Rosa 'Mrs. John Laing'

róża 'Mrs. John Laing'

Grupa Hybrid Perpetual

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

nagrody: National Rose Society Gold Medal 1885

Nieprzerwanie od blisko 150 lat chętnie uprawiana odmiana róży z grupy remontantów, o licznych, słodko i intensywnie pachnących, szlachetnie zbudowanych kwiatach przypominających piwonie. Nazwana na cześć żony londyńskiego ogrodnika Johna Lainga. Krzew bardzo żywotny i zdrowo rosnący. Osiąga przeciętnie 1,2-1,5 m wysokości, a w dobrych warunkach nawet do 2 m. Forma krzewu jest smukła, a bardzo długie pędy często wymagają podpierania, zwłaszcza w drugiej połowie lata. Pędy jasnozielonooliwkowe, sztywne, proste, prawie bez kolców, o jasnozielonych, matowych, gęsto ułożonych, dużych liściach. Kwiaty osadzone pojedynczo lub po 3-5 sztuk na szczytach pędów. Pąki kształtne, czystoróżowe, o kształcie zbliżonym do kulistego, powoli rozwijają się w duży, o średnicy ok. 12 cm, bardzo pełny kwiat. Płatki wewnętrzne regularnie ułożone, długo skupione nie ukazują wnętrza. Kwitnienie powtarza się całe lato do późnej jesieni. Odmiana przeciętnie tolerancyjna na choroby, w wilgotne lata wskazana ochrona przed chorobami grzybowymi. Dość odporna na mróz, ale na zimę krzewy trzeba kopczykować. Krzewy najlepiej rosną na dobrze uprawionych glebach ogrodowych, w pełnym słońcu.Wiosną róże te przycina się dość silnie, do wysokości 40-60 cm, skracając wszystkie silne pędy i usuwając najsłabsze. Po kwitnieniu przekwitłe kwiaty i kwiatostany usuwa się do pierwszego liścia właściwego. Krzewy do sadzenia w parkach i ogrodach, zwłaszcza historycznych, w miejscach reprezentacyjnych, zarówno na jednolitych rabatach, jak i w otoczeniu innych gatunków – niewielkich krzewów i bylin, roślin jednorocznych. Kwiaty nadają się do wazonu i bukietów. Przeciętna rozstawa sadzenia 0,5-0,6 m.

autorzy opisu tekstowego: Marta Monder; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Henry Bennet 1885; wprowadzenie do handlu: Chas. F. Evans 1887 USA
grupa roślin róże
grupa użytkowa róże wielkokwiatowe
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pełne
pojedyncze
pachnące
kwiatostan
barwa kwiatów różowe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina kolczasta lub ciernista
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
kwiaty cięte
suche bukiety
w grupach
nagrody National Rose Society Gold Medal 1885
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Marta Monder Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-11-28
skimia japońska 'Rubella'
19191
zdjęć
9523
roślin w produkcji
219
osób online