Rosa PEER GYNT 'Korol'

Tsuga heterophylla

choina zachodnia

Jeden z najładniejszych gatunków choiny o gęstym, regularnym pokroju. Występuje zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej od Alaski do Kalifornii. Największe drzewa w Ameryce osiągają ponad 70 m wysokości, 270 cm średnicy i wiek 1200 lat. W Europie osiągają do 20 m wys. Korony młodych drzew luźne, szerokostożkowate. Rośliny często wielopniowe. Wierzchołki przegięte do dołu. Młode pędy cienkie. Igły 15-18 mm dł. i 2 mm szer., z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, od spodu z dwoma białymi, wąskimi paskami. Szyszki małe, 2,5 cm długości. Wymaga dużej wilgotności powietrza i dobrych warunków glebowych. Dobrze znosi nawet silne zacienienie. Nieco mniej wytrzymała na niskie temperatury niż Tsuga canadensis. Drzewo do parków w terenach o łagodnym, wilgotnym klimacie.

Salix gracilistyla 'Melanostachys'

wierzba smukłoszyjkowa 'Melanostachys'

Wierzba o pędach wzniesionych. Oryginalne, prawie czarne kotki, w miarę rozwoju zmieniają barwę na czerwonozłocistą. Toleruje wszelkie gleby, jest odporna na zanieczyszczenia środowiska, przydatna do ogrodów przydomowych i terenów zieleni, także zdewastowanych ekologicznie i zagrożonych. Całkowicie mrozoodporna.

Calluna vulgaris 'Carmen'

wrzos pospolity 'Carmen'

Zimozielona, dość silnie rosnąca krzewinka, o poduszkowatym i szerokim pokroju. Dorasta do 0,4 m wysokości i do podobnej szerokości. Pędy długie i wyprostowane. Liście drobne, łuskowate, ciemnozielone, ułożone na gałązkach nakrzyżlegle. Kwiaty pojedyncze, dzwonkowate, różowofioletowe, zebrane w długie i gęste, kłosowate kwiatostany. Kwitnie obficie w sierpniu i we wrześniu. Odmiana mrozoodporna. Wymaga stanowisk słonecznych oraz gleb próchnicznych, kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Dość stara, ale efektowna odmiana, polecana do sadzenia w ogródkach przydomowych, skalnych, wrzosowiskowych. Najlepiej wygląda w dużych grupach, po 10-15 sztuk, razem z innymi wrzosami i wrzoścami. Warunkiem obfitego kwitnienia jesienią jest coroczne, wiosenne przycinanie przekwitłych kwiatostanów.

Taxus baccata 'Dovastonii Aurea'

cis pospolity 'Dovastonii Aurea'

Piękna, stara odmiana francuskiego pochodzenia o drzewiastym pokroju i raczej wolnym tempie wzrostu, notowana w literaturze ogrodniczej już w 1867 roku. Po 10 latach uprawy rośliny dorastają do 1,5 m wysokości i 1 m średnicy. Stare egzemplarze osiągają do 5 m wysokości i do 8 m szerokości. Najczęściej wytwarza ona prosty przewodnik a pędy boczne są regularnie, piętrowo ułożone, dlatego starsze rośliny z daleka mogą przypominać świerki. Końce gałęzi bocznych lekko przewieszają się. Pędy pokryte są igłami o złocistozielonym zabarwieniu z żółtym brzegiem. Odmiana ta jest żeńska i zawiązuje dużo nasion pokrytych czerwoną (jadalną!) osnówką. Cis do uprawy wymaga gleb dość żyznych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych, ale z powodzeniem znosi także okresy suszy. Nie rośnie na glebach zimnych, kwaśnych i podmokłych a także na suchych glebach piaszczystych. W czasie ostrych zim może przemarzać lub wysychać szczególnie od strony południowej, dlatego do jego uprawy lepiej wybierać stanowiska półcieniste a nawet cieniste (ewentualnie cieniować w okresie mroźnych zim). Krzewy odmiany ‘Dovastonii Aurea‘ są polecane do dużych ogrodów i parków, gdzie dobrze prezentują się sadzone pojedynczo w eksponowanych miejscach. W uprawie warto zwrócić uwagę na miseczniki, które chętnie opanowują rośliny. Odmiana wyróżniona prestiżową nagrodą Award of Garden Merit w 1993 r.