożliwiają wzrost chwastów. Roślina polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych oraz zieleni parkowej. Odmiana została wyhodowana w 1986 roku w Stanach Zjednoczonych przez Davida Mc'Kenziego i nazwana na część zaprzyjaźnionego z hodowcą eksperta ogrodniczego Ralpha Shugerta.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
331
osób online